I'm Fat [texting]

33 [özel]

05*********: Yankı merhaba

05*********: ben Derin

05*********: Lâl'in yakın bir arkadaşıyım

Y: ve?

05*********: müsaitsen seninle buluşmamız gerekiyor

05*********: Lâl hakkında bilmediğin şeyler var

Y: ne?

05**********: bak inanmayacaksın, biliyorum ancak bu konu gerçekten önemli

05***********: adresi mesaj atsam gelir misin?

Y: tamam

Y: adresi gönder

•

Yankı, kafeden içeri girdiğinde kendisine seslenen sarı saçlı kızı gördü ve kaşlarını çatarak kızın yanına ilerledi.

"Derin'di, değil mi?"

Kız başıyla onaylayarak kızarmış mavi gözlerini Yankı'ya çevirdi.

"Lâl kendisini öldürdü."

Yankı, duraksadı.

Lâl, kendisini öldürdü.

"Ne?"

Kulakları çınlamaya başladığında Derin, ona bakarak derin bir nefes aldı ve ağlamamak için kendisini sıkarak elindeki zarfı Yankı'ya uzattı.

"Sana bir mektup yazmış. İlk iki cümlesini okudum sadece, özür dilerim. Sana yazdığını fark edince devamına bakmadım."

Yankı, titreyen elleriyle zarfı aldı ve dolan gözlerini kaçırdı. Titreyen sesiyle sordu.

"Neden böyle bir şey yaptı?"

"Bipolar bozukluğun sonuçları arasında intihar da var, Yankı," diyerek saçlarını geriye attı. "Lâl bize söylememiş olsa da bunu planlıyordu zaten. Bunun farkında olmamak aptallık olurdu, inan bana. Mektuba her şeyi yazmış." Kız burukça gülümsedi. Onun da canı yanıyordu. "Acısını çabuk atlatman dileğiyle."

Derin, masadan kalkıp gittiğinde Yankı elindeki zarfa bakarak yutkundu ve büyük bir cesaretle zarfı açtı. İçinden çıkan kağıdı eline alarak okumaya başladı.

"Öncelikle, bu yaptığım için senden özür dilerim. Sana, sevilecek bir insan olmadığımı söylemiştim, Yankı.

Kabul etsen de, etmesen de ben bencilin tekiyim ve kendimden başkasını düşünmüyorum, düşünemiyorum.

Şimdi, gelelim konumuza. İrem'e ve sana bahsettiğim arkadaşıma hiçbir şey yapmadım. Sadece intihar edecektim ve beni eskisi kadar sevmeni istemediğim, çok fazla acı çekeceğini düşündüğüm için belki benden vazgeçersin demiştim, umarım vazgeçebilmişsindir.

Geçen sene babamla beraber Amerika'ya gittikten kısa bir süre sonra, İstanbul'a geri geldim. Derin'le beraber kalıyordum ve dışarıya pek çıkmıyordum. Dolayısıyla koca şehirde, bana rastlaman pek mümkün olmadı.

Yankı, bana 'sen şişmansın' dediğin zamanı hatırlıyor musun?

Şaşırdığını tahmin edebiliyorum ancak sana bahsettiğim, bana kilolu olduğumu söyleyen kişi sendin. Sana aşık değildim veya senden hoşlanmıyordum ancak yakışıklı çocuktun. Gururuma dokunmuştu.

İşin kötüsü ne biliyor musun? Sen bana yazmaya başladıktan sonra, senin kim olduğunu öğrenmiştim ve sana aşık olmaya başlamıştım. Çünkü sen, beni çok güzel seviyordun. Beni, hayatım boyunca hiç kimse bu kadar güzel sevmemişti.

Ancak, anoreksiyaya kapılmama neden olan kişi sendin, Yankı. Hem beni hasta etmiştin, hem de iyileştirmeye çalışıyordun.

Özür dilerim ancak kendime yediremedim. Beni o hale getiren kişi, aynı zamanda beni iyileştiriyordu ve bu, gururuma dokunuyordu.

Seni sevdim, Kaner. Seni gerçekten çok sevdim.

Vücuduma ismini kazıyacak kadar çok sevdim.

Ancak özür dilerim, bu yazının başında da söylediğim ben bencilin tekiyim.

Kendine iyi bak,

Çünkü ben gittiğim yerde çok mutlu olacağım.

Sevgiler,

Lâl."

Yankı, dümdüz bir ifadeyle karşıya bakmaya başladığı sırada beyninin içinden geçenler o kadar fazlaydılar ki, içinde oluşan bir kafasını duvarlara vurma isteği vardı.

"Yankı, bana 'sen şişmansın' dediğin zamanı hatırlıyor musun?"

Hayır.

Hatırlamıyordu.

"Seni sevdim, Kaner. Seni gerçekten çok sevdim. Vücuduma ismini kazıyacak kadar çok sevdim."

Yankı, yutkundu. Boğazında gittikçe büyüyen bir yumru vardı.

Ve bir anda hıçkıra hıçkıra ağlamaya, kafeyi dağıtmaya başladı. Onu durdurmaya gelenler ise, ne yapacaklarını bilmiyorlardı.

Çünkü birkaç dakika sonra yere oturarak sırtını duvara yaslamış ve elindeki mektubu sıkıca tutarak ağlamaya devam etmişti.

Hayatı boyunca göremediği annesi kadar çok sevdiği Lâl'i, gitmişti.

•

özür dileyerek bu bölümü yayımlıyorum ancak bu artık hikayenin en sonuydu. en başından beri yapmak istediğim son buydu. sadece biraz ertelemiştim.

bu hikayeye mutlu bir son, hiçbir zaman yakışmamıştı zaten.

belki Lâl'den sonra neler olduğunu anlatacak bir veya iki bölüm yayımlayabilirim ancak Lâl intihar etti ve kitap bitti.

sağlıcakla kalın:)