He Ever Wanted

Chapter 3

While they are eating. Alken can't removed his gaze to Friegel's face. Kaninang umaga lang ay sa TV niya lang ito nakita pero ngayon ay nasa harapan na niya ito. He can't help but to stared at her. He waited for years and here it is.. She's really here, for real. God is really good to him.

"Don't stare at me like that, Kuya.." Napatigil siya sa pagkain,binaba ang kutsara't tinidor.

"I-I'm sorry, but I can't stop. I love staring at you. I love staring at your lovely face." Namula ang taenga niya nang sabihin niya iyon kay Friegel. Cheesy words is not into him at isa pa may pagka rude siya magsalita sa iba but when it comes to Friegel, he changed for instance. His voice became sweet and his mind can't function appropriately.

"I've been waiting for this for how many years Friegel, ilang taon din akong naghintay.." Inabot niya ang isang kamat ni Freigel at hinalikan ang likod ng palad nito.

"K-Kuya..I'm getting married.." Sinalubong niya ang mga titig ni Friegel.

"I don't care, hindi pa naman kayo kasal eh..may pag-asa pa." Confuse was all written to Friegel's face.

"W-what are talking about?" Huminga siya ng malalim. It's his chance. This will his last change probably.

"I like you..No I'm in love with you, Friegel." He doesn't care if he's so fast. Ito an iyong chance na magtapat siya and he's hoping that Friegel won't doubt his confession.

"I-I'm sorry, pero ikakasal na ako Kuya. I'm here for v-vacation, after two months ay babal--" Hindi niya ito pinatapos sa sasabihin nito, dahil dumukwang siya at hinalikan niya ito. Nasasaktan siya. Sumisikip ang dibdib niya. Wala ba siyang pag-asa talaga?

"K-kuya.."

"T-thank you for the dinner." Uminom muna siya ng tubig saka iniwan si Friegel sa kusina. At umakyat agad sa kuwarto niya para magpahinga.

Nasasaktan siya. Masakit ang dibdib niya. Parang may hiniwa ito dahil sa sakit.

Minsan na nga lang siya magtapat, rejected pa. Never in his entire life that he felt this way. So, this is the feeling of being rejected? Masakit. Sobrang sakit.

"Itutulog ko na lang to, at sana sa pag-gising ko'y mawala rin iyon gaya ng mga panaginip na nawawala rin." Pinikit na lang niya ang mga mata niya at ilang minuto lang ang naka lipas ay tulog na siya.

KINABUKASAN. He woke up early to go to work, he have lots of meetings to his new investors today, dadaan din muna siya sa City Hall para kamustahin kung may problema ba kahit kaya naman ni Jaze na mag isa.

Kinuha na niya ang coat at susi ng sasakyan niya at bumaba na.

Palabas na siya ng bahay nang may tumawag sa kanya.

"Kuya Drake!" Napalunok siya. Naalala na naman niya ang nangyari kagabi. He thought that he would forgot what happend last night, but he was wrong. Totally wrong.

Hindi na lang niya ito pinansin at nagpatuloy siya sa paglakad papunta sa garage kung saan nandoon ang sasakyan niya.

"Wait up!" Marahas siyang napabuntunghininga. Kailangan na niyang umalis dahil ma le-late na siya.

Hinarap niya ito.
"Look, I'm in hurry right now, Friegel. I have a lots of meeting today. If you want something just ask Harvy."

"I-I don't need anything.. I just want to ask you kung kakain kaba?" He sighed and shook his head.

"No, I'm getting late. I have to go." Tinalikoran na niya ito at pumasok na sa sasakyan niya.

While he's driving his mind is occupied by Friegel's pretty face. Nababaliw na talaga siya. Kagabi lang ulit sila nagkita away agad tapos ngayon.. Ay ewan!