Jisoonun çığlıklarıyla beraber fren sesleride duyulmuştu polisler Yoonginin telefonundan konumunu bulmuşlardı, ama geç bulmuşlardı Jungkook sinirle adamlarına döndü
"Nerden çıktı bunlar?!" adamlardan ses çıkmadı korkudan
Jungkook küçük bir küfür mırıldandı Jungkookun adamlarından birtanesi fikir üretebilmişti nihayet
"Abi arka kapıdan kaçalım"
Jungkook hızlıca meleğinin elini tutu Jisoo hipnoz olmuş bir şekilde sandalyeden düşmüş cansız yatan bedene kocasına bakıyordu donuk bir ifadeyle
"Hadi meleğim bırak şuna bakmayı"
"Bak polisler damlayacak bi-" lafını tamamlayamadan üç polis kapıyı kırarak içeri damlamıştı bile Jungkook tam Jisooyu kendine çekeceği sıra polis Jungkooktan önce davranıp Jungkook'u bacağından vurmuştu Jungkook inleyip bacağını tuttuğunda ikinci polis cebinden kelepçeyi çıkarıp Jungkookun bileklerine geçirdi diğer polislerde Jungkook'un adamlarını kelepçelemişti
"Sen Jeon Jungkook Tutuklusun." Polisler Jungkook'u ve diğer adamları alıp arabaya bindirip gitmişlerdi polis bir kadın gelip Jisooya sarıldı onu anlaya biliyordu oda sevdiğini böyle kaybetmişti Jisoo tir tir titriyordu Jisoonun en son gördüğü şey Yoonginin yüzünü kapatıp ölüm saatini duymasıydı sonrası Karanlıktı
Yoongi hayatına veda edişini üzerinden üç yıl geçmişti Jisoo hayata bir sebeple bağlanmak zorunda kalmıştı Yoongiyi kaybettiken üç ay sonra hamile olduğunu öğrenmişti başta ilk Jungkook'un çocuğunu doğurmak istememişti Ajumma onun bir suçu olmadığını onun bir melek olduğunu söyleyince Jisoo vazgeçmişti doğurmuştu Jungkook'un oğlunu Jungkook hapishaneye girdikten bir ay sonra aklını yitirmişti meleğini göremediği için 100/100 deli raporu vardı deliler hastanesinde yatıyordu Jisoo Yoongiyle olan fotoğraf albümüne bakıp gülümsedi gözyaşlarını silip Yoonginin fotoğrafını alıp öptü o sıra küçük bir beden Jisooya sarıldı oğlu Baeksooydu Yoongiyle ileride bir çocukları olursa özellikle erkek olursa Baeksoo olmasını istemişti minik bedeni kucaklayıp öptü
"Babayı görmeye gidelim mi yakışıklım ?"
Baeksoo daha küçük olduğu için hiçbir şey bilmiyordu Jisoo diyemezdi ona gerçekleri gerçekleri nasıl normal birşeymiş gibi anlatırdı ki oğlunun ceketini giydirip kendi ceketinide giyip Ajummayla beraber ilk önce çiçekçiye uğrayıp Yoonginin sevdiği papatyaları alıp arabaya binip mezarlığa gelmişlerdi Jisoo Yoonginin küllerini istememişti bir mezarı olsun istemişti ileride oğlu babasını ziyaret etmek isteyeceğini biliyordu mezarlığa geldiklerinde oğlunu ve Papatyaları kucağına alıp mezar taşına eğildi Jisoo gülümsedi biliyordu ki Yoongi Jisooyu üzgün görmek istemezdi güzelini herzaman mutlu görmek isterdi derin bir nefes alıp papatyaları toprağın üstüne koydu düzenlice
"Sevgilim bak ben geldim, biz geldik" içi titremişti
"Daha iki gün önce buradaydık yine, biliyorum belki sıkılıyorsun ama biz seni özlüyoruz..." iç çekti Jisoo
"Hayatımdan gideli üç yıl oldu"
"Sen gittiğinde 22 yaşımdaydım şimdi ise 25 yaşında bir anneyim" gözyaşlarını silip gülümsedi
"Yanına gelmeyi o kadar çok isterdim ki.. Ama ben bir anneyim oğlumu bu dünyada yalnız bırakamam sende benim yerimde olsan sende bırakmazdın oğlumuzu"
"Baeksoo Henüz kelimeleri düzgün konuşamasada seni soruyor bana"
"Ne diyeceğimi bilmiyorum, Baeksoo 18 yaşına geldiğinde herşeyi anlatacağım kötü bir anne olmayacağım oğlumuzdan hiçbir şey saklamayacağım.." Jisoo başını gökyüzüne doğru çevirdi
"Yağmur yağıyor, demek ki mutlusun sevgilim" Yoongi Jisooya bunu söylemişti yağmur yağdığı zaman belki mutluyum demişti
Jisoo Yoonginin mezar taşını öpüp çekildi
"Yine geleceğim sevgilim, oğlumuzun hasta olmasını istemiyorum" gitmeden önce son kez mezara baktı
"Bende seni seviyorum sevgilim" dedi Jisoo Ajummayla beraber Mezarlıktan ayrılmışlardı..
