At The Sunrise

Chapter 2

"Oh, we're finally home." nakangiting tugon ni Zach.

"You sound like you wanted it." komento niya rito.

"I do. Malayo sa parents natin. Malayo sa spotlight. At malayo sa magulong mundo natin. Don't you like it here, Yvonne?"

"Gusto ko rito. Tahimik kasi. But I would have been happier if I live here alone."

"Well, ako rin. Pero mas mabuti na 'to kesa sa mga bahay ng parents natin. Let's not just get in each other's way."

"Deal. This house is way too big for us. And I think I can survive 8 years here."

"Good. Alas 9 na pala ng gabi." saad nito.

"Oo nga. May lakad ka?" curious na tanong nito.

"Wow. You sound like a real wife. Might as well kargahin na lang rin kita papasok ng kwarto." biro nito.

"Tumigil ka nga! Nagtatanong lang naman ako para maka pag lock ako ng buong bahay kung aalis ka."

"Well, I'm so tired. Tinatamad na akong umalis. And I wanna make love to my wife." nakangising tugon nito.

"Not funny, Zach." sagot niya habang bumababa ng sasakyan.

Agad rin naman itong sumunod at inalalayan siya. Masyado kasing mahaba ang gown.

Nasa isang exclusive na subdivision ang kanilang bahay. Sadyang pinagawa ito ng kanilang mga magulang noong nakaraang taon. Lumipat silang dalawa ni Zach dito pagkatapos ng kanilang Prenup 2months ago dahil sa kagustuhan rin nila.

Agad dumiretso si Yvonne sa kanyang kwarto para maligo at magbihis. Hindi na rin niya pinansin ang napakaraming regalo sa sala na hinatid ng driver nila. Kanina pa kasi siya naiinitan sa suot niya. Hindi siya makagalaw ng maayos. Pero hindi niya maabot ang zipper sa likod ng kanyang gown. Kaya ayaw man niya, kailangan niya ng tulong ni Zach.

"Zach, tulong naman please." sigaw niya mula sa kwarto.

"Oh, bakit?" hinahangos pang tanong ni Zach.

"Di ko kasi maabot yung zipper ng gown. Pa bukas naman."

"Hay naku, kinabahan naman ako. I thought napano kana. You made me run the stairs, ang taas kaya." anito habang lumalapit sa kanya.

"Sino ba basi nagsabi sayo na takbuhin mo."

"You shout like crazy, Yvonne. Sino bang hindi kakabahan."

"Ewan ko sa'yo. Masyado kang praning." biro nito.

Pero agad na nagbago ang reaksyon sa mga mata ni Zach. It was intense and he's staring at her coldly.

"What did you just called me?" anito habang lumalapit.

"What? That was a joke, ok?" sagot niya habang umaatras.

"Alam mo ba ang ginagawa ko sa mga babaeng tinatawag ako ng kung ano-ano?" aniya sa malamig na tono.

Hindi makapagsalita c Yvonne. Kinakabahan siya lalo pa at dalawa lang sila sa bahay. And damn! She is his wife. He can do anything to her. He stopped right in front of her very close. Wala na ring maatrasan si Yvonne.

"I punish them." aniya habang nakatitig sa kanyang mga labi.

Unti-unting lumapit si Zach para halikan c Yvonne. Napapikit na lang siya. She can't fight him. They are all alone and he is her husband. Hahayaan na lang niya ang lalaki na gawin ang gusto nito. She felt broken at that thought. But before she knew it, he kissed her forehead.

"Goodnight. Sweet dreams, Mrs. Valeria." anito at agad na umalis at sinara ang pinto.

Naiwan siya tulala. How could she thought of Zach forcing into her? Or is it? If she would have willingly surrendered herself to him? Maloko man sa babae c Zach but she never heard any stories of him disrespecting women. She felt relief. Napasandal siya sa pader and she could feel the instant cold on her back. Hindi niya namalayang nabuksan na pala ni Zach ang zipper niya. Maybe because she was too distracted. She did not even felt his hands touched her back at all.

"I've always been safe with Zach around. At wala naman itong ginagawang kalokohan. Hay naku, baka masyado lang talaga akong pagod." kausap niya sa sarili habang pumapasok sa banyo.