'Një Belino teta, të lutem'-foli qete teksa qëndronte përballë gruas thinjoshe që zgjati dorën drejt raftit për të marrë një kroasant. Ndërkaq ajo priste qetë duke krijuar ritme të shpejta me këmbën e saj e ndiqte me sy lëvizjet e gruas.
-Urdhëroni lekët këtu.- dëgjoi përsëri atë zë mashkulli pas shpinës së saj e u kthye me fytyrë nga ai.
-Çpo bën?- e pyeti menjëherë.
-Po të qeras, me belino.
-Nuk pranohet oferta.
-Përse? Do dy?
-Mos ja fut kot. Kam vetë leka ta paguaj.
Përplasi dorën te balli dhe ia shpupuriti përsëri flokët duke ia bërë një rrëmujë të vërtetë.
-A thua se po të jap për bamirësi?! Quhet qerasje! Kështu, në mënyrë shoqërore.
-Diçka s'kuptoj. Çtë kanë bërë këto flokët e mia që s'i le njëherë rehat të gjorat?
-Janë të buta.
-Ëhë! Faleminderit për molton.- i buzëqeshi lehtë e u largua nga dyqani në cepin e shkollës duke ecur me hapa të ngadaltë e të vegjël drejt oborrit të shkollës. Ishte pushimi i madh. Dielli shkëlqente a thua se do përvëlonte gjithçka para gjente?! Ishte dhjetor e syri i kishte zënë ndryshk për pakëz borë.
Papritur ndjeu ca hapa të mëdhej t'i vinin nga pas.
-Më këpute!
-S'të thashë të më ndiqje.
-Thashë të rrinim bashkë këtë pushim.
-Do përsërit për provimin e matematikës.
-Seriozisht e ke ti ? As pushimin nuk e bën pushim?
-Jo!
-Përse mëson kaq shumë?
-Nga e di ti që mësoj unë?!
-Pëf! S'duket hiç në fakt.- e ajo vetëm sa nënqeshi e vazhdoi.
-Përse mos mësoj? Të mësoj e të bëhem dikushi në jetë. Një dikush që do të mbajë një titull doktoreshë.
-Pra dashke të bëhet doktoreshë ë ?! Doktoresha Proksima! Të shkon.
-Tallu, tallu!
-Do jem pacienti jot i parë.
-Skam pacientë që janë top nga shëndeti.
-Ama nga zemra jo.
-A, pse qënke i përvëluar nga dashuria kështu ti ë?
-Aty afër.
-Epo mirë.
-Mirë!?
-Ç'të them tjetër?- vazhdoi duke mbledhur supet e lëshoi një nënqeshje të çiltër.
-S'je aspak kurioze të më pyesësh?!
-Jo!
-Je kaq e çuditshme. Të gjitha shoqet e tua vdesin për pakëz thashetheme.
-Epo çmë duhet mua jeta e të tjerve për aq kohë sa nuk përfshihet e imja?! Çdokush ka të drejtë të bëjë çfarë të dojë me jetën e vet.
-Nga e di ti që nuk përfshihet?!
-Ç'do të thuash ?- e pyeti teksa i hodhi një shikim vrastar nga ata që vetëm ajo dinte të jepte e i ngriti vetullën duke mbajtur një fytyrë serioze.
YOU ARE READING
Proksima e Tokës.
Teen FictionE vranë...E prenë... Shpirtin hidhërueshëm ia shkërrmoqën fort me duar, atë shpirt aq të brishtë, të çiltër, të pa ngjyer në llumra mëkatesh. Buzëqeshjen ia vodhën së bashku me çdo gjë tjetër. Priste lumturinë, por si shpërblim mori shkrumbimin e sa...