TUT ELİMDEN

3-Issız sokaklar

(Multimedyada Azra)

İyi okumalar:-*

"Naber Azra.Ben yokken hayat nasıldı?itiraf et sıkıcıydı dimi?"Gözlerimi devirip Can'dan ayırarak bize doğru yaklaşan garsona çevirdim.Garson Can'ın ve yeni gelen geldiğinden beri beni baştan aşağı on kez süzen sonrada dudaklarını büzerek camdan dışarı bakan çocuğun siparişlerini aldı.Neden böyle yapıyordu ki.Bugün çok mu kötü giyinmiştim ya da yolculuğun yorgunluğu yüzümden gitmemiş miydi?Çaktırmadan üzerime baktığımda gayet hoş giyinmiştim.Sapık mıydı neydi bu çocuk.Ama moralimi bozmasına izin vermeyecektim.Bugün yeni bir hayatın ilk günü gibiydi benim için.

Bu yüzden inadına elimi uzatarak "Adım Azra.Can ve Yaren'in çocukluk arkadaşıyım.Bugün ters tarafından kalktın galiba"dedim.

Bu raundu alacağımı düşündüğümde"Ters kalkmaya gerek yok yüzünü görmek yetiyor."diyerek beni nakavt etti.

Yüzünde ise hafif bir alaycı gülümseme vardı.O kadar çabuk değil.Adın her neyse bilmiyorum ama beni ezmene izin vermeyeceğim.Hafifçe Yaren'e baktığımda Can'la birbirlerine bakıp sessizce gülüyorlardı.

Boğazımı temizleyerek tekrar karşımda ki kendini beğenmiş çocuğa dönerek bozuntuya vermeden."Hayatında insan görmedin de mi böyle bakıyorsun.Hı...Seni gören cennetlik valla(!)Bi adını söylemek bu kadar mı zor?''Dediğimde istemsiz bir şekilde sesim yüksek çıkmıştı ama bunu hak ettiğini düşündüm.

İnsan yeni tanıştığı bir kıza anca bu kadar öküzlük yaparak tanışabilirdi.Can'la Buğra bu çocukta neyi haz ediyordu anlamadım.Sanki benden böyle bir çıkış beklemiyormuş gibi kısa bir süre şaşkın gözlerini üzerimden ayırmamıştı.

Daha sonra "Umut" dedi duygusuz ve soğuk bir şekilde.

Bu kadar anlamı güzel ve hoş bir ismi ancak bu kadar aşağılayabilirdi diye düşünürken kafasını Can'a çevirip mimik hareketleriyle bir şeyler anlattıktan sonra çıkıp gitmişti.Şaşırmıştım.Be yani benim mi suçumdu.Ben kendimi ezdirmezdim ki kimseye.

Can'a baktığımda önce biraz bozuk gözükse de sonra kendini toparlayıp bana gülümsedi ve"Sen onu boş ver yenilere hep böyle yapar.İnatçı!İnatçı sana diyorum!"Gözlerim onun garip bir şekilde çıkıp gittiği kapıda takılı kalmıştı.Aklımda ise hala o kelime "Umut" ne güzel bir isimdi.

"Ne dedin sen?"Yaren'i duyduğumda ona doğru döndüm.Çok şaşkın bakıyordu.Ah!olamaz yine sesli düşünmüştüm.

Durumu toparlamaya çalışarak"Yani diyorum Umut ne güzel bir isim ama malesef onu hak etmeyen kisiler taşıyor."dedim.

Can bana bakıp "Erken karar verme inatçı"dedi.Yüzünde bir de düşünceli bir ifade vardı.Ne dediğini anlamamıştım ama eğer okuldaki yenilerin hepsi böyleyse isim var demekti.Ben bunları düşünürken Yaren bana donup 'Hadi gel bizim eve gidelim annemler seni tekrar görmeyi sabırsızlıkla bekliyorlar ." dedi hınzırca gülümserken. Bunun anlamını biliyordum.Yaren bana açıkça 'evimize gel 2 saat annemi çek'diyordu.Ama ben Kardelen Teyzeyi seviyordum ne kadar geveze bir kadın olsa da neşeli biriydi.Hayat dolu..Tamam anlamında kafamı sallayıp masadaki çantamı koluma taktım.

Can bize dönüp"Okul da görüşürüz yavrular."diyerek hızlıca yanımızdan ayrıldı.Ne kadar gülümsese bile bi şey olduğu belliydi.Çünkü bana sarılıp öpmeden vedalaşmazdı.Aslında Can'la bizim aramızda su sızmazdı Yaren ve Sanem benim için neyse Can da öyleydi.Ama ben yokken durumların değiştiği beni meraklandırırken kendimi tutamayarak"Yaren"dedim.

Hesabı masaya bıraktıktan sonra bana dönüp koluma girdi.

"Söyle bebek.Ne oldu?"

"Ne bileyim Can biraz değişmiş sanki"dedim.