TUT ELİMDEN

6-Küslük

Ben geldiiiim:)eee goruşmeyeli nasılsınız ben sizi çok özledim ve yb yayınlayayım dedim.Bu bölümü sevgili @Binnaz'a ithaf ediyorum.Hepinize iyi okumalar sizi seviyorum:-* 

Multimedyada tatlı mı tatlı Can

Yürürken çevremdeki insanları incelemeye başladım.Kimse etrafına bakmıyordu.Herkesin kendimce dertleri,işleri,evleri vardı.Aslında her bir insan farklı bir hayat demekti.Bende öyle miydim?Etrafımdaki insanların dertlerini önemsemiyordum.Bu kere bile Yaren'le oturup duygularım hakkında konuşmamıştım.Çünkü geçmişimi hatırlamak rahatlamamdan çok içimdeki boşluğu daha da derinleştiriyordu.

Dışardan bakıldığında nasıl biriyim bilmiyorum ama Yaren'in söylediğine göre biraz gülümsemem gerekiyormuş.Pehh.Gülümsemek kimin umurunda.Mutlu insanlar güler.Ben daha mutlu olup olmadığımı bilmeden nasıl gülebilirim?Sanki hayatım dört dörtlükmüş gibi.Ben kendi içimde felsefe yaparken çoktan gelmiştik.

Kendimi yorgun hissediyordum.Direkt odama çıktım ve üzerime rahat bir şeyler geçirdim.Aşağı indiğimde Yaren de üzerini değiştirmiş ve mutfağa geçmişti.

Ona çaktırmadan dış kapını oradaki portmantodan Yaren'in çantasını aldım.İçinden telefonunu alıp Sanem'i aradım.Aslında bunu gizli olarak yapmak istemiyordum ama telefonum yeni olduğu için Sanem'in numarası yoktu.Ayrıca bunu Yaren'e söylesem de izin vermezdi.

"Hadi Sanem.Hadi aç şunu."

Lanet olsun niye açmıyor ki bu kız?Ve altıncı çalıştan sonra telefon kafandı.Bende Yaren'e fark ettirmeden telefonunu alıp yukarı çıktım.Kendi telefonumu alıp Sanem'in numarasını kaydettim.Daha sonra Yaren'in telefonundan son aramalara girip Sanem'i sildim.

Sessizce merdivenlerden inerken arkamdan gelen sesle irkildim.

"Ne yapıyorsun Azra?"

Ah şimdi ayvayı yedim.Arkamı döndüm ve"Şey...Telefonundan birkaç numara aldım da.Hani benimki yeni hat ya."dedim sesimi olabildiğince tatlı çıkararak.Ve işe yaramışa benziyordu.

Yaren bir an ciddi halini bozarak"Had yemeğe gel.En sevdiğin yemekleri yaptım."dedi gülümseyerek.Yanına gittim ve yanaklarımı sıkmaya başladım.

"Oyy.Arkadaşını da düşünürmüş benim Yaren'im."

Elleriyle ellerim ittirerek"Tamam.Hadi hadi şımarma yemekler soğumasın."dedi.Birlikte mutfağa geçerken Yaren'in bir şey anlamamasından dolayı mutlu olmuştum.Çünkü bu yapacağımı hiç beğenmeyecekti.

Sessizce yemeklerimizi yerken aklıma geçen gün gelen gizemli mesaj geldi.Kim göndermişti ki onu ve benim görmemem gereken bir şey gördüğümü söylemişti.Kimdi bu?Kafamı kaldırıp Yaren'e baktım.

"Yaren benim numaramı hiç birine verdin mi?"diye sordum merakla.

Bir an düşünüyormuş gibi yaptı ve"Can'a vermiştim.Niye bir sorun mu var?"dedi tek kaşını kaldırarak.

"Yooo.Hiç öylesine sordum."dedim.Tabi ki de ona bu mesajdan bahsetmeyecektim.Herhâlde gizli bir sapıktır.O kadar da önemli bir şey değil yani.

"Sen ilaçlarını aldın mı?Gece gece tıkanmanı istemiyorum."

Gözlerimi devirerek"Sanki çok umurunda da"dedim.

Yaren kaşlarını çatıp"Saçmalama Azra.Tabi ki umurumda.Tıkanıp hastanelik olmanı istemiyorum."dedi sinirli bir şekilde.

"Tamam tamam kızma.Şimdi alırım.Bu arada ellerine sağlık ben odama çıkıyorum."dedim.

Bana bakıp"Kaçtığını sanma hanımefendi.Yazıyorum bunları bir kenara.Hep ben mi toplayacağım mutfağı."gülümseyerek merdivenlere doğru koştum.