TUT ELİMDEN

8-Gölge

Yine ben nasılsınız? Ben pekte iyi değilim çünkü hikayem hakkında ne düşündüğünüzü bilmiyorum.iroshumoskubos sana çok teşekkür ederim yorum yaptığın için.Lütfen her okuyan kısa da olsa bir yorum yapsın.Gerçekten çok sevinirim.Hikayede geçen şarkıları dinleyebilirsiniz.

Çok çok öpüldünüz:-*

Yaklaşık 10 dakikadır taksinin bir köşesine sinmiş,dirseğim kapının koluna dayayarak camda dışarıyı izliyordum.Beynim sanki dış ortamdan gelen sesleri algılamıyor adeta çevrimdışı gibi hareket ediyordu.

Ne yani beni görmeye mi gelmişti?Yani Yaren'in dediklerine göre öyleydi ama peki o gördüklerim.Bana kalbimdeki bütün hislerimi bir an için donduran ardından da bütün sıcaklığıyla içimi ısıtan bir,şekilde gülümsemesi...Bunlar gerçek miydi?Ama beynimin anlam veremediği diğer şey ise benim bunu bu kadar düşünmem.Yani tabi bu yaptığı hiç Umut'ça bir şey değildi.Yaren de bu yüzden şaşırmıştı ama ona baktığımda bu şaşırmış hali birkaç dakikayı geçmemişti.Oysaki ben bunu yol boyunca bunu düşünmüştüm.Ona değer mi veriyordum?Yoksa ona karşı bir şey mi hissediyordum?

'Saçmalama daha onu doğru düzgün tanımıyorsun bile'dedi iç ses.'Galiba bu sefer haklısın'dedim iç sesime nerede olduğunu bilmeden.

'Tabiki de ben her zaman haklıyım ama sen o koca inadın yüzünden bunu göremiyorsun bile'

'Kapa çeneni'dedim iç sesimle başlattığım klasik kavgalarımızdan birine son vermek amacıyla' tamam be ne halk varsa gör'dedi sonunda.Bir kaç saniye sonra gerçek dünyadan geldiğini anladığım sesle irkildim.

"Hey..Sana diyorum Azra.Ne zırvalıyorsun?"

Ay yine mi?'Ben sustum'dedi iç ses.Yaren'e dönerek "çok yorgunum eve gidip dinlenmezsen yarın okula gidemem"dedim sesini de yorgun çıkması için uğraşırken.

"Merak etme eve gidince yatmana izin vereceğim ama bana her şeyi anlattıktan sonra"

Pot kırmamaya dikkat ettim ve "Neyi anlatacağım ki?Bizim gizli saklımız mı var birbirimizden Yaren?"dedim sesimdeki endişeyi anlamamasını umarak.

"Bilmiyorum.Orasını sen daha iyi bilirsin.Ama yok hatırlamıyorum diyorsan hatırlamana yardımcı olayım.2 gün önce bardaktan boşalırcasına yağan yağmurun altında sırılsıklam ve dizlerin kan içinde eve geldiğin günden başlaya bilirsin mesela."

Ah hatırlamaz olur muyum?O günden beri doğru düzgün düşünemiyorum ve halüsinasyonlar görüyorum.Belki de gerçek bilmiyorum.Ama bildiğim bir şey varsa o da bu geceyi uykusuz geçireceğimdi.Evin önüne geldiğimizde Yaren taksiciye ücretini ödeyerek yanıma geldi.

Eve geldiğimizde saat gecenin üçüydü.Yaren'e aldırmayarak odama çıktım ve hastaneden giyindiğim kıyafetlerden çabucak kurtuldum.Suyun altına girerek biraz rahatlamayı ummuştum fakat o günkü olay ve hastanede gördüğüm Umut beynimin içinde fırtına esmesine neden oluyordu.En sonunda pes ederek banyodan çıktım ve bornozumu üstüme geçirdim.Küçük bir el havlusuyla saçlarımın ucundan damlayan damlaları kurulayarak kurutma makinesini açtım.Biraz kuruttuktan sonra vazgeçip nemli bıraktım.Odaya geçip üstümü giyindikten sonra kendimi yumuşacık yatağıma bıraktım.

Yaren'in gelmemesini umuyordum.O kadar yorgundum ki bana beş dakika bile gelmeyen sürede uykuya daldım.Biraz da olsa enerjimi toplayabilmek için daldığım uykumdan uyanmama bir tıkırtı olmuştu.Hadi ama biraz olsun uyamayacak mıyım ben yaa!Kafamı gömdüğüm yastıktan kaldırarak benim bile zor duyduğum bir sesle"Yaren?"dedim.Biraz daha kendime gelip yatakta doğruldum.Gözlerim iyice karanlığa açıldığında yarı açık duran kapımın arasında bir gölge gördüm.