Hayat Boyu Mücadele

SAHTE SÜRPİZ

Sınıfımdaki herkes ve öğretmenim bana iyiki doğdun
Petek diyordu. Şoklar içerisindeydim nasıl olrdu böyle bir şey hala olanlara inanamıyorum. Çok mutlu olduğumu sonuna kadar söylemeliyim bana kötülük yapan herkeste buradaydı mutluluktan neredeyse ağlayacaktım. Beni seven sadece sınıfta iki kişi vardı
"Ben sana daha sonra verecğim"
Sevda hanım şöyle söze başladı
"Petekçiğim sana kötü davranan arkadaşlarının hepsi senden özür diliyor. Değil mi çocuklar?"
"Eveetttt"
Oradaki herkes sırf ben hafızamı kaybettim diye rol yapıyordu. insanların 2. Maskesiydi bu işte. Hepsinin yüzlerinden anlaşılıyordu pastalarını yiyip hepsi çekip gitti,ne kadar çıkarcıydılar.
"Anne,hepsi yalan söyledi değil mi?"
Bunu niye sorduğumdan emin değildim ama rol yaptıklarından %100 emindim.
"Ben biraz hava alıcağım"
İnsanların hepsinin bence korkuları vardı ne demişler biraz mantık çalıştırırsanız anlarsınız işte el,elden üstündür
Damağımın kuruduğunu anlayıp yanımdaki bardaktaki suyu alıp içmeye yani almaya çalıştım,ama yere düştü. sanki bir yerim kanıyordu ve bir sızı hisettim. Makine dizilerdeki gördüğüm gibi"dıtt dıt"diye ötüyordu.
                               ***
Gözlerimi açtığımda annem uyuyordu anne diye mıldandım. Uykusu o kadar hafifti hemen uyandı beni uyanık görünce hemen yerinden fırlayıp yanıma geldi. İğneleyeci bir ses tonuyla
"Seni bir daha yalnız bırakmayacağım. Annemi neredeyse bir kaç kez gülerek görmüstüm. Bu an da ona dahildi,ben gülmeyince bir sessizlik oluştu o bu sessizlikten rahatsız gözüküyordu. Annem ayağa kalktı ve bana baktı bakışı çok ifade ediyordu. Ben bu bakışların ne olduğunu biliyordum,ama tam bir şekilde biiyordum. Galiba hiç bir zaman anlayamayacaktım...
                               ***
Yataktan kalktım 1 buçuk haftadır hastanedeydik. sonunda eve gidiyorduk. Hastanenin hapisaneden bir farkı yoktu. içinden bir kumaş pantolon bir tane de gömlek çıkardım üzerime hızlıca biçimsiz bir şekilde geçirdim. Tuvalete gidip elimi yüzümü yıkadım katları orta hızla çıkarak odamın kapısını açtım dolabımı tekrardan çıkartıp çantamı çıkarttım içinin ön gözüne kitap koydum. Aşağıya hızlıca indim annem veznenin yakınlarında bekliyordu.
"Biz çıkış işlemlerini yapacaktık"
"Tabii oda numaranız kaçtı?
"367"
"Ücretiniz 607 tl,"
"İki taksit ya da 3 taksit"
"Olur,hatta 9 taksite varır.
"5 taksit"
"114,5tl"
Annem cüzdanından 7tane 20 tl vardı.annem parayı uzatıp.bir sürü eline kağıt verdiler ve para üzerini aldı.
Kapıya doğru hızlıca gidip çıkar çıkmaz.
"Anne o kadar parayı nereden buldun?"
"Anlarsın ,yakında"
Bu soğuk cevabı aklımdan hızlıca sildim.
Eve yaklaştığımızı fark edip etrafı süzdüm.pek bir değişiklik yoktu. Düşünceler geçerken çoktan eve gelmiştik . annem hızlıca üzerini çıkartıp odaları gezdi
"Petek bu evin hali ne?"
"Amaa"
"Haydi yarım saate topla sonra uyu"
Odama gidip yerdeki kıyafetlerden biridini hızlıca geçirdim.
                              ***
Bitirdiğimde resmen pestilden suya geçiş yapmıştım. Ölmemek için kendimi zor tutuyordum. Hızlıca uyku moduna geçiş yaptım.
                             ***
"Anneciğim,bu gün çok güzel geçti herkes bana çok iyi davrandı. Anmem birden yere yığıldı birden korkuyla annemin üzerine kendimi attim.
"Anne,anne" dedim ama uuanmadı merakla nabzını yokladım ama evet evet nabzı atmıyordu,gözyaşlarım artık kendini bıraktı."
                          
Eğer annem ölürse kendimi çok fena suçlayacaktım. Yerimden hızlıca fırlayıp annemin yanına koşturdum annem ayak seslerine uyanmıştı.
"Anne burada kalabilir miyim?"
"Gel bakalım ayçöreği"
Hızlıca korkumdan yanına gittim.
                              ***
Yaklaşık üç saat önce uyanmıştım kahvaltı yapmadan dışarıya çıktım. Hızlıa etraftaki insanlara aldırmadan koşuyordum kötü rüyalar görmeye devam ettim bir gördüğüm şöyleydi
Annem hasta bir şekilde yatıyordu
"Kızım çok hastayım bana yardım et"
"Nasıl,bilmiyorum"
Dediğim anda rüya bitti. Saatlerce uyumayıp bunu düşündüm ilaç bulacaktım...
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°Herkesin kendine göre sıkıntıları vardı ama bunu kimse önemsemiyor bu yüzden çıyor neredeyse kavgaların yarısı bundan dolayı çıkıyor. Aslında bu düşünceye önem versek biraz daha nazik ve höşgörülü olabiliriz. Bizim karakterimizin neler yaşadığını gördünüz peki sizi belki sevmiyor olabilirler. Belki sizden nefret ediyorlardır,emin olun aranızdam çok az kişi bu olayları yaşıyordur. Bu yüzden her zaman halinize şükür edin,bir de laciverte yenilmeyin. Lacivert taraf size umutsuzluğu,merhametsizliği, sevginin ne kadar değersiz olduğunu gösterir.
Mavi arkadaşımız var bir de saflığı,pozitifliği,merhameti gösterir...
Her halukarda ikisi de haklı...
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°