Hayat Boyu Mücadele

Gözler

Gözlerimi açtığım da hastanedeydim neydi benim bu hastaneden çektiğim. Karşımda yine aynı doktor,annem,çağrı abi,Ateş vardı.
"Uyandı! Hemşire röntgen çek"
"Anne her şeyden haberim vardı neden bana önceden söylemedin,belki bir çözüm yolunu bulurdum."
"Ahh Petek,kocaman profösörlerin yapamadığını sen mi yapacaksın"
Bu soru karşısında sessiz kalmıştım. Kısmen doğruydu
"Hadi gidelim"
Diyerek yanımdan uzaklaştılar.
"Reçeteni almak bana kaldı"
Öğretmenim hışımla yanımdan  ayrıldı.
                               ***
Yaklaşık beş gündür evde sıkıntıdan patlıyordum. Bu gün yarıyıl karnesi alacaktık,yazılılarımın bazılarını biliyordum onlar da iyiydi.
                             ***
Yarım saat sonra sınıftaydık öğretmenimiz karneleri vermeye başladı. Benimkisi sonlardaydı çünkü ismimin ilk harfi sonlardaydı. İkimizin karnesi de çok iyiydi,ikimiz de takdir almıştık. Sadece Ateşin davranış notları kötüydü.
"Petek hadi eve gidelim"
"Tamam,Ateş"
                             ***
On beş tatilin sekiz günü bitmişti kalmıştı sekiz gün. Bu sabah annem kemiklerinin ağrımasından şikayetciydi. Ağzımın kuruduğunu hissedip mutfağa gittim.eyvahh ! Annem bayılmıştı.
                             ***
Yaklaşık beş gün geçti ve annem hala hastanedeydi. Bu süreçte Ateşlerin evinde kalmıştım.
Ateşlerin evinde Çağrı abi,annesi ve babası yaşıyordu ha bir de dedesi. Hepsi de o kadar iyi insanlardı ki hayran kalırsınız.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
İşte görüyorsun değil mi kız hala nasıl da pes etmeyik nasıl da umutlu.
İşte sen de öyle olmalısın.
(Bir dost...)
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
"Petek kötü bir haberim var"
"Buyurun"
Annenin bir buçuk ay daha orada kalması gerekiyormuş"
Gözlerim ağlamamamak için kendini zor tutmakdan başka işi yoktu. Galiba güçlüydüm...