Hello darkness my old friend

55 10 3
                                    

Warning: incredibly long chapter, read at your own risk ⚠️

➖➖➖➖➖➖➖➗➖➖➖➖➖➖➖

Ακουγα τον παπα να ψελνει το πάτερ ημών καπου μακρια, καθως ειχα μεινει να χανομαι μέσα σε εκεινα τα τοσο γνώριμα πρασινα μάτια.

- "Εεε.. Νατασα; Εισαι εκει;" χαζογελασε.

Επανήλθα στην πραγματικότητα με το πιο χαριτωμένο γελιο εβερ.

- "Ω! Εε Κρις;! Εισαι οντως εσυ;" τον κοίταξα με γουρλωμένα ματια.

- "Ποιος αλλος θα μπορουσε να ηταν;" ειπε με το ακαταμαχητο στραβο του χαμόγελο.

- "Μα- μα.. εφυγες για Αμερική και-και νομιζα πως δεν θα σε ξανα εβλεπα!"

Γελασε και με κοιταξε στα μάτια.

- "Ε λοιπόν να που γυρισα. Πως θα μπορουσα να μεινω μακρια απο την παιδική μου φίλη εξ άλλου;" ειπε και μου έκλεισε το μάτι.

Αν μπορούσα να ουρλιάξω θα το εκανα, αλλα κινδύνευα να πάρω αποβολή πριν καλα καλα αρχίσει το σχολείο και αυτο μαλλον θα έμπαινε στο ρεκορ γκινες.

Ο Κρις ήταν ο παιδικος μου φίλος απο οταν ημασταν μονο 7. Δυστυχώς όμως η οικογένεια του ηταν ανάγκη να μετακομίσει στο Νιου Γιορκι (λολ) για επαγγελματικούς λογους. Ο πατερας του Κρις ειναι ενας πολυ πλουσιος μεγαλοεπιχειρηματίας, παρόλα αυτά η οικογένεια μου ηταν πολυ καλοι φιλοι με την οικογενεια του Κρις.

Οταν έφυγε, ορκιστηκαμε να μείνουμε φιλοι για παντα και φτιαξαμε ασορτι βραχιολάκια. Αυτος βέβαια ηθελε με τους Γκορμιτι αλλα αφου τον απείλησα οτι θα του κράταγα το αγαπημένο του αρκουδάκι καταλήξαμε να του φτιαξω ενα σε μπλε χρωμα.

Κριμα ομως. Τοτε δεν υπαρχαν κινητα και ίντερνετ ετσι η καθημερινή επικοινωνία μας απο το σταθερό σιγα σιγα χάθηκε οσο περνούσε ο καιρος.

Παρόλο ομως που ειχα πλεον μεγαλωσει, ακομα θυμόμουν τον αγαπημένο μου παιδικό φίλο και ολα όσα ειχαμε περασει μαζι.

Ανοιγοκλεισα τα ματια μου για να διώξω τις αναμνήσεις που χτυπούσαν το μυαλό μου.

- "Σωστα.. πως θα μπορουσες;" ειπα και τον χτύπησα παιχνιδιάρικα στο μπράτσο.

Αουτς.

Καλεεεε! Τι γυμνασμένο μπράτσο ειναι τουτο;; Που πηγε το κοκαλιαρικο χερακι; Ακομα και γω πιο χοντρη ημουν απο αυτον τότε!

Τοτε συνειδητοποίησα τι θεό ειχα μπροστά μου.

Τον κοιταξα απο την κορυφή ως τα νυχια και αρχισα να κοκκινιζω ανεξέλεγκτα.

Akward.Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang