"႐ုပ္ေသး႐ုပ္"

Part(17)

"႐ုပ္ေသး႐ုပ္"
                     Part(17)

#ႏွလံုးသားမွာ အျပစ္မရွိပါ

      စစ္ ေနျပန္ေကာင္းလာေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္ လို႔ေျပာၿပီးကတည္း
သူ႔အခန္းထဲမလာေတာ့ေသာေၾကာင့္  စစ္ သာ ထို အ႐ုပ္ကေလး အခန္းထဲ သြားရေတာ့မည္
စစ္ အက်င့္အတိုင္း တံခါးမေခါက္ဘဲ တန္းဝင္သြားလိုက္ရာ
အ႐ုပ္ကေလး ကုတင္ေပၚတြင္ အိပ္ေနေလရဲ႕
စစ္ light အိပ္ေနေသာ ကၾတင္ေဘး တြင္ သြားထိုင္လိုက္သည္

'အခ်ိန္မေတာ္ အိပ္ေနတဲ့ အိပ္ပုတ္ေလး ေရ ထေတာ့ ....'
အသံၾကားလို႔ မ်က္လံုးပြင့္လာတဲ့ သူက စစ္ ကိုလည္းေတြ႕ေရာ ေစာင္ကို မ်က္ႏွာပါ အုပ္ေအာင္ ဆြဲ ျခံဳလိုက္သည္ ...
"omo ထို ကေလး မခုထိ ရွက္ေနေသးတာမ်ားလား"
စစ္ 'light ထေတာ့ ' လို႔ဆို၍  ေခါင္းပါလံုေအာင္ျခံဳထားေသာ light ေစာင္ကို ဆြဲခြ်တ္လိုက္သည္
ထို႔ေၾကာင့္ light က သူ႔မ်က္ႏွာကို လက္ႏွင့္ အုပ္ကာ စစ္ထင္သည့္ အတိုင္း ရွက္ေနတုန္းဘဲ
'ဟိတ္ ေကာင္ေလး ခုထိ ဘာကို ရွက္ေနေသးတာလည္း'
light မ်က္လံုးမွိတ္ ရက္ ႏွင့္ပင္ ျပဳံးျပေနရွာသည္
ထို အမူအရာ ေတြ က လူကို ႐ူးေအာင္ ျပဳစားႏိုင္တာ မင္းမသိဘူးလား ကေလးရယ္ ...
'light မင္းကိုယ့္ကို အသည္းယားေအာင္ လုပ္ေနတာလား ဖက္နမ္းပစ္မွာေနာ္....'
ထိုမွသာ ထထိုင္လိုက္ ေသာ light က ခုမွ မ်က္လံုးကို ဖြင့္လိုက္သည္
'ကဲ ႏိုးလာ ၿပီလား '
'အြန္... ဟီးဟီး..'
'ဘာမွ လာ သြားၿဖီးျပမေနနဲ႔ သြား မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ သြားးးး'
႐ုတ္တရက္ ကုတင္ေပၚေနာက္ျပန္လွန္ခ်လိုက္ေသာ light စစ္ ေၾကာင္စီသြားရသည္...
'အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္ရျပန္ရတာလည္း'
'တစ္ကိုယ္လံုး လႈပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး လက္ေတြ လည္း လႈပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး ေျခေထာက္လည္း
လႈပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး '
'အဲ့ဒါ ဆို ကိုယ္ ပါးစပ္ပါ စကား မေျပာႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးရမလား' (devil's smile)
'တကယ္ဆို ဘယ္လို သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္ရမလဲ မသိေတာ့ဘူး'
'ေအာ္ နမင္းက အၾကံနဲ႔ကိုး '
'ဟီးဟီး...'
'လာသြားၿဖဲ ျပမေနနဲ႔ ကိုယ္ ခ်ီသြားရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေပါ့ '
'ဘာကို ခ်ီ ဘဲ ခ်ီ မွာလည္း လက္ေတြပါ လႈပ္လို႔ မရတာပါဆို...'
'ေအးပါကြာ ကိုယ္သိပါတယ္...' ဆိုၿပီး စစ္ က လင္းလတ္ ဆြဲေပြ႕ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခၚသြား
လိုက္သည္
'မတ္တပ္ေတာ့ ရပ္ႏိုင္တယ္ဟုတ္'
'အင္းအင္း  ..'
ထို႔ေနာက္ စစ္မွ လင္းလတ္ အား အေနာက္မွ သိုင္း၍ သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္ေပးေနသည္
"ထို ကေလးေလး အပ်င္းကို ႀကီးတာ..."
သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္ေပးၿပီးေတာ့လည္း မ်က္ႏွာ သုတ္ေပးရေသးတယ္
မ်က္ႏွာ သုတ္ေပးေတာ့ မ်က္လံုးမွိတ္ကာ ၿငိမ္ခံေနေသာ ကေလးေလး ရဲ႕ မ်က္ႏွာက ျဖဴေဖြး ကာ
သန္႔စင္ေနသည္
ေဒါက္...ေဒါက္....
စစ္ တံခါးေခါက္သံၾကားေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ေနရာကေန sofa ေပၚထိုင္ခ်လိုက္တယ္
လင္းလတ္ ကေတာ့ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္တယ္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အကို ႐ွိဳင္းထက္...
'ဟို သခင္ေလး စစ္ ဒီအခန္းထဲ မွာလား'
'ဟုတ္တယ္ေလ ဘာလို႔လည္း '
'သခင္ေလးကို သခင္ႀကီး က ဧည့္သည္ လာလို႔ လာေတြ႕ဖို႔ ေခၚခိုင္းခိုက္တာမလို႔ပါ'
လင္းလတ္ တစ္ခ်က္ စဥ္းစားလိုက္မိသည္ စစ္နဲ႔ ေတြ႕ရမယ့္ ဧည့္သည္ တဲ့
ေတာ္ေတာ္ ကိျ အေရးပါလို႔ဘဲ ျဖစ္မွာ ေတာ္ရံုလူဆို စစ္ က သြားေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး ခုေရာ
သြားေတြ႕မွာလား မသိ သူ႔ အေဖ ကိုယ္တိုင္က ေခၚခိုင္းလိုက္တာ ဆိုေတာ့
'ေအာ္ဟုတ္ ကဲ့ ေျပာလိုက္မယ္ေနာ္'
'အခုလာခဲ့ ခိုင္းတာမလို႔ပါ'
စစ္ က တံခါးဖြင့္ ထားတဲ့ လင္းလတ္ အေနာက္မွ ရပ္ကာ
'ေအး လာခဲ့မယ္ဆို မင္းဘာလွ်ာရွည္ေနလည္း '
'ေအာ္... ဟုတ္ကဲ့ ...'
ဒီတစ္ခါလည္း ျပံဳးစိစိ လုပ္ကာ ထြက္သြားတဲ့ ႐ွိဳင္းထက္ကို စစ္ မသကၤာေတာ့ပါ
သူနဲ႔ light နဲ႔ကို အတူေတြ႕တိုင္း ျပံဳးစိစိ လုပ္သြားတဲ့ ႐ွိဳငးထက္က သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို
ႀကိဳသိေနခဲ့တာ မ်ားလား
'light ကိုယ္ သြားမယ္ေနာ္...'
'အင္း သြားေလ ...'
'လာဦး '
'ဘာလည္း..'
'ေရွ႕တိုးပါဆို'
စစ္ က light နဖူးအား ဖိကပ္နမ္းလိုက္သည္...
ထိုကေလး ေလး ရွက္ ေနလိုက္တာ မိန္းကေလး အရႈံးေပးရေလာက္သည္
'ျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္...'
'အင္းပါ သြားေတာ့ဆို...'
'ေနာက္ ဆံုး ႏႈတ္ဆက္အနမ္း...'
'ကိုကို ေနာ္ မသိရင္ ျပန္မေတြ႕ရေတာ့ မွာက်ေနတာဘဲ ....'
'ေအးပါကြာ ကိ္ုယ္သြားၿပီ....'
လင္းလတ္ စစ္ ထြက္သြားေတာ့ မွဘဲ အသက္ရႈေခ်ာင္ေတာ့ သည္ မဟုတ္ရင္ တအား ကို
လိုက္ကပ္ေနကာ စိတ္အိုက္ေအာင္လုပ္သည္ ဒီမွာ ရင္ေတြ ခုန္ေနရတာ ရင္ထဲ မုန္တိုင္း တိုက္ေန
သလိုပင္ ...