Sevgili Teresa,
Ölümün beni biraz hüzünlendirdi fakat labirentten önce arkadaş olduğumuz halde halde bize böyle büyük bir ihaneti nasıl yapabildin anlamış değilim. Thomas'la biraz konuştum ve öğrendiklerim beni bir hayli şaşırttı.
Tedavinin bulunacağına inanmıyordun, fakat bir ihtimal gerçekleşir diye düşünerek İsyan'ın emirlerine uydun, uğruna arkadaşlarını -Thomas'ı bile- feda ettin ve bizi o lanet çukurda hapsettin. Üstüne üslük, labirente geldikten sonra hafızan silinmediği halde hepimizi kandırdın ve koca Kayran'ın çıkışını biliyor olmana rağmen sustun.
Daha bilmediğim neler var acaba?
Bazen keşke bunları hatırlamamış olsaydım dediğim oluyor, benim için dengesiz ve kendisiyle çelişen biri olarak kalırdın sadece. Ama şimdi ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.
Belki de her şeyi kurtulmamızı istediğin için yaptın, bunu asla öğrenemeyeceğim.
Eminim ki Newt sana tüm bunları soracaktır. Belli etmese de, en az benim kadar meraklı.
Yine de, henüz dokuz yaşındayken ve hiçbir şeyden haberdar değilken İsyan'ın koridorlarında olan toplu buluşmalarımızı daima özleyeceğim.
Galiba hatırladığım için pişman değilim.
Sevgiler,
-Minho
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LABİRENT / MEKTUPLAR & HEADCANONS
Fiksi PenggemarHer şey bittikten ve İsyan yok olduktan sonra, zamanında İsyan için kullanılan Thomas ve arkadaşları silinen anılarını hatırlamaya başlarsa ne olur? - "Duyulan vicdan azabı ve pişmanlıkları kağıda dökmek insanın içindeki yangını da dindiriyor mu?" ...
