Chapter 3

11.1K 363 21
                                    

Chapter 3

Chapter 3

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

●●●

Past


"Mag-ingat ka sa daan, Miranda."

"Kayo rin po, Ma'am." Ani ko naman sa head ng office kung saan ako nagwowork sa building ng Department of Agriculture. Gabi na kasi sa mga oras na iyon at kaming lahat ay nag-overtime sa trabaho. It was already past nine though at malakas din ang buhos ng ulan sa mga oras na iyon.

Kinuha ko naman ang payong ko sa bag ko at binuksad kaagad iyon nang makalabas na ako sa building. But then I stopped when I saw a very familiar man, waiting outside with his suit on.

"Arranio?" I called him then he looked back at me. He smiled. Kaagad naman itong tumakbo papunta sa 'kin. Kinuha naman niya sa 'kin ang payong ko at siya na ang humawak.

"I left my car at the hotel. Tara na sa terminal," He quickly said as I just creased my forehead. Ganun kasi kami. Hindi kasi ako kumportable na sunduin o sumakay sa sasakyan ni Arran. I told him that I'm more comfortable in riding public utility vehicles so that's why somehow he agreed to it but he has to be with me all the time kung magcocommute ako dahil ayaw niya akong umuwing mag-isa sa daan. Ayoko rin kasing machismis o mahusgahan ng mga kamag-anak niya na sinusundo niya ako sa trabaho o 'di kaya'y hinahatid gamit ang kotse niya.

At kung tama ang pagkakaalala ko, may event itong dapat puntahan - it was the foundation day event of his family business. Inimbita nga na naman niya ako na samahan siya but I told him I won't be available for night dahil kailangan kong mag-overtime sa work.

"Arran, diba may party ka pang dapat puntahan? Bakit ka nandito? Foundation event iyon ng family business niyo," I said to him sofly while we were now holding each other's hands. Humina na rin ang buhos ng ulan. Mabuti na lang din dahil ang gwapo pa naman niya sa suot niyang suit.

He scratched his nose, looking shy while we were walking towards the jeepney terminal, "I rather be with you than attending that kind of event."

Natahimik naman ako sa sinabi niya. But I know, deep inside, I felt euphoric about it. It made me smile.

"Besides, I didn't see you for a week now," Dagdag nito. Puspusan na rin kasi ang practice nito sa Basketball team ng university nila. And of course, my Arran is the team captain of the team.

I just giggled. Ang cute niya kasi tonight and I felt giddy with his words as well.

Kumapit kaagad ako sa braso niya at isinandal ulo ko rito Ang tangkad kasi ng mokong. Hanggang dibdib niya lang ako.

"I missed you too," I said and looking up at him. I really appreciate him so much for being with me.

He just smiled at me.

The Art of Breaking (Finished)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon