Ναι φυσικά. Οι έφηβοι δεν έχουν προβλήματα. Και γιατί να έχουν; Έχασαν το σπίτι τους; Έμειναν άνεργοι; Έχασαν κάποιον αγαπημένο τους; Προφανώς κι όχι. Αλλά το αγόρι που είναι 16 ετών και πασχίζει να βγάλει την ημέρα στο σχολείο του, δέχεται bullying. Το κορίτσι που είναι 17 ετών κακοποιείται λεκτικά και σωματικά από τον πατέρα του. Το 13 ετών κοριτσάκι κακοποιείται σεξουαλικά από μέλος της οικογένειας του ή από φιλικό πρόσωπο της οικογένειας. Το 14 ετών αγόρι δεν έγραψε καλα στο διαγώνισμα του τετραμήνου και κλαίει μέρα νύχτα στο δωμάτιο του γιατί οι γονείς του το αποκάλεσαν χαμένη υπόθεση. Φυσικά, ένας έφηβος έχει την τέλεια ζωή. Μια ζωή που δεν έχει το δικαίωμα να κλάψει και να στεναχωρηθεί. Μια ζωή που δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει. Μια ζωή που δεν έχει δικαίωμα να μιλήσει. Οι μόνοι που έχουν προβλήματα είναι οι ενήλικες. Ενώ οι έφηβοι απλώς έχουν να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα του σχολείου, καθώς απηυδησμένοι ακούν τις απόψεις των καθηγητών, την λεκτική, ψυχολογική και σωματική βία που δέχονται από συμμαθητές τους, την αποτυχία που μπορεί να τους τύχει, αλλά βέβαια τα λάθη δεν δικαιολογούνται. Είναι κρίμα. Πραγματικά κρίμα. Δεν ξέρεις τι έχει περάσει το παιδί που βλέπεις κάθε μέρα να πηγαίνει σχολείο με το χαμόγελο στα χείλη. Και δεν δέχομαι εγώ προσωπικά να ακούσω σχόλιο τύπου “ έλα είναι 17 χρόνων τι προβλήματα να χει ”. Προβλήματα της εφηβείας ρε καριολη. Έχω ηττοπάθεια και είμαι απαισιόδοξη γιατί ο πατέρας μου δεν πίστεψε σε μένα όταν το χα ανάγκη. Εσύ που χεις την δήθεν τέλεια ζωή γιατί σ’ απασχολεί;
