Korkulu Ev

Korkunç Manzara

Ev darmadağın olmuş her yer her yerdeydi. Camlar , avizeler kırılmıştı.. Aman Tanrım!! Bu nasıl oldu?!! Biz hep evin önündeydik büyükbaba! Hiç ses duymadık. Tanrım! Bu ev gittikçe garipleşmeye başladı. Sanki bir kişi vardı evde ya da... Bir yaratık , ruh hangisiii... Çünkü biz bir kaç gün önce evden çıkmadan önce tüm camları kapayıp kilitlemiştik. Ve kapıyı da iyisine kilitlemiştik ve perdeleri de sıkıca kapamıştık. Evde bir insan vb. olması imkansız.

Ama o zaman bu evi bu hale kim getirdi?? Hemen eve girip işe koyulduk , etrafları topladık , temizledik , sildik , süpürdük. İşleri bitirip kapının oraya gittik. Ve tüm eve baktık gerçekten ev mükemmel olmuştu. Artık yenisinden bile daha güzel olmuştu. Ama ne kadar zamanımızı harcadık bu iş için. Saate baktığımda dönüp kaldım. Saat gecenin 04:00'ydı. Ve biz evin kapısını açtığımızda saat yalnızca akşam 18:00 dı. Yok artık!!! Bu kadar zaman mı gitmişti. Ama gerçekten de gitmişti. Hiç lavaboya gitmemiştik , yemek yememiştik , oturmamıştık. Vay be!! Bu kadar zamana kadar nasıl hiç dinlenmeden iş bitirmiştik. Büyükbabam da çok şaşırmıştı. Gama çok yorulduğumuz için ayakta daha fazla kalamadık. Hemen koltuğa oturup televizyonu açtık. Haber arıyorduk, hah sonunda bir kanal bulmuştuk.

Ama bir kaç dakka izledikten sonra karnımız acıkmaya başlamıştı. Bende büyükbabamı televizyonla beraber bırakıp mutfakta yemek hazırlamaya gittim. Dolapta tavuk ve pilav vardı. Yanına cacık yaparsam tam olur diye düşündüm. Aa! Bir dakka!! Büyükbabama sormadım ne yapıyım diye. Hemen oturma odasına gittim ve büyükbabama cacık sevip sevmediğini sordum. Bana şöyle dedi: " Salata yapsan daha iyi olmaz mı? " bende başımı sallayarak mutfağa geri döndüm. Hidi!! Yemekler yanacaktı. Koşa koşa ocağa gidip yemeklerin altını kıstım. Kılpayı kurtulmuştum. Biraz daha geç kalsaydım işim bitecekti , aç kalacaktık. Yanık yemekleri yiyemezdik zaten. Ama Tanrıdan böyle bir şey olmadı. Hemen büyükbabamı çağırıp sofraya oturduk. Aaa! Televizyonu kapatmamıştı , hemen kapatmaya gittim. Zaten taşınıcam bu yüzden evden çıkışımda son elektrik faturasında fırlamalar görmek istemiyorum:))

Televizyonu kapayıp mutfağa geri döndüm. Büyükbabam yoktu. Yine telaşlanmıştım. Sanırım lavabodaydı çünkü ışık geliyordu lavabodan. Bende endişemi bir kenara bırakıp sofrayı toplamaya başladım. Yemeğim yarım kalmıştı ama canım yemek istemiyordu. Maalesef tabağımdakileri çöpe attım. Ama büyükbabam bitirmişti yemeğini. Sofrayı topladıktan oturma odasına geçip yeni evimize ne zaman geçebileceğimizi düşünmeye başladım. Ve yarın uygun gibi geldi. Ama büyükbabamı bir otelde kalması için ikna etmeliydim. Tam bunları düşünürken ayak sesleri duydum ve büyükbabamı gördüm içimden sevinçle rahatladım. Bu sefer büyükbabama ya da bana da bir şey olmamıştı. Çünkü bir tek büyükbabam kalmıştı tanıdığım olarak. O da giderse bu dünyadan ben napardım. Neyse büyükbabam geldiğinde ona otelde kalmasının gerekli olduğunu anlatmaya karar verdim. Çünkü evi yenileyip derleyip sürpriz yapacaktım büyükbabama.

Ve büyükbabama şöyle deyip söze girdim: " Büyükbabacım ben senden bir şey isteyeceğim. Benim için sadece 1 geceliğine otelde kalabilirmisin Samandıra sürprizim varda. " dedim. Büyükbabam hiç soru soru sormadan itiraz etmeden kabul etti yani kızmadan kabul etti. Çok sevinmiştim. Bu iş sandığımdan da kolay olmuştu. Sırada hazırlıklar vardı...