Korkulu Ev

Depresyonun Bittigini Ogrendigimde Ben......

Ve bir onceki bolumde yasadigim olay deprsyonun bittiginin habercisiymis. Yani.. O gordugum korkunc yuzler ya da yuz bir hayalmiydi ya da bir gercekmiydi sorularinin arasinda kaldim. Depresyonun bitiminin nasil boyle bir olayla sonuclandigini anlayamiyorum. Neyse ben bittigine sukredeyim. Artik depresyon bittigine gore bende is bulmak amaciyla disari cikabilirdim. Ve hazirlanip ciktim. Saat 12:15 geciyordu. Daha sabah olali bir kac saat oluyordu. Burda yasadigim garip sehirde gunes cok gec dogar. Neyse hemen bir taksi cagirarak depresyondan once baktigim is ilanin oldugu dukkana gittim. Is ilaninda unlu bir restaurant icin garson aradiklarini yaziyorlardi. Yani yaziyordu. Evet buyuk bir heyecanla iceri girdim.

Ilan icin geldigimi soylememle beni odaya daldirip kapiyi kapatip koltuga oturttular. Bu cok garipti. Ama neyse hemen bana nerede okudugumu nereden mezun oldugumuyabanci dil bilip bilmedigimi ve kac tane dil bildigimi ve deel becerimin nasil oldugunu sordular. Bende hepsine hip hizli bir sekilde cevap verdim. Ve ben bu arada Fransizca , Italyanca ve Ingilizce biliyorum. Bunlari dedigimde gorsumeyi yapan kisi sok oldu ve hemen beni ise aldiklarini yarin sabah 06:00' da burada olmami soyleyip kiyafetlerimi burada giyecegimi soyleyip servise bindirilerek restauranta goturulecegimi soyleyip ben daha sorumu sramadan kapiyi acip pat diye kapatip gittim. Bende donup kalmistim. Ama bu donma sevinc donmasiydi:D Neyse heyecanla eve dogru yola koyuldum. Canim yurumek istiyordu. Cunku eve uzak degildim. Bu dukkan bizim eve o kadar uzak degildi. 10 dakka sonra evin kapisini anahtarla girdim ama buyukbabam ortalikta gozukmuyordu. seslendim , bagirdim. Ses seda yoktu. Dmek bir isi cikti heralde evden cikti diye dusundum ve telaslanmadim oyuzden. Yorulmustum. Bir kahve iyi gelir diye kahve yaptim kendime ve televizyonun karsisina gectim. Haberleri actim. Hic bir sey yoktu. Aman bu saatte haber mi olur zaten yaa. Bende bir film açtım ve onu izlemeye basladim. Tam film baslayacakti ki kapi caldi ve mecburen filmi durdurmak zorunda kaldim.

Kapının deliğinden baktım. Gelen en yakın arkadaşım dı ama bir dakka benim sadece bir dostum vardı ve ve vee o da kısa bir süre önce ölmüştüüüüü. Neeee !!?? Olamazzz!!! Karşımda beyaz elbiseli yüzü olmayan bir kız duruyordu. Hemen kapıyı kapadım ve yukarı çıktım. Polisi aradım. Polisa sakin olup beklememi masanın altından çıkmamamı söyledi. Aşağıdan pencerelere camlara kapıya vurulan tık tık sesler gelityordu. Sanırım bu ruhun dostumun ruhunun sesleriydi. Bu nasıl olurr!? Aman Tanrımmm??! Neyse sakin ol sakin ol??! Ve korkuyla titreyecek yerimde beklemeye başladım. Bekledim ama polisler hala yoktu geldiklerinde beni arayacaklardı. Bende polisi aramaya karar verdim. Ve aradım ve yine trafikte kaldıklarını söyledi. Ama benim evime yakın olduklarını söyledi. Bende biraz olsun rahatladım. Ve işte telefonum çaldı yani polisler gelmişti. Macera başlıyordu... Bizi bekle macera... (Ayy!! Çok korkunç!!:))