I won't fall for you

Hoofdstuk 5

Foto Cole^

POV Brooklynn

Het is pauze en ik ben opzoek naar Sophia. Wanneer ik haar zie word ik alweer aan mijn arm getrokken. Wat heeft iedereen toch met aan mijn arm trekken. 'Je zit bij ons vandaag had ik je toch verteld?' zegt Cole. 'Ik ga zitten bij wie ik wil zitten' zeg ik arrogant terug maar Cole trekt me mee naar zijn tafel. 'Dit is Brooklynn, ze zit voortaan bij ons' stelt Cole mij voor aan de groep. 'Nee ik wil hier helemaal niet zitten, ik wil gewoon naar Sophia toe' ' Ja en nu zit je hier, en waag het niet om weg te lopen want ik pak je gewoon weer terug'. Ik besluit dat het geen zin heeft om te protesteren dus ik ga maar aan Cole zijn tafel zitten. 'Dit zijn Daniëlle en Kayleigh' zegt Cole. 'Hey' zeggen ze allebei op zo'n barbiepoppen toon. Waarom moest ik hier ook al weer gaan zitten? 'En David en Jace ken je al' 'Ja dat klopt, maar hoe zit dat nou met jouw feest van vrijdag?' vraag ik. 'Ja prinses, Sophia gaat niet komen. Het is een feest voor de populairen van de stad en daar hoort zij niet bij' ' Maar toch heb je seks met haar gehad?'. Cole proest het uit. 'Denk je serieus dat ik met háár seks heb gehad? Die chick is nog maagd op haar 50e' roept Cole door de hele aula heen en iedereen kijkt ons aan. Cole went ze een dodende blik en iedereen gaat weer verder met waar ze mee bezig waren. 'Cole je moet je bek houden over Sophia, ze is een vriendin van me en tot nu toe is zij de enige die ik mag op deze rotschool' schreeuw ik naar hem en ik pak mijn tas en ren de aula uit. Ik haat het hier in Miami. Ik wil terug naar mijn vrienden in Nederland. Daar had ik geen gedoe. Ik was gewoon één van de zoveel leerlingen op het Rijnlands College. Ik wil terug naar die tijd. Hier in Miami ziet iedereen mij als " Cole Woods zijn nieuwe project". Guess what? Dat gaat mooi niet gebeuren. Ik ga hem niet mijn maagdelijkheid geven.

Een paar uur later is de school uit maar Cole en ik moeten nog nablijven en het kunst lokaal schoonmaken.

Ik loop naar de conciërge toe en hij maakt het lokaal voor me open. 'Om 5 uur mogen jullie naar huis' zegt hij en sluit de deur. Ik begin alvast met opruimen en 5 minuten later komt Cole rustig binnen wandelen. 'Help eens' zeg ik tegen hem. 'Prinses, verwacht nou maar niet dat ik iets ga doen' zegt Cole en hij gaat op een tafel zitten. Ik loop naar hem toe en gooi een bezem naar zijn hoofd. 'Opruimen nu!' roep ik. Maar Cole geeft geen kick. Hij pakt een emmer verf en een kwast en begint mij onder te gooien met verf. ' Niemand, maar dan ook echt niemand, commandeert mij' zegt hij kill. Ik word er bang van. 'Cole hou op met mij onder de gooien met verf!' 'Nee' zegt hij eigenwijs en hij blijft door gaan. Op dat moment ben ik er klaar mee en gooi een hele emmer verf zijn kant op. Zijn hele lichaam zit onder het verf. ' Karma' zeg ik terug. 'Hier ga je spijt van krijgen prinses' zegt hij en hij loopt steeds dichter naar me toe. Hoe verder hij naar voren komt, hoe verder ik naar achter ga. Totdat ik ineens tegen de muur aan knal, met Cole zo'n 50 centimeter van mij vandaan. Hij voelt dat ik kippenvel krijg. 'Zie je wel dat je me wil' fluister hij in mijn oor. 'Nooit' kaats ik terug. Ik pak het eerste beste voorwerp dat ik sla en sla Cole ermee op zijn hoofd. 'What the fuck?!' roept Cole en ik kan nog net ontsnappen uit zijn greep. 'Hier ga je spijt van krijgen Bennett!' Hij rent op me af en pakt me bij mijn middel en zet me op de tafel neer. Ik ben machteloos. Het is over.

Wanneer Cole in mijn ogen kijkt zie ik een blik bij hem die ik niet kan plaatsten. Medelijden? Dé badboy van de school heeft medelijden met een meisje? Dat zou nieuw zijn. 'Brook, niet bang zijn, ik doe niks tegen je wil in' zegt hij lief. 'Maar ik weet wel dat het het zou willen'. Ah daar is de arrogante klootzak weer. 'Je ruikt naar een zak tonijn' zeg ik quasi-boos. 'Sinds wanneer ruikt Tommy Hilfiger naar tonijn?' Oh god Tommy, my weakness. ' Sinds nu' probeer ik nog terug te kaatsten.

Dan gaat de deur open. Eindelijk, we mogen naar huis. Ik bedenk me net dat Lucas me met de scooter naar school heeft gebracht en ik dus geen vervoer naar huis heb. ' Cole?' vraag ik voorzichtig. 'Kan je me naar huis brengen?'. Hij knikt. Samen verlaten we het schoolgebouw en lopen we naar Cole zijn auto. Een gele McLaren. Ik wist dat Cole rijk was, maar niet zó rijk. 'Van mijn ouders gekregen' zegt hij wanneer die ziet dat ik naar de auto staat. 'Wat is je adres?' 'Fallstreet 547' zeg ik. Cole knikt en begint met rijden.

De rit naar huis is een beetje gênant. We zeggen beide niks, geen beledigende opmerkingen maar ook geen normaal gesprek.

Wanneer we bij mijn huis zijn aangekomen bedank ik Cole en ga naar binnen. Dit was absoluut de raarste eerste schooldag ooit.