Beyaz Diş

Üstün Tanrılar

KENDİ TÜRÜNÜN DÜŞMANI

Ne kadar sınırlı olursa olsun, Beyaz Diş'in doğasında kendi türüyle dostça ilişki kurma imkânı olsaydı bile bu olasılık, kızak takımına lider yapıldığı anda geri dönülemez biçimde yok edilmişti. Çünkü artık köpekler ondan nefret ediyordu. Mitsah'ın verdiği fazla et için, gerçek ve hayali tüm ayrıcalıkları nedeniyle ondan nefret ediyorlardı; gözlerinin önünde sallanan fırça gibi kuyruğu ve takımın başında sürekli kendilerinden kaçan butlarından deliye döndükleri için kin besliyorlardı.

Beyaz Diş de onlara karşı aynı şiddette yakıcı bir nefret besliyordu. Kızağın lideri olmak onu hiç hoşnut etmemişti. Her birini üç yıldır sürekli paralayıp üzerlerinde egemenlik kurduğu köpeklerden oluşan çığlık çığlığa bir sürünün önünde koşmaya zorlanmak, onun kaldırabileceğinden ağır bir yüktü aslında. Ama ya buna katlanır ya da yok olurdunuz ki Beyaz Diş'in içindeki hayatın yok olmaya hiç niyeti yoktu. Mitsah yola çıkmak için emir verir vermez, o emri aldıkları an, bütün takım şevkli, vahşice çığlıklarla Beyaz Diş'e doğru atılıyorlardı.

Kendini savunabilecek durumda değildi. Eğer kafasını onlara çevirirse Mitsah yakıcı kamçısını indiriyordu suratına. Ona kalan tek şey, kaçmaktı. Havlayıp uluyan o sürüye kuyruğu ve ayaklarıyla karşı koyamazdı. Acımasız koca dişlerle pek karşılaştırılamayacak silahlardı bunlar. Bu yüzden de kaçtı, her sıçrayışında kendi doğasını ve gururunu çiğneyerek ve bütün gün boyunca sıçrayarak kaçtı.

Kimse doğasının gereklerini, geri tepme olmaksızın çiğneyemez. Böylesi bir geri tepme, vücuttan çıkan bir kılın, doğal olmayan biçimde çıktığı yere dönüp vücudun içine doğru büyümesi gibidir, cerahatlenen, iltihaplanan, acı veren bir kıl dönmesidir. Beyaz Diş'te de böyleydi. Varoluşunun her bir dürtüsü, onu dönüp topuklarının dibinde bağrışıp duran sürünün üzerine atılmaya zorlasa da tanrıların iradesi böyle yapmaması yönündeydi ve 9 metrelik geyik bağırsağından yapılmış yakıcı kamçının yürütme gücü vardı o iradenin arkasında. Bu durumda Beyaz Diş'in yapabileceği tek şey, acıyla içi içini yiyerek içindeki nefreti ve kötülüğü, doğasının gaddarlığı ve boyun eğmezliğiyle orantılı biçimde büyütmekti.

Kendi türüne bu kadar düşman olan bir yaratık varsa, Beyaz Diş'ti o. Ne aman diler, ne de aman verirdi. Sürekli peşindeki sürünün dişleriyle sakatlanan, yaralanan ve o sürünün üzerinde sürekli kendi izlerini bırakandı. Kamp kurulup köpekler çözüldüğünde onlardan korunmak için tanrılarının yanına sokulan çoğu lidere benzemiyordu Beyaz Diş, böylesi bir korumaya tenezzül etmiyordu. Kampın içinde dayı dayı dolaşıyor ve gündüzleri kendisine çektirilen acıların cezasını geceleri veriyordu. Aslında lider köpek yapılmadan önce sürü onun yolundan çekilmeyi öğrenmişti. Ama şimdi durum farklıydı. Bütün gün onun peşinde koşmaktan heyecanlanan, onun kendilerinden kaçarkenki görüntüsünün beyinlerinde tekrar tekrar belirmesi nedeniyle aklı çelinen ve bütün gün ona egemen oldukları hissinin keyfini çıkaran köpekler, geceleri onun yolundan çekilmeyi artık kendilerine yediremiyorlardı. Beyaz Diş'i aralarında gördüklerinde hep hırgür çıkartıyorlardı. Onun aralarında ilerleyişi, hırlamalarla, ısırıklarla ve gürlemelerle kendini belli ediyordu. Nefes aldığı ortam nefretle, kötülükle yüklüydü ve bu durum, onun içindeki nefreti ve kötülüğü büyütmekten başka bir işe yaramıyordu.

Mitsah bağırarak takımın durmasını emrettiğinde Beyaz Diş buna uyuyordu. Önce diğer köpeklere sorun oluyordu bu. Hepsi birden nefret ettikleri lider köpeğin üstüne atladıkları anda işlerin değiştiğini görüyorlardı. Beyaz Diş'in arkasında, elindeki koca kamçıyı şaklatan Mitsah vardı. Böylece köpekler anladılar ki kızak Mitsah'ın emriyle durduğunda Beyaz Diş'i rahat bırakacaklardı. Ama bu sefer de Beyaz Diş emir harici durduğunda üzerine atlayıp becerebilirlerse onu paralamaları serbest demekti. Birkaç denemeden sonra Beyaz Diş asla emir harici durmamaya başladı. Çabuk öğreniyordu. Çabuk öğrenmesi eşyanın tabiatına uygundu çünkü hayattan onun nasibine düşen bu olağanüstü sert koşullar altında yaşayacaksa böyle olmak zorundaydı.