#antisocial babe

4.Oops

Μυρτους POV

"Δεν ξέρω Άλεξ δεν ειμαι καλα."
"Ηρέμησε. Εγώ στην θέση σου ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΡΤΥ ΟΜΑΙΓΚΑΝΤ"
"Σκάσε τώρα δεν μπορούμε να μιλάμε τόσο ανοιχτά. Ειμαι περικυκλωμένη από κάμερες." λέω απελπισμένα.
"Που είσαι τώρα;"
"Στο μπάνιο. Μόνο εκεί πλέον βρίσκω απομόνωση. "
"Το δωμάτιο σου;"
"Η ηχομόνωση είναι για...το ανδρικό μόριο"

Η μόνη λύση ήταν να πάρω τηλέφωνο τον Αλεξ, γιατί αν περίμενα απ' τη μαμα μου να με ηρεμίσει θα είχαμε επεισόδια

"Εε Μυρτώ"
"Έλα τι."
"Έχεις ακόμα την μπλούζα του από την μερα που σε εριξε στην πισίνα;"
"Αχαα"
"Αν θέλει πόλεμο ο αναστασουλης, πόλεμο θα έχει. Φορά την τώρα που θα φάτε όλοι μαζί."
"Ρε βλάκα. Θα το καταλάβει ο μπαμπάς του."
"Σιγά. Αυτόν θα κανείς ρεζίλι όχι εσένα. Άντε πάνε."
"Αν σταματήσεις να λιμαρεις τα νύχια σου και κλείσεις ποτέ."

Μου το έκλεισε.

Έτρεξα στο δωμάτιο μου. Πάλι καλά η μπλούζα ήταν πάνω πάνω στις βαλίτσες

Ναι γιατί άραγε.

"Μυρτωω" ακούω την μαμά μου από μέσα

Ω για δες ποια θα κάνει εμφάνιση.

"Έρχομαι." λέω ενώ τρέχω στον γλιστερο διάδρομο μέχρι που όταν φτάνω στο τελος του περπατάω σαν μοντέλο της Βικτωρίας σικρετ

Kendal who?

Κάθομαι στην καρέκλα μου η οποία είναι ακριβώς απέναντι από τον δυσοίωνο.

(Δυσοιωνος means ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΌΣ ΜΠΙΧΛΑΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ ΑΑ)

Ο οποίος με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα.

Αχ νομίζω το ευχαριστιέμαι περισσότερο από ότι θα έπρεπε.

"Τι έγινε ανασταση;" λέω ενώ βάζω το χέρι μου μπροστά από το πρόσωπο του.
"Εκτός από ενοχλητική καβατζωνεις και μπλούζες;"
"Μου την έδωσαν."
"Και εσυ την πήρες."
"Finder keeper δεν λένε;"
"Δεν παίζεις δικαια"
"Όρεξη είχα να ασχολούμαι μαζί σου. Άντε φαε σπορε"
"Ορίστε;"

Θα πρέπει να ειμαι η τρελή η να έχω τάσεις αυτοκτονίας.

Μόλις προκαλώ τον πιο οξύθυμο άνθρωπο στον κόσμο.

"Όταν τρώμε δεν μιλάμε το πιατάκι μας κοιτάμε. " λέω ενώ αυτός τα έχει πάρει τόσο ασχημα που απλά θέλω να τον βγάλω φωτογραφία και να τον βάλω δίπλα από την άφησα του Χάρυ σταιλσ.

Σε λίγο θα βγάζει καπνούς από τα αυτιά

Το απολαμβάνω τόσο πολύ