#antisocial babe

15. Γουαιλντ λαιφ

{Mυρτουλαζ POV}
Ήταν 08:00 το πρωί.

Είχα βάλει ήδη μια φόρμα και μια μπλούζα για να παω στον αλεξ.

Ο οποίος ναι κοιμάται αλλά είμαι φυσικά πιο fucking precious από τον ύπνο του.

Απλά δεν θέλω να κάνω πολύ φασαρία γιατί θα το καταλάβει ο άλλος και δεν θέλω να υποψιάζεται.

Θα είμαι ήσυχη

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ

Καλά κάνετε και γελάτε αυτοί που γελάτε.

Ποτέ στην ζωή μου δεν ήμουν ήσυχη η διακριτική για να είμαι τώρα .

Βγαίνω από το δωμάτιο στις μύτες των ποδιών μου.

Και πηγαίνω ως την πόρτα τρέχοντας.

Βγαίνω σαν κυρία και πηγαίνω γρήγορα προς το σπιτι του.

Στην υπέροχη αυτή διαδρομή #νοτ
Παίρνει τηλέφωνο η μαμά μου.

"Τι θες" λέω σχετικά σιγά.
"Γιατί έφυγες παιδάκι μου πας καλά;"
"Παω για τζόκινγκ και έρχομαι."
"Μα συχαινεσαι ακόμα και να περπατάς από εδώ μέχρι την κουζίνα ."
"Θα σταματήσεις ποτέ να με σαμποτάρεις;"
"Απαπαα. Απλά ο Αναστάσης έχει γενέθλια και θα του κάνουμε έκπληξη και εσυ ελειπες "
"Δεν πειράζει κάντε του την έκπληξη και θα έρθω κάποια στιγμή."
Η και καθόλου :)

"Όπως νομίζεις" λέει και το κλείνει.

Εγώ αμέσως παίρνω τηλέφωνο τον αλεξ.

"Άνοιξε την πόρτα αλλιώς θα χτυπήσω στην κυρία Μεροπη που μένει δίπλα σου και είναι ξύπνια από τις πέντε γιατί μαγειρεύει φασολάκια"
Ακούγεται ο ήχος του θηροτηλεφώνου

Όπως μπαίνω στο σπιτι του τον βλέπω να τρίβει τα μάτια του. 

"Αλεξ κάνε καφέ έχουμε πρόβλημα."
"Τι έγινε;"
"Το γεγονός ότι είμαι μια άλλη αλλά ταυτόχρονα εγώ και ο Αναστάσης έχει μπλέξει και εγώ φοβάμαι επειδή ένας ψυχακιας θέλει την αδερφή του πίσω τι σου λέει;"
Λέω με μια ανάσα και αυτός με κοιτάει σαν ούφο.

"Παω να κάνω καφέ."

Αφού έκαψε την κουζίνα ο αλεξ επέστρεψε στην παρέα μας με δυο κούπες.

Η δίκη μου έχει χυμό.

Φακ γιου αλεξ

Επειδή εσείς πίνεται τους καφέδες σας τέρμα πικρούς και δεν έχετε ίχνος ζάχαρης στο σπιτι σας δεν θα την πληρώσω εγώ.