#antisocial babe

36

Αναστάσης POV
Είχε ποση ώρα που απλά κοιτάω το κενό και προσπαθώ να σκεφτώ τι σκατα θα κάνω.

Εγώ την έμπλεξα σ'αυτο.

Είχα και τον αλεξ να με κοιτάει από την κορυφή έως τα νύχια.

"Θα με πιάσει πονοκέφαλος" του λεω επιβλητικά και αυτός σοβαρεύει
"Καλα να πάθεις αχωνευτε. Έτσι όπως τα έκανες" όρεξη είχε και αυτός

Τι σκατα θα κάνω.

Είναι η εγώ η αυτή

Η απλά εγώ και αυτή μαζί

Ότι και να γινόταν απ την αρχή, ακόμη και από τότε που νόμιζα ότι ήταν ο πιο βαρετός άνθρωπος στον κόσμο κάπως θα κατέληγαν τα πράγματα, και στο τέλος της μέρας θα είμασταν πάντα μαζί.

Μπορεί να είμαστε η μέρα με την νύχτα αλλά έχει την ικανότητα να με συμπληρώνει κάθε γαμημενη φορά που ούτε μπροστά μου μπορώ να κοιτάξω.

Ίσως τα πράγματα δεν είναι τόσο χαλια τελικά.

Είναι ένα κορίτσι γεμάτο ζωή, μου μετέδωσε την ενέργεια και την καλή ψυχή που έχει και εγώ; Την βάζω να περάσει 40 κύματα.

Μπραβο μαλακα.

Δεν με νοιάζει που σκατα θα καταλήξει όλο αυτό

Αλλά θα πάω να πληρώσω για όσα έχω κάνει.

"Αλεξ πάμε" σηκώνει το κεφάλι του και χαμογελάει "μπραβο ρε παλιόπαιδο. Τόση ώρα γιατί μας έβγαλες την πίστη βρε παλικάρι μου;"
"Αλεξ μη βγάλεις λέξη και κάνε αυτό που σου λεω" γνέφει καθώς προχωράμε γρήγορα

Back to Μυρτούς POV

"ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΕΠΙΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΡΧΕΣΑΙ ΕΞΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ"

Συνέχιζε να φωνάζει και ακόμη προσπαθούσα να εμπεδώσω ότι είναι εκεί έξω

Κοιτάω τον Άρη που είναι σαν να έχει πάθει δέκα εγκεφαλικά.

Δεν το πίστευες καριολακι ότι θα έρθει ε ε

Τώρα θα δεις

φεύγει απ το δωμάτιο αφήνοντας με μόνη μου.

Φακ είναι τρομακτικά εδώ.

Γυρίζω το σώμα μου προς το παράθυρο "Ανασταση;" Προσπαθώ να φωνάξω μέσα από τις μικρές χαραμάδες που κάνουν τα παράθυρα.
Ακούω ένα σύρσιμο "Κρατα γερά,έρχομαι" Ηδξσξσξσως

Οι λέξεις της ευτυχίας damn. Μπορώ να τον φανταστώ να το λεει αυτό.

Ο κόσμος να καίγεται-   ΣΚΑΣΕ