THE SECRET REVENGE ( COMPLETE)

CHAPTER 6

Napatulala na lang ako,never in my entire life to made such things.

Kailan pa ako naging malandi't kaladkaring babae.Makita mo ba naman sa harapan ang iyong mga picture na sa unang tingin ay totoo.I don't have any boyfriends or flings.

Nadapo ang Mata ko sa iba pang larawan na nakasuot ng sexy na damit ..Yung tila wala ng nakatabing na saplot ang buong katawan.Tanging mga masisilan at pribadong katawan na lang ang natatakpan.

Marami pa akong larawang nakikita na hindi kinaya ng pasensiya ko.At alam ko sa sariling hindi ko iyon makakayang gawin hindi ko hahayaang mawalan man lang ng respeto sa sarili.Sariling ko ngang magulang hindi ako makakayang bigyan man lang ng kunting respeto.Hindi ko hahayaang kahit sarili ko mang respeto ay mapawi, ito nalang ang kaya kung maipaglaban na alam ko sa sariling magagawa ko.

Kahit nakatatak na sa isip ko kung sino ang may kayang gawin ang lahat ng ito,pilit ko iyong winawaglit dahil kahit anong sama niya mahal ko parin siya.Itinuring man niya akong basahan at extrang papel hindi ko kayang magtanim ng galit sa kanya.Ngunit makakaya ko pa kayang panindigan ang lahat ng ito kung buhay ko'y NASA binggit na ng kamatayan?

Masama ang loob kong umalis na pinipilit ikubli ang sarili sa mga matang mapanghusga.

Nais ko mang magpaliwanag at isiwalat ang lahat ng totoong pangyayari bagkus, wala akong sapat na lakas dahil alam kong sa bandang huli ako parin ang talo ako parin ang mali,ang lahat ay hindi mababago.

Ako ay isang simpleng studyanteng palaging nakasuut ng nerdy accessories, hindi man sinasaktan ng physical ngunit madalas sinasaktan ang spiritually and emotionally ang sakit at poot sa puso'y nakabaon subalit hindi ko kayang magtanim ng galit at gumanti man lang.

Dahil alam ko sa sariling lahat ng ito'y lilipas lang din.Sa bandang huli magsisisi lang rin sila.

Nagmamadali at pilit kung pinapalakas ang sarili habang patuloy na tinatanggal ang nerdy accessories ko.Ito lang ang natatangi kong paraan para hindi nila ako makilala.

Nagmamadali akong pumasok sa cr at kaagad na hinanap ang extrang T-shirt .Buti na lang talaga at my insight never failed to remind me.

natapos na rin ako sa kinakailangan kung gawin.Saglit akong sumilip at naghahanap ng tamang madadaanan ngunit tila pinaglalaruan ako ng kapalaran.

Habang naglalakad ako narinig ko ang sari-sari nilang bulungan..

"She's so adorable I want to be her friend."

"Wouhhh STUNING!_"

"Wetweww!!!! Dude chix ouhh!!.."

"Oo nga dude,Akin yan!Tara samahan mo ako lapitan natin?"

Tsk. Iba na talaga ang mga tao ngayon makakita lang ng maganda todo pacute na kahit di naman lubusang kilala.

Akmang itatapak ko na sana ang paa palabas sa mismong gate nang marinig ko ang malandi nilang boses.

"Miss...uuwi kana ? Tara ihahatid kana namin."

"Halika na miss! parang wala kanamang sundo eh pero kung samin ka magpahatid libre lang kung ikaw lang rin naman ang pasahero namin."

Tumingin tingin muna ako sa paligid baka mayron akong malapitan na maaaring tumulong sakin.Ngunit pinaglalaruan na naman ako ng kapalaran sa hindi mabilang na pagkakataon.

Dapit hapon na rin kasi ng naisipan kung bukas na lang ipagpatuloy ang mga gawain. Kasi kung ipagpatuloy ko pa maaabutan ako ng umaga sa rami ng paper works...

Ang akala ko pa naman maging tahimik ang paglalakad ko pauwi..kasi kanina napag-isip isip kung wag na lang munang umuwi baka mas lalo lang lalala ang sitwasyon.kaya nagtago na ako sa music room at doon ginawa ang paper works,at iba pa.buti na ngalang at walang nakakita sakin pero di ko namamalayan ang oras dahil nag-eenjoy na rin ako sa ginagawa ko kaya and suddenly come up like this.