My Mafia Husband

Chapter 11.1 - Runaway Airish (Part 2)

"I've been running through the jungles
I've been running with the wolves
To get to you, to get to you" -Wolves by Selena Gomez

Nahhhh actually I've been running through the jungles, I've been running with the guards to get away from him (my husband).

Yeah yun nga ang ginagawa ko, ang magparatakbo dito sa gubat, hindi malaman kung saan ba ako pupunta pero wala na akong paki kung maligaw man. Ang mahalaga ay nakatakas ako sa mansyong yun. Pero sa makasamang palad itong mga guards ng masyon napansin ata ako kanina na matakas kaya ayan hinahabol nila ako ngayon.

"M'lady, bumalik kayo rito. Magagalit si Master kapag nalaman nyang wala kayo sa mansyon!" Sigaw nung guard na medyo malayo sakin while running pa rin. Hindi ko na sila nilingon, baka mahuli kaya deri-deritso lang ako.

Huhuhu ayaw ko na don, thankful ako at nagkaroon pa ako ng time para makaalis sa mansyong yun, ehh kung hindi ako aalis don malamang mamaya malamig na bangkay na lang ako huhuhuhu no way...

"Ay-kabayo! Wahhhh!!!"

Nadulas ako pababa sa parang bangin na ito, waahhh wala akong makapitan huhuhu.

Bakit naman kasi Airish, hindi ka tumitingin sa dinadaanan mo, ayan tuloy nalalaglag ka.

Tulong!!!

Deri-deritso pa rin ang pagbaba ko. Sobrang dumi na ng damit ko, nang mukha ko at nang katawan ko ngayon tapos puro galos dahil sa mga sanga na tumatama sakin habang tumatakbo ako kanina. Ngayon ko lang naramdaman ang sakit ng mga galos ko, at ngayon ko lang napansin na nawawala na yung wig ko!

What to do? Still falling pa rin? Huhuhuhu dapat pala hinayaan ko na lang ang sarili kong maging handa kesa naman sa ganitong paraan ako mamatay huhuhu

Mukhang papalapit na ako sa pinakababa ng bangin na puro bato ang naghihintay sakin.

Wahhhh hanap ng makakapitan airish kaya mo yan.

May nakita akong bato na nakausli sa lupa na malapit lang sa pinagbababaan ko kaya naman hinanda ko sarili ko para kumapit don, na kahit papano ay hindi mapuruhan ang katawan ko pabagsak sa batuhan.

"Ahhhhhh..." Daing ko ng mahawakan ko ang bato, grabe ang bigat ko.

Nang maramdaman kong maayos ayos na ang kinalalagyan ko ay dahan dahan kong binitawan yung kinakapitan ko. At maingat akong nakatung-tong don sa batuhan.

Grabe para lang akong nagslide sa slide sa palaruan, pero grabe nga lang ang bilis.

Anyway, nangangatog pa ang binti ko kaya napaupo muna ako. Tiningnan ko ang pinaglaglagan ko at masasabi ko lang, mukhang wala nang makakakita sakin dito, sobrang taas pala nitong bangin na ito. Hula ko, kahit magparasigaw ako dito walang makakarinig sakin sa taas.

You know what, hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa dahil nakalayo na ako sa mansyon o dapat bang mag-alala dahil, ano ba gubat ito? Malamang sa alamang maraming mabangis na animals dito huhuhu