Succubus

Κεφάλαιο 8ο

Όλη την ημέρα την έβγαλα κλεισμένη μέσα στο υπνοδωμάτιο μου, μαθαίνοντας διαφορά πράγματα για τον κόσμο του υπερφυσικού. Ήταν τόσο μαγευτικές όλες αυτές οι καινούργιες γνώσεις και δυνάμεις που ο ενθουσιασμός μου έφτανε στα ύψη.
-Πρέπει να φύγω. Πρέπει να επιστρέψω στην αγέλη μου.
Έβλεπα τα μάτια του που με κοιτούσαν και μπορούσα να χαθώ μέσα σε αυτά.
-Είναι ανάγκη;
-Ναι. Και μείνε έξω από μπελάδες Ρόζα.
Δεν μου είπε ούτε καν ένα να προσέχω και βγήκε από το σπίτι μου αφήνοντας με μόνη μου ξανά.
Το σιχαίνομαι να είμαι μόνη μου και να μην έχω τι να κάνω.
Υποθέτω πρέπει να περάσω από την δουλειά, να τους πω για ποιόν λόγο έλειψα.
Άλλαξα ρούχα και βγήκα και εγώ από το σπίτι μου, για μια ακόμη φορά είχε νυχτώσει, και σαν όλα τα καλά πλάσματα της νύχτας, έτσι και εγώ κυκλοφορούσα αυτά τα ωράρια.
Πήγα στην δουλειά μου και αυτό που συνάντησα εκεί με έκανε να ανατριχιάσω. Κανένας δεν θυμόταν ότι δούλευα εδώ. Αμέσως κατάλαβα ότι δεν θα έπρεπε να ρωτήσω περισσότερα και έτσι απλώς παρήγγειλα ένα ποτό και κάθισα στην μπάρα.
Όλα μου φαινόντουσαν τόσο οικεία και ταυτόχρονα τόσο ξένα.

Και τότε η προσοχή μου στράφηκε σε κάποιον που ήξερα. Περίπου δηλαδή.
Ντμίτρι. Έτσι τον έλεγαν.
Αμέσως το βλέμμα του καρφώθηκε στο δικό μου και αμέσως γύρισα από την άλλη.
Ήταν ηλίθιο αυτό απο μέρος μου αλλά τι να έκανα; Να τον χαιρετούσα; Αυτός είχε κόντεψει να με σκοτώσει. Ένιωσα την άυρα του που με πλησίαζε και αμέσως μετά ένιωσα το χέρι του που τύλιξε την μέση μου και με γύρισε ώστε να τον κοιτάζω.
-Όταν θα με βλέπεις αγάπητη μου δεν θα γυρνάς από την άλλη.
Τα μάτια του με κοιτούσαν γεμάτα ένταση και θυμό. Πάλι τον νευρίασα, αν και δεν νομίζω να είναι δύσκολο να τον νευριάσει κάποιος.
Δάγκωσα τα χείλη μου και τον κοίταξα.
-Δεν σε είδα.
Χαλάρωσε την έκφραση του και Χαμογέλασε ελαφρά.
-Με υποτιμάς μικρή μου.
Έγειρα προς τα πίσω για να αυξήσω την μειωμένη απόσταση που διατηρούσε από εμένα.
-....Ξέρεις χρειάστηκε πολύς κόπος για να πείσω όλους αυτούς να σε ξεχάσουν. Να πείσω την αστυνομία να σε ξεχάσει. Νομίζω ότι μου χρωστάς.
-Δεν θυμάμαι να σου ζήτησα να κάνεις κάτι τέτοιο.
-Είσαι υπό την προστασία μας τώρα οπότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ακολουθείς τους κανόνες.
-Δεν ξέρω καν για ποιούς κανόνες μιλάς. Αν θυμάσαι δεν γνώριζα τίποτα.
-Ω! Θυμάμαι πάρα πολύ καλά...
Το βλέμμα του έπεσε στον καρπό μου ακριβώς εκεί που με είχε δαγκώσει την προηγούμενη φορά. Τράβηξα αμέσως το χέρι μου βγάζοντας το από το οπτικό του πεδίο.
-Δεν έπρεπε να σε αφήσει μόνη ο Κρίστιαν. Λάθος του.
Είσαι ένα μικρό απροστάτευτο κορίτσι σε ένα κόσμο που ο κακός ο Λύκος κυκλοφορεί ελεύθερος.
Το χέρι του άγγιξε μία τούφα από τα μαλλιά μου που ήταν πολύ κοντά στο στήθος μου, και την έβαλε πίσω από το αυτί μου. Το άγγιγμα του ήταν απίστευτα ψυχρό που με έκανε να αναριγήσω και η φωνή του είχε πάρει έναν τόνο απειλητικά αισθησιακό.
Έπιασα το χέρι του που με άγγιζε και το απομάκρυνα από πάνω μου.
-Ξεχνάς κάτι.. Εγώ είμαι με το μέρος του κακού λύκου και δεν φοβάμαι τίποτα.
-Μου αρέσει αυτό. Να προσέχεις Ρόζα, η νύχτα είναι σκοτεινή και γεμάτη τέρατα.
-Θα το έχω υπόψιν μου.
Σηκώθηκα εκνευρισμένη από την θέση μου και βγήκα έξω στην νύχτα. Αμέσως μόλις με χτύπησε το δροσερό αεράκι όλες μου οι σκέψεις συγκεντρώθηκαν ξανά. Δεν ξέρω γιατί είχα αναστατωθεί τόσο πολύ αλλά η παρουσία του μου δημιουργούσε έναν εκνευρισμό και σύγχυση. Έκλεισα τα μάτια μου και για μία στιγμή κάθισα ακίνητη εκεί για να απολαύσω την ηρεμία της νύχτας. Ένιωθα τόσο όμορφα και γαλήνια.
Αλλά κάτι μου ενοχλούσε αυτό το συναίσθημα, υπήρχε κάτι μέσα μου που το ένιωθα σαν ένα διαρκές βουητό ενός έντομου.
Ένας απερίγραπτος πονοκέφαλος ξεκίνησε να πιέζει το κεφάλι μου τόσο έντονα που ένιωθα ότι θα εκραγώ. Ένιωθα τα πόδια μου να λυγίζουν και βρέθηκα στο πάτωμα. Με πόνο προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια μου και όταν τα κατάφερα δεν μπορούσα να δω καθαρά πάρα μόνο θολές φιγούρες.
Υπήρχαν τρείς γυναίκες γύρω μου, που έκαναν κύκλους πάνω από το κεφάλι μου. Ήταν τόσο κοντά μου που μπορούσα να ακούσω τον ψίθυρο τους και το γέλιο τους πολύ καθαρά.
《Δεν έπρεπε να είσαι εδώ Ρόζα!》
《Δεν ανήκεις εδώ 》
《Δεν ανήκεις πουθενά 》
Η μία φωνή ακολουθούσε την άλλη διαδοχικά και μπερδεύονταν μεταξύ τους. Άπλωσα τα χέρια μου μπροστά για να τις πιάσω αλλά το μόνο που κατάφερα να πιάσω ήταν καπνός.
Ένας πολύ πυκνός καπνός.
-Τι είστε;
《 Δεν είμαστε τίποτα Ρόζα, υπάρχουμε μόνο μέσα στο κεφάλι σου.》
-Αφήστε με ήσυχη!
Μπορούσα να ακούσω το γέλιο τους, ένας απλός κρυστάλλινος ήχος στην αρχή, που μετά έγινε σκληρός.
《Δεν ανήκεις εδώ Ρόζα, δεν ανήκεις πουθενά, είσαι επικίνδυνη 》
《 Είσαι ένα μίασμα!》
《Θα ήσουν καλύτερα νεκρή 》
《 Γι αυτό σε παράτησε η μάνα σου, δεν μπορούσε να έχει κόρη κάποια σαν εσένα 》
Οι φωνές γινόντουσαν όλο και πιο απαιτητικές. Και έβγαλα μια κραυγή από το στόμα μου.
-Σταματήστε! Φύγετε! Φύγετε!

Ο πονοκέφαλος σταμάτησε και μπόρεσα επιτέλους να πάρω ανάσα.
Τα χέρια μου έτρεμαν και προσπάθησα να τα σταματήσω αλλά δεν μπορούσα όταν κοίταξα κάτω τα χέρια μου ήταν καλυμμένα με αίμα.

Κοίταξα με τρόμο γύρω μου και είδα ακόμη περισσότερο αίμα.
Λίγα μέτρα μακριά μου υπήρχε ένα πτώμα. Ήταν μια γυναίκα με μακριά ξανθά μαλλιά και το πρόσωπο της βρισκόταν παραμορφωμένο σε μια αφύσικη γωνία. Το σώμα της ήταν ξεσκισμενο, και από παντού αναβλύζε το αίμα της. Η εικόνα αυτή με έκανε να θέλω να αδειάσω το στομάχι μου επιτόπου.
Ένα φως χτύπησε έντονα το πρόσωπο μου τυφλώνοντας με.
-Αστυνομία ψηλά τα χέρια!
Κοίταξα για μια ακόμη φορά τα χέρια μου σοκαρισμένη και με κατέκλυσε τρόμος.
-Δεν θα το ξαναπώ! Ψηλά τα χέρια!
Σήκωσα τα χέρια μου στον αέρα και αμέσως με πλησίασαν ρίχνοντας με στο έδαφος περνώντας μου χειροπέδες.

  -Έχεις δικαίωμα να μην μιλήσεις, ό,τι πεις μπορεί και θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου στο δικαστήριο. Έχεις δικαίωμα νομικής εκπροσώπησης, αν δεν μπορείς να προσλάβεις δικηγόρο το κράτος θα βρει ένα για' σένα με έξοδά του. Κατάλαβες όσα σου είπα;

   -Ναι, είπα μουδιασμένη.

Γειά σας! Ξέρω ότι άργησα πολύ να ανεβάσω...
Και ότι το είχα κατεβάσει για ένα διάστημα αλλά δεν ξέρω, πίστευα ότι ίσως δεν είναι και τόσο καλό!
😛😛😛😛
Μην με ρωτήσετε τι άλλαξε, υπήρχαν άνθρωποι που μου έστειλαν μήνυμα γιατί το κατέβασα κλπ .
Ε για εσάς όλους όσους το διαβάζετε και με στηρίζετε θα συνεχίσω να γράφω.
Απλώς είχα απογοητευτεί όταν βλέπω πολλούς ψήφους και σχόλια σε ιστορίες που κατά την γνώμη μου είναι πεζές τσόντες μόνο και η δικιά σου παραμένει στην αφάνεια.

Και για μια ακόμη φορά θα σας προτείνω να κοιτάξετε βιβλία που αξίζουν εδώ στο wattpad!
Τα βιβλία της EllaSarlot είναι εξαιρετικά θα έλεγα! Απο τις πιο όμορφες περιγραφές σε βιβλία θα έλεγα!

Φιλιά μέχρι το επόμενο κεφάλαιο και αυτήν την φορά δεν θα αργήσω! ❤