Succubus

Κεφάλαιο 4ο

Έφτασα στο σπίτι μου τρέχοντας και αμέσως κλείδωσα την πόρτα πίσω μου και έπεσα στα σκεπάσματα με αναφιλητά. Τι είχα κάνει Θεέ μου;
Δεν μπορεί να ήμουν ικανή για κάτι τέτοιο για μια τέτοια βαρβαρότητα, εγώ... που ποτέ μου δεν είχα πειράξει ούτε ένα μυρμήγκακι. Δεν μπορεί να μου συνέβαινε αυτό. Και δεν ήξερα για ποιόν λόγο μου συνέβαινε.
Τα δάκρυα μου κυλούσαν και έπεφταν στο μαξιλάρι μου και χάνονταν.
Δεν θα μπορεί ποτέ κάνεις να με αγαπήσει, δεν θα μπορώ ποτέ να είμαι ευτυχισμένη, ούτε φυσιολογική. Το κλάμα μου έγινε πιο έντονο και η σκέψη μου έτρεχε σαν τρελή. Από το μυαλό μου περνούσαν οι εικόνες των θυμάτων μου.
Κάθε στιγμή που έζησα μαζί τους, τα παραμορφωμένα χαρακτηριστικά που είχαν πάρει καθώς ρούφηξα την ζωή από μέσα τους.
Ήμουν καταδικασμένη.

Το βράδυ είχε περάσει και μπορούσα ήδη να δω τις ακτίνες του ήλιου να μπαίνουν στο παράθυρο μου. Δεν είχα κλείσει μάτι όλη την νύχτα.
Όλο το βράδυ έκλαιγα, αλλά τώρα πια τα δάκρυα μου είχαν στεγνώσει και ένιωθα τον εαυτό μου να έχει μουδιάσει.
Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά μια ζάλη με επανέφερε πάλι στο κρεβάτι μου. Αρνητικές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου, αυτό ππυ είχα κάνει ήταν ασυγχώρητο.
Δεν μου άξιζε να ζω εγώ και όχι αυτοί.
Φόρεσα βιαστικά τα ρούχα μου, ένα τζιν και ένα απλό μαύρο ραντάκι, δεν ήθελα άλλη προσοχή επικεντρωμένη πάνω μου και φόρεσα τα γυαλιά ηλίου μου, τα μάτια μου ήταν σε κακά χάλια. 
Με το που βγήκα έξω στον δρόμο το φως με χτύπησε έντονα και για μια στιγμή μέχρις ότου να συνηθίσουν τα μάτια μου δεν μπορούσα να δω καθαρά. Ένιωσα όμως μια σκιά πολύ κοντά μου να με παρατηρεί.
Ανοιγοκλείσα αμέσως τα μάτια μου και όταν όλα ξεθόλωσαν δεν υπήρχε τίποτα εκεί πάρα μόνο τα αμάξια που περνούσαν βιαστικά.
Όλα τα είχα, τώρα θα έχανα και το μυαλό μου.
Ξεκίνησα να περπατάω γρήγορα προς το γνωστό μου γωνιακό καφέ. Έπρεπε να πιώ καφέ οπωσδήποτε.
Μπήκα μέσα στο μαγαζί και έδωσα την παραγγελία μου, όταν το μάτι μου έπεσε στην καθημερινή εφημερίδα. Την πήρα στα χέρια μου καθώς αυτό που είδα μου κέντρισε το ενδιαφέρον.

"Γνωστός επιχειρηματίας βρέθηκε νεκρός από άγνωστα μέχρι στιγμής έτοια. Η αστυνομία ερευνά το έγκλημα και το συνδυάζει και με αλλά. Μάλλον πρόκειται για κατά συρροήν δολοφόνο, καθώς έχουν σημειωθεί κι αλλά εγκλήματα κατά αυτόν τον τρόπο. "

Ξαφνικά ένιωσα τον κόσμο γύρω μου να μακραίνει και να γυρίζει απειλητικά γύρω μου.
-Είσαι καλά;
Η κοπέλα μου έτεινε τον καφέ, αλλά εγώ είχα κοκαλώσει σχεδόν δεν την άκουσα όταν μου μίλησε. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που συνέβαινε.
Βγήκα αμέσως από το μαγαζί χωρίς να πάρω τον καφέ μου. Άκουγα κάτι διαμαρτυρίες στο πίσω μέρος, αλλά τις αγνόησα και περπάτησα πάλι προς το σπίτι μου.
Ένιωθα ότι τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα πάνω μου, σαν όλοι να είχαν γυρίσει και να με κοιτάνε. Νομίζω ότι έχανα το μυαλό μου. Ένιωθα σαν κάποιος να με παρακολουθούσε.
Σχεδόν δεν έβλεπα μπροστά μου, το μυαλό μου είχε θολώσει και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αυτά που έγραφε η εφημερίδα. Μακάρι να την είχα μαζί μου.
Άκουσα ένα δυνατό θόρυβο που προερχόταν από κόρνα αυτοκινήτου και φρένα που τσίριζαν, είδα ότι κάποιος είχε σταματήσει ελάχιστα εκατοστά από τα πόδια μου.
Παραλίγο να με χτυπούσε αυτοκίνητο.
Ανοιγοκλείσα τα μάτια μου από την έκπληξη.
-Δεν προσέχεις που πηγαίνεις;
-Συγγνώμη...
Έφυγα ακόμη πιο βιαστικά από πριν καθώς όλοι γύρω μου είχαν γυρίσει για να με κοιτάξουν, ότι ακριβώς δεν ήθελα αυτήν την στιγμή.
Τον υπόλοιπο δρόμο τον έκανα μέσα σε λίγα λεπτά και έφτασα τρέχοντας σπίτι μου εμφανώς λαχανιασμένη.
Μπήκα μέσα στους τέσσερις τοίχους που ένιωθα να με περικυκλώνουν και ένιωθα πως ήμουν έτοιμη να κατάρρευσω.
Πριν καν προλάβω να συνελθώ χτύπησε το κουδούνι της πόρτας μου.
Αυτό δεν ήταν για καλό.
-Ποιός είναι;
-Αστυνομία παρακαλώ ανοίξτε την πόρτα.
Αμέσως η καρδιά μου αύξησε τους χτύπους της στο διπλάσιο.
Αυτό ήταν, θα έμπαινα στην φυλακή.
Το μυαλό μου έκανε διαφορά σενάρια διαφυγής, και στην χειρότερη περίπτωση που δεν ήθελα καν να σκέφτομαι, ήταν να με κλείσουν πίσω από τα κάγκελα μαζί με άλλες εγκληματίες.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και μάζεψα όλο μου το κουράγιο και άνοιξα την πόρτα. Θα έλεγα την αλήθεια και ότι ήθελε ας γίνει. Εξάλλου έπρεπε να πληρώσω για τα λάθη μου. Για όλο αυτό το κακό που προκάλεσα.
-Γειά σας.
-Καλημέρα σας. Θα θέλαμε να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις.
-Παρακαλώ πείτε μου.
Ξέρω ότι οι κανόνες ευγένειας θα μου υπαγόρευαν να τους προσκαλέσω στο σπίτι μου, αλλά είχα κοκαλώσει στο κατώφλι της πόρτας μου, και προσπαθούσα να κάνω την φωνή μου να ακουστεί καθαρή.
-Αρχικά, ονομάζεστε Ροουζ-Μαρια Μίλλερ;
-Η ίδια.
-Μπορείτε να μας πείτε που ήσασταν Εχθές το βράδυ;
Σχεδόν δεν μπορούσα να μιλήσω, η φωνή μου είχε κολλήσει στον λαιμό μου και φοβόμουν ότι αν μιλούσα δεν θα ακούγομουν.
-Βρισκόμουν στην δουλειά μου.
-Αυτόν τον άντρα τον γνωρίζετε;
Μου έδειξαν την φωτογραφία του Άλεκ και τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν με έκαναν να θέλω να πεθάνω.
-Ναι τον γνωρίζω, Εχθές τον γνώρισα, και φύγαμε μαζί.
-Και που πήγατε;
-Στο μαύρο Ρόδο για ένα κρασί.
-Και μετά;
Αυτό ήταν θα τους έλεγα τα πάντα.
-Μετά... Βγήκαμε από το μαγαζ...
-Αγάπη μου γύρισα.
Ένας άγνωστος άνδρας μπήκε μέσα στο σπίτι μου κρατώντας μια σακούλα από σούπερ μάρκετ ήρθε και πέρασε το χέρι του στην μέση μου. Όταν πήγα να μιλήσω με σταμάτησε με ένα πεταχτό φιλί.
Έμεινα να τον κοιτάζω άναυδη ανοιγοκλείνοντας τις βλεφαρίδες μου.
Τι στο καλό;
-Καλημέρα σας κύριοι. Είμαι ο Κρίστιαν, ο σύντροφος της δεσποινίδας. Χρειάζεστε κάτι;
-Μάλιστα κύριε. Η Δεσποινίς μας πληροφόρησε ότι Εχθές είδε και έφυγε με έναν κύριο Άλεκ Γουειλαντ, βρέθηκε νεκρός κοντά στο μαγαζί που πήγανε.
-Αλήθεια; Είδες αγάπη μου που σου λέω ότι δεν θέλεις να γυρίζεις μόνη σου στο σπίτι;
Με έσφιξε περισσότερο πάνω του και μπορούσα να νιώσω το γυμνασμένο του σώμα που ακουμπούσε στο δικό μου. Ποιός ήταν αυτός και τι ήταν όλο αυτό; Ήθελα να μιλήσω να πω κάτι αλλά η φωνή είχε κολλήσει και δεν μπορούσε να βγει από το σοκ.
-Τι έγινε όταν βγήκατε από το μαγαζί λοιπόν δεσποινίς Μίλλερ; Είδατε κάτι;
- Πήγα και την πήρα φυσικά! Και γυρίσαμε εδώ σπίτι μας. Δεν θέλω να γυρνάει μόνη της και ειδικά βράδυ.
-Μάλιστα. Και για ποιόν λόγο συναντήθηκαν;
-Επαγγελματικό ραντεβού. Ο κύριος Γουειλαντ ήταν εντυπωσιασμένος από την σύντροφό μου και ήθελε να την προσλάβει στην εταιρία του σαν μοντέλο. Πες γλυκιά μου μην με αφήνεις να τα λέω όλα εγώ...
-Ναι.. Φυσικά.
-Μάλιστα. Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας. Θα σας καλέσουμε σύντομα στο τμήμα για να σας πάρουμε πλήρη κατάθεση.
Θα σας παρακαλούσα να μην φύγετε από την περιφέρεια, μπορεί να σας χρειαστούμε σύντομα.
-Εννοείτε κύριε. Δεν το έχουμε σκοπό εξάλλου, λατρεύουμε το σπίτι μας. Και εμείς σας ευχαριστούμε, οτιδήποτε χρειαστείτε θα είμαστε στην διάθεση σας.
Έφυγαν και έκλεισε την πόρτα του σπιτιού μου και μείναμε μόνοι μας μέσα στο σπίτι μου.
Ακόμη δεν είχα μπορέσει να βρω την φωνή μου.
Τι στο καλό είχε συμβεί μόλις τώρα;

Λοιπόν!!! Τι έγινε μόλις τώρα και ποιος ήταν αυτός;;;

Νομίζω ότι μόλις είδαμε τον πρωταγωνιστή μας, επειδή επιμένατε! 😜😈😜😈

Πως σας φαίνεται;;;;

Λοιπόν Φιλάκια πολλά μέχρι το επόμενο κεφάλαιο!

Και μην ξεχνάτε:
☆&💬