The Fallen

Hoofdstuk 12

Pov Angel

"Hoe gaan we dit doen?" We zitten allemaal om de tafel, alle gordijnen dicht en de deur op slot. We zijn samen aan het avond eten en praten tegelijkertijd over hoe we verder moeten.

"Misschien is een betere vraag wat we gaan doen, dan kijken we wel hoe we het aanpakken." Uriël kijkt ons allemaal aan.

"Is dat niet duidelijk? We zorgen ervoor dat deze onzin stopt, weg met deze regels en met de discriminatie."  De jongen, wiens naam ik nog steeds niet weet, is de enige die niet eet dus zit hij onderuit gezakt op zijn stoel en pulkt wat aan zijn nagels.

"No shit, Sherlock, maar dan weten nog niet wat we moeten doen om dat te bereiken." Daimon zucht vermoeit, "We kunnen niet gewoon binnen stormen en opeisen dat dit ophoudt."

"Nou, dat is een optie." Zegt de jongen en kijkt even op naar Daimon.

"Ik dacht het niet, je komt daar niet zomaar binnen." Zegt Uriël met volle mond, wat ik niet van hem gewend ben, hij was altijd de beschaafdste bij ons thuis en hield zich altijd aan de regels. De laatste paar dagen heb ik veel nieuwe kanten van hem gezien, dingen die ik in de 16 jaar dat ik leef nog nooit van hem heb gezien. Het is raar, alsof ik hem nu pas echt leer kennen.

"Onderschat me niet." Sist de jongen en kijkt weg.

 "Doen we ook niet er zijn ook andere manieren, makkelijkere manieren",  En mompelt er achter aan. "Nou makkelijk niet perse."

"Wacht wat, je weet een andere manier?" Daimon buigt zich geïnteresseerd naar voren.

"Je weet dat dat niet een mogelijkheid is." Mevrouw van Pijl kijkt waarschuwend naar Christian.

"Natuurlijk wel, je weet dat we het zo moeten doen, dat is wat de voorspelling zegt." Christian kijkt haar geïrriteerd aan.

"Kunnen jullie misschien eerst vertellen waar dit over gaat, of ben ik de enige die weer eens niks verteld is?" Ik kijk de tafel rond, ook iets wat vaker gebeurd, niemand verteld me iets. Ik weet niet waarom, maar ik ben meestal de enige die dingen niet weet en er pas later achter kom en het begint me heel erg op mijn zenuwen te werken.

"Nee, dit is ook nieuw voor mij." Zegt Daimon en Uriël knikt instemmend.

"Het is een deel van de voorspelling waar maar weinig mensen van weten, waarschijnlijk zodat de Zes er nooit achterkomt." De stem van de jongen is zachter en enger dan hij normaal gesproken is en ik krijg gelijk de rillingen. "Er zijn bepaalde plekken in de stad, ieder met een nummer, zoals je vast al verwacht, tot zes. Als de juiste persoon van de Zes op de juiste plek een bepaald ritueel uitvoert, zal het krachtveld verdwijnen en wordt iedereen een Gevallenen."

"Waarom doen we dat dan niet gewoon?" Ik kijk de tafel rond, van Pijl is akelig bleek en Christian kijkt ernstig voor zich uit.

"Omdat het niet allemaal zo makkelijk is, sommige plekken zijn verstopt, op andere staat een gebouw en andere zijn gevonden. Maar dat is niet het enige probleem wat we hebben." Mevrouw van Pijl kijkt naar de jongen, bijna smekend dat hij niet door moet gaan met praten, maar natuurlijk doet hij dat toch. "Het ritueel is het grote probleem."

"Waarom, hebben we daar iets bijzonders voor nodig? Want je kan eigenlijk alles wel op de zwarte markt vinden." Zegt Daimon, alsof hij een expert is op de dingen die daar verhandelt worden.

"Nee, niet echt het enige is-"

"Het is al laat genoeg, wie helpt er met de afwas?" Mevrouw van Pijl pakt haar bord en abrupt op.

Uriël, Daimon en ik kijken haar ongelovig aan, allemaal nieuwsgierig wat het nou is.

"Dat lijkt me een goed idee." Christian stapelt de rest van de borden en staat ook op en kijkt naar de jongen. "Misschien is het goed als je mee helpt."