Халуунтай байна! Тэр бараг шатах нь! Яагаад вэ чи яагаад халуураад байгаа юм бэ? Юнны бараг шөнөжин халуурч байлаа байнга л уйлж байдаг хүүхэд чинь чимээгүй л айхлан хэвтэнэ. Би яг одоо юу хийхээ мэдэхгүй байна би яах ёстой юм бэ? Ядаж надад туслан хүн байхгүй гэжүү?
Хэдэн цаг сандарсаны эцэст би түргэн тусламж дуудахаа саналаа. Би ямар тэнэг хүн бэ!!!
Гуч гаруй минутын дараа тэд ирсэн боловч тэдний мэдээ намайг цочирдуулсан юм. Юнныг маань өргөн тэврээд эмнэлэг явахаар болов. Түргэний эмч надад хэлэхдээ "Халуурч бас хоолой нь өвдсөн байна ханиад хүрсэн бололтой гэвч их жоохон байгаа болохоор эмнэлэгт хэвтэх хэрэгтэй" хэмээн хэнэг ч үгүй хэлсэн.
Утсаар:
"би: Жонгүг-аааааа Юнны юнны өвдчихлөө! Тэр эмнэлэг явж байгаа чи хурдан ир гуйя би айгаад байна"
"Жонгүг: за за битгий уйлах гээд бай чамайг уйлаад байвал юнны ч гэсэн уйлна шт"
"Би: з..а"
Утсаар ярьж дуусах.
"Хагүг" гэх эмнэлгийн 7893 дахь өрөөнд тэр бяцхан амьтанд минь төө хэртэй урт зүү гаранд нь зоож орхисон юм. Том өргөн орон дээр метр ч хүрэхгүй миний жаахан охин унтсаар л...
"Эмч: тэр нилээд их халуурч байна хэд хоногтоол эмнэлэгт хэвтэж байсан нь дээр тийм болохоор ээжийг нь дуудас асруулах хэрэгтэй"
"Би: би ч гэсэн ээжтэй нь уулзмаар л байна... Эмчээ тэрэнд минь ээж байхгүй тийм болохоор би асарч хажууд нь байх болно. Юнны маань зүгээр биздээ"
"Эмч: дажгүйдээ бид сайн анхаарал тавих болно"
Үүрийн 5:00 болж байлаа. Би Юнны гийнхээ гарыг бариад унтаад өгсөн байх бөгөөд тэрний минь ч гэсэн халуун нь бууж хэвийн болсон байв. Гэвч сэрэхгүй л унтсаар байсан. Өглөө болж Жонгүг Жи Ин хоёр ч бидэн дээр ирэв.
"Жонгүг: хөөх! Чи өөрийгөө хардаг ч болоосой нөгөө хүйтэн хөндий муухай ааштай хүн хайралж чаддаггүй Ким Тэхён хаана байна вэ? Чи түүний төлөө бараг үхэхэд бэлэн байх шиг байна! Дөнгөж 3 хоносон байж"
"Би: тэр одоо болтол сэрэхгүй байна шт! Тийм байхад Жон Жонгүг! Чи намайг өдсөөр байх уу?"
"Жонгүг: за... Тэгээд эмч юу гэсэн"
"Би: зүгээр ханиад байна гэсэн гэхдээ би итгэхгүй байна... Юнны аймар халуурсан"
"Жи Ин: Тэхён ши! Битгий сандар тэр зүгээр арасо!"
Бидний энэ яриан дундуур хэн нэгний "ААБАА" гэх чимээ гарлаа...
"Жонгүг: Юнны 0_о"
Үнэхээр Юнны аль хэдийн сэрчихсэн байсан бас хамгийн хачирхалтай нь тэр намайг ААБАА гэж дуудлаа
"Би: Юу??? Юнны дахиад хэлээрэй"
"Юнны: аабаа"
"Би: тиймээ миний охин аав нь энд байна ^^ Миний бяцхан чөтгөр сэрчихсэн үү? "
"Юнны: Аабаа" гэсээр хоёр гараа дээшээ өргөн тэврүүлэхийг завдаж эхлэв. Ийм жоохноосоо хүн паналдаад эхэлжээ...
/Тайлбар: Хүүхдийн хөгжил болон удмаас нь шалтгаалан хөлд орох, хэлд орох нь өөр өөр байдаг. Заавал нэг нас гарч байж хэлд орно гэх зүйл одоо үед тэр өөр болсон шүү/
YOU ARE READING
Daddy's baby
FanfictionТаны амьдралд гарч ирсэн хамгийн гэнэтийн зүйл юу байсан бэ? Гэнэт нэг өглөө хажууд чинь хүүхэд гэх гайхал гараад ирвэл та яаж хүлээж авах байсан бол?
