Forever Your's 💞💘 (On Going)

Murderer

MELT POV

I'm physically and emotionally hurt right now! tssk magtataka paba ako? sa araw araw ata na ginawa ng diyos walang araw na hindi ako umiyak. Tawagin niyo na akong bading, bakla o ano pa, ganito talaga ako ginawa at hinubog na maging mahina at abnormal kasi ganun ang tingin sakin ng lahat kahit anong pilit kng maging normal hindi nmn nkikisama tung tang'ina kong sakit.

"Bakit ganon gusto ko lng nmn maranasan ang masaya at malayang buhay bakit ang hirap? bakit ang daming hadlang?" wala na akong paki'alam kng may mkakita saking umiiyak dito.

"Oh!" may nag'abot sakin ng panyo pero hindi ko alam kng sino nasa likuran ko siya. "sige na kunin muna malinis yan." aniya habang umuupo sa tabi ko. Kilala ko to siya yung babaeng tumulong sakin kanina at nagdala sakin sa clinic.

"Bakit sa tuwing kailangn ko ng tulong dumadating ka? guardian angel ba kita?" pinipilit kng mag'boses nagpapatawa pero sadyang hindi ako magaling sa ganung bagay. Tumingin ako sa gawi niya, ang astig niyang tig'nan! kng umupo akala moy hindi nka palda tsssk! upong panglalaki tapos nka'pambabaeng uniporme astig! nagtataka lng talaga ako kng paano niya na gawang kwelyuhan yung malaking lalaki kanina sa liit ng braso niya nkaya niyang ibalibag yun.

Siya yung babaeng pang binibining pilipinas ang anyo, maganda, matangkad, sexy pero pang Mr. pogi nga lng ang kilos tsss!

"Sabihin nlng nating pinagtatagpo tayo ng tadhana dahil alam niyang may koneksyon tayo." Lumingun siya sakin at ngumiti ng nkakaloko, yan yung ngiti niya nung una ko siyang mkita dito sa park nato. Ngiting as if everything was okay! "I hope I can be like you. I can able to smile even it's hurt so much!" sabi ng utak ko.

"Uyyy! matunaw ako ahh!" hindi ko namalyang nkatitig na pala ako sa kanya.

"I'm sorry!" nahihiyang sabi ko.

"Hindi ka pa ba uuwi? late na baka hinahanap kana sa inyu." tanong niya habang nka tingin sa malayo.

"Mamaya na muna, gusto ko munang magpahangin. Ikaw baka gusto munang umuwi I'll be fine here!" sagot ko sa kaniya at ngumiti ng bahagya para makumbinsi siyang okay lng ako.

mukhang hindi effective yung fake smile ko! wala kasi siyang imik kaya hindi nlng din ako nagsalita pa. Ilang minuto rin kaming tahimik at siya ang bumasag ng katahimikang yun.

"kung hindi na kaya pabayaan nlng pero kung alam mong may pag-asa pa laban lng!" mahinang tugon niya, napatingin nmn ako ng bahagya sa kanya pero siya nanatali paring nakatingin sa malayo.

Ilang sandali pa bigla siyang tumayo at kinuha ang mga gamit niyang nkapatong sa bench sa may bandang likod nmin.

"uuwi na ako may dadaanan pa kasi ako!" aniya at tinalikuran na ako, wala namn na akong nagawa at pinanood ko nlng siyang mka'alis sa lugar.

napag'desisyun ko narin na umuwi nlng late narin kasi. Pagdating ko sa bahay si nanang Tirsing lng yung nadatnan kong tao sa mansyon, kaya dumiretso na ako sa kwarto. Nilapag ko sa study table ko yung mga gamit ko at pumanhik na sa cr para maligo.

"Meltos nandiyan ka ba sa loob hijo?" tawag sakin ni nanang Tirsing. Nandito parin ako sa cr inaayos yung buhok ko, tumingin muna ako sa salamin atsaka napag desiayunang lumabas.

"oh! nang bakit?" magalang na sabi ko ky Nanang.

"Aba'y kumain ka muna ng hapunan bago matulog, akala koy tulog kana kaya inakyat na kita dito." aniya at tiningnan ako sa ulo hanggang paa. Tsssk! praning tong si nanang biglang ngumingiti ng walang dahilan nasaniban bato? haysst! kakaiba talaga ang mga tao ngayon sa paligid ko kng hindi siga praning! huhuhu buhay nga nmn parang life.

"Susunod nlng ako nang, mauna na kayo baba narin ako maya'maya." sabi ko at yun lng umalis na siya nang may ngiti sa labi. creepy huh!

Kumakain na ako ng umupo si nanang sa harapan ko, ang weird parin niya! grabe hindi ako matatakutin sa sanib'sanib na yan pero ngayon I'm must admit natatakot na ako baka biglng manakal tong si nanang.

Binilisan kong ubusin ang aking hapunan para mka'iwas ky nanang nkakatakot talaga siya ngayon! whuuutt! speaking of creepy mkakasalubong ko si nanang ngayon, iiwas ba ako? nku magtataka to baka kng mka halata siya at kainin na ako ngayon waaaahhh!! act normal Melt wag kang pahalata you can do it actor mode ka muna.

"Meltos! okay ka lng ba?" aniya at kinapa ang noo't liig ko "wala ka nmang lagnat bakit ka pinagpapawisan?" nag'aalala niyang sabi at hinila ako pa upo sa malapit na sofa.

"Natatakot kasi ako nang!" mahinang sabi ko, anak ng pating bakit ako umamin nku nku ang bobo mo Melt.

"Huh! natatakot ka aba eh! ano nmang kinakatakutan mo hijo?" nag'aalala niyang tanong. Teka! sasabihin ko bang siya baka sakalin na talaga ako nito, Lord help me po ayaw ko pa pong mamatay lumalaban nga ako sa sakit ko eh! sa ganito lng pala ako matitigoks jusme!

"hijo! ano nga kako ang kinakatakot mo---. hindi na natapos ni nanang ang dapat niyang sasabihin kasi nataranta na ako at nka pagsalita.

"ikw po!" natatarantang tugon ko, agad nmang lumaki ang mga mata niya at biglang ngumiti ng nakakaloko. Ito na to kakainin na niya ako mommy! ate saan na ba kasi kayo, na nginginig na talaga ako.

"at bakit ka nmn matatakot sakin hijo? aba eh sanggol ka palang ako ng nag'alaga sa'yo ngayon ka paba matatakot sa'kin?" aniya sabay himas sa pisngi ko. "Oo nga nmn Melt ikw ata tong na papraning." sirmon ng utak ko sa'kin

"ahhh! ehh! kakaiba po kasi ang ngiti mo ngyon nanang eh! bigla'bigla nlng kayong ngumingiti ng pang horror na ngiti ang creepy niyo po tingnan, tapos tinignan niyo pa po ako kanina mula ulo hanggang paa." mahabang paliwanag ko.

"Susme kang bata ka akala ko kng ano ng kinakatakotan mo, naninibago kasi ako sayo kaya tinignan ko ang kabuo'an mo ang ganda kasi ng aura mo ngayon. Natutuwa lng ako kasi feeling ko ang saya mo." lumuluhang aniya. niyakap ko si nanang ng mahigpit kahit kailan talaga iniisip niya ang kaligayahn ko tapos ako kng ano'ano tong iniisip sa kanya.

Pagkatapos nming mag'usap ni nanang umakyat na ako sa taas habang patungo na ako sa kwarto ko may narinig akong kalabog sa opisina ni Daddy lumapit ako para tingnan kng anong nangyari.

"Paanong nangyari yun! paanongbuhay eh diba nilinis muna yan!?" sigaw ni daddy bigla akng napa hinto sa pintuan nka awang ito ng kunti kaya malinaw kng naririnig ang pinag'uusapn nila.

"Hanapin mo sila and this time make sure that you did your job right or else ako mismo ang tatrabaho sayo!" makapangyarihng sigaw ni daddy, kinikilabotn ako sa mga sinabi niya. What is this mean? hindi ko everyday nkakasama si dad pero hindi ko alam na ganito pala siya.

MY DAD IS A MURDERER....