This story is work of fiction. Names, some places, and incidents are produced of the author's imagination and used fictitiously. Any resemblance to person, living or dead and events are strongly coincidental.
Author's Note:
Ka una unahang story ko po ito kaya pag pasensyahan niyo na po kng may mga mali-mali ako or di kayo contented sa laman ng storyang ito. Salamat po nang hard sa mga nakaka'intindi at mahinang pakyu sa mga hindi.
Labyu guys! Enjoy!
©FlwrJardin
Melt POV
"Are you ready?" Sabi ko sa sarili ko habang nka harap sa salamin. "You need to be ready Melt, this is your first day ever! Sagot ko sa sarili kong tanong hahahaha . Tinapos ko na ang pag-aayos ng buhok ko at bumaba na.
Naabotan ko si ate na nag hahanda nang baon.
"Hey! What's that? tanong ko sa kanya ng mkalapit na ako.
"your food! Sabi niya habang di parin naka alis ang tingin sa mga baong inihanda niya "I prepared all of this because I want to make sure that you only eat healthy foods. Dagdag pa niya
"Mien I'm not a kid anymore! Inis kong sabi
"No! For me your always my baby Melt. Sarcastic pa niyang sabi nang nka smile ng nakakaloko
"Yucckkss! Nkakadiri ka alam mo yun. Kakaiba talaga ang trip ng taong to ipa mental kuna kaya to.
"Hahahahahaha nkakatawa yung reaksyun mo baby bunso! Pang iinis pa niya
"You know what Miena ? I think you need to find a boyfriend na para hindi nmn palagi ako ang pinag didiskitahn mo! Dini'nan ko talaga ang pagsabi sa pangalan niya para malaman niyang inis na inis na ako.
"Chill bro hahahaha pinapagaan ko lng ang araw mo para di ka masyadong kabahan. Natatawa niyang sabi
"tsss" singhal ko sa Kanya
Natahimik nmn siya
Kahit kailan alam talaga ni ate kng ano ang mga nararamdamn ko since bata palang ako nandiyan na talaga si ate Sa tabi ko never niya akong iniwan she's the only one who lift me up when I'm feeling hopeless because of my situation. She's my guide and protector, siya lng din ang naniniwalang kaya kong mabuhay ng normal.
"Miena andiyan na ang driver sa labas di paba kayo lalakad? si manang Tirsing
"Sandali lng manang tatapusin lng nmin tong kinakain nmn. Sagot ni ate
"oh sge pahintayin ko nlng sa labas. Sabi ni manang at umalis narin agad
"Bilisan munang kumain at aalis na tayo baka ma late kapa. Sabi niya pagkatapos uminom ng tubig
"teka! Sasama ka?
"Oo kakausapin kulang Dean niyo regarding sa kondisyon mo I want to make sure that everything is fine. Hindi ka paba tapos? Hihintayin nlng kita sa kotse. Yun lng at umalis na, bastos talaga tong kapatid ko hindi mn lng ako pina sagot.
Tinapos ko na ang pagkain ko at sumunod narin sa kanya sa kotse.
"Let's go na manong. Sabi ni ate ng maka upo na ako. Inistart nmn agad ni manong ang kotse.
Maya-maya pay nkarating na kami sa school.
"Ma uuna na akong bumaba pupunta pa ako sa Dean's office nyo. Sabi niya habang pababa ng kotse.
Tumingin ako sa labas ang dami ng mga studyanteng nagsi datingan bigla akong kinabahan this is my first time to see a lot of people. "How can I approach them? Sigh!
"You need to be true to yourself Melt and think positively, you can gain friends in time. Sabi nya habang kinukuha ang kamay ko. Gusto mong samahan kita hanggang sa room mo?
Nag-aalalang tanong niya
"No! Mien I can manage. Sa pagkakataong to gusto ko namang may magawa para sa sarili ko. Lumabas na ako sa kotse at pumasok sa campus.
Naglakad-lakad lng ako at tinitingnan ang mga building ng school di nmn masyadong matataas ang mga building nila dito pero makikita mong pang mayaman.
Dinala ako nang aking mga paa sa isang part ng school na aakalain mo sa isang tingin ay parang park. Ang ganda nang ambiance ng lugar! Ang daming naglalakihang puno at sa ilalim nito may mga tables and benches na gawa rin sa kahoy. Nakakadagdag pa ang mga magagandang bulaklak at hanging plants sa ibabaw ng puno.
"WOOW!" na bulaslas ko sa aking sarili habang ginagala ko ang aking paningin sa buong lugar.
"You know what guys? Stop blaming God, dahil lng sa mga binibigay niyang problema sa inyo, he give it because he knows makakaya niyong lampasan yan. Take as a lesson not a disaster!" narinig kong sabi ng isang babae sa apat na niyang kasama.
"Bilib din nmn ako sayo et nuh! npaka positive mo parin kahit ang dami munang pait na naranasan. How to be you po?" nagawa pang magbiro ng isa to kahit umiiyak na.
"Isa lng nmn ang natutunan ko sa life mga et!" sabi nung naunang babae at biglang tumayo ng nkapamewang. "learn to accept and let go!" tapos biglng tumawa ng malaks.
"tsk! praning ba to?" naguguluhng tanong ko
"and SMILE as if everything is okay" malumanay niyang sabi at pilit na ngumiti sa mga kasama.
Napatingin ako sa knya at napako ang aking paningin sa kanyang mukha, ngumingiti ang knyang labi pero npka'lungkot ng knyang mga mata, ito ang nagsasabi sa tunay niyang nararamdamn. Para itong nagsasabi na "ito yung nararamdamn ko nalulungkot at nasasaktn din ako" pero she keeps on pretending na she's fine.
"Sana kasing tatag mo rin ako, sana kasing tibay mo ang katawan ko!"
YOU ARE READING
Forever Your's 💞💘 (On Going)
Fanficpaano ba magmahal kng alam mong may limitasyon ka? paano ba patuloy na mabuhay kng mismong ang buhay sinusuko'an ka? bakit ang unfair nang mundo? kng kailan gusto munang mabuhay tsaka ka nmn aayawan ng buhay, noong hinihiling mong mawala binuhay ka...
