Belalım

6~ALOOĞĞVVV

Veee yeni bölümm!!! Bu bölümde aramıza yeni karakter geliyor bakalım sevecek misiniz

"Masal, kapanmanı istiyorum."

Bir süre kendime gelemeyip uzun uzun baktım. Bir anda neden böyle bir şey istemişti ki? Beni bu halimle sevmiyor muydu? Gözyaşlarım yanaklarımdan usul usul dökülürken ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.

"Beni bu halimle sevmiyor musun? Benim fikirlerim önemsiz mi senin için ?!?"

Hiddetle savurduğum cümlelerden sonra ona sırtımı döndüm. Yükseklik korkumu unutmuştum.

"Masal..."

Omzuma koyduğu elini silkeledim hemen. Neden hep bu hale sokuyordu bizi? Birkaç dakika sonra inebilmiştik. İner inmez çıkışa doğru emin adımlarla ilerledim. Arkamdan bağırıyordu ama onu görmezden geldim. Gözlerimden hala yaşlar akıyordu.

Kendimi kötü hissettiğim zaman gittiğim yere gelmiştim. Sahile. Boş bank bulamadığım için benim yaşlarımda görünen kızın yanına oturmaya karar verdim. Yanına oturup denizin tadını çıkarıyordum ki kızın bağırmasıyla yerimden sıçradım.

"ALOOĞĞVV"

Gözlerim kocaman olmuş bir şekilde kızı izledim. Birkaç kere daha bu şekilde bağırdıktan sonra telefonu kulağından çekti.

"Çekmiyor herhalde."

Kendi kendine mırıldanıp telefonunu cebine sokuşturdu. Daha sonra gözleri onu izleyen gözlerimle buluştu. Sıcacık gülümsemesi beni de gülümsetmişti.

"Selam! Biraz bağırdım sanırım. Rahatsız olmadın değil mi?"

Bağırışı hala kulaklarımı çınlatıyordu ama bunu ona söylemedim.

"Selam! Hayır olmadım canım. Daha önce bende yaşadım bu sorunu burada telefonlar çekmez."

Gülümsemesi yine kapladı yüzünü.

"Anladım. Bende arkadaşım Nil'i aramaya çalışıyordum. Harika bir insan onla konuşmadan duramıyorum."

Bu detayı neden bana söylediğini bilmiyordum ama çok üzerinde durmadım. Gerçekten sıcak kanlı birisine benziyordu. Yeni arkadaş edinmenin sakıncası yoktu değil mi?

"Bu arada ben Masal. Senin adın ne?"

"Zeynep. Zeynep Yılmaz."

El sıkıştıktan sonra uzun bir muhabbet içerisine girmiştik. Gerçekten çok sevimli biriydi Zeynep! Konuşmaya o kadar dalmıştık ki havanın karardığını yeni fark ediyorduk. Numaralarımızı aldıktan sonra ayrıldık.

Bana üzüntümü unutturmuştu ve yeni biriyle tanışmak bana iyi gelmişti. Uzun zamandır bakmadığım telefonum aklıma gelince cebimden çıkardım.

113 mesaj ve 30 arama?!?!?! Hepsinin Ateşten olduğunu görünce gözümü devirdim. Brand tipli sürünsün (espiri)

Hiçbirine bakmadan yoluma devam ettim. Yorucu bir gündü. Eve gidip uyumak istiyordum. Eve yaklaştığımda gördüğüm görüntü kaşlarımın çatılmasına sebep olmuştu. Ateş kapımızın önünde bekliyordu. Hızla yanından geçip eve girecekken kolumdan tuttu.

"Masal konuşalım lütfen."

Sertçe ona baktım.

"Konuşacak hiçbir şey yok. Bırak kolumu."

"Beni dinleyeceksin dedim!"

Bağırmasıyla yerimden sıçradım daha sonra tekrar kaşlarım çatıldı. Bende ona bağıracakken duyduğum ses beni engelledi.

"Masal? Ne oluyor burada?"

Anneme yakalanmıştık. Koca bir siktir!