kalbim

PARDON!!!

Yine bir sabah uyandığımda yastığım ıslanmıştı.Gece uyurken aklıma yine annem, babam gelmişti.Tutamamıştım gene kendimi, hıçkırıklara boğulmuştum...
Ne zaman aklıma gelseler hep böye oluyor zaten.Sahi ne zaman aklımdan çıktılar ki.

Benim adım Rüya.Rüya Zorlu.Daha çok küçükken,9 yaşındayken geçirdiğimiz bir trafik kazası sonucunda annemi ve babamı kaybetmiştim.Gözümün önünde melek olmuşlardı.Hiçbizaman benim annem, babam öldü diyemedim.Hep melek oldular dedim.Belki onlara yakıştıramadım ölmeyi, belki de öldüklerine inandıramadım bir türlü kendimi. Annem edebiyat öğretmeniydi.Babam ise aile hekimiydi.Küçükken yapmayı en çok sevdiğim şey babamın muayanesine gidip babamı izlemekti.Çok eğlenirdim onu hastalarını tedavi ederken izlerken.Babam benim herşeyimdi.Ilk kahramanımdı o benim.Her korktuğumda ona sarılırdım bilirdim,çünkü babam korurdu beni.Hergece odama gelir, saçlarımı tarayıp bana şarkı söylerdi.Onun huzur dolu sesiyle uykuya dalardım.Ve yine sabah ilk onun sesiyle uyanırdım....
Ne güzel anılar biriktirmişim babamla öyle...
*****
Gözyaşlarımı silip buğulu gözler ile saate baktım.Eyvah!!!Saat 8.30'du ve benim okula gitmek için sadece 30 dakikam vardı.Hemen yataktan kalktım.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra üstüme okul üniformamı geçirip, sarı uzun saçlarımı tarayıp klasik at kuyruğumu yaptım.Çantamıda alarak hızla evden çıktım.Okulum evimin iki sokak arkasındaydı, o yüzden yürüyerek gidiyordum.Okula vardığımda montumun cebinden telefonumu çıkarıp saate baktım.Henüz dersin başlamasına 5 dakika vardı.Harika!
Sabah kahvaltı etmediğim için ders başlayana kadar bişeyler atıştırmaya karar verdim.Kantine doğru ilerlerken bir yandan da cüzdanımdan paramı çıkarmaya çalışıyordum.Birden o dalgınlıkla birine çarptım.Kafamı kaldırdığım da bana tuhaf tuhaf bakan 16-17 yaşında bir çocukla karşılaştım.Bu çocuğu daha önce hiç buralarda görmemiştim.Yeni mi gelmişti acaba okula? Amann!Banane canım.Ben bunları düşünürken bi hayli zaman geçmişki çocuk bana ne yapiyo bu bakışı atmıştı.O an çok utanmıştım.Hızla pardon diyerek oradan uzaklaştım.Kantinden bir tost aldım ve hızla sınıfa girdim.Sırama oturup defterimi ve kalemliğimi çıkarttım.Daha sonra sınıfı incelemeye başladım.Bilirsiniz biz liseli kızlar( her kızın olduğu gibi )dedikoduyu hayat felsefemiz gibi görürüz.Bu yüzden bende bugün ki dedikodu için malzeme toplamaya çalışıyodum.Her gün yaptığım gibi işe önce sınıftaki kokoş kızların süslü püslü kıyafetlerini inceleyerek başladım.Bunu yaparken bir hayli eğleniyordum.Birden gözüme sınıfta daha önce hiç görmediğim birini gördüm.Eğilerek yüzüne daha dikkatli baktım.Aman tanrım!!!Bu oydu.Kantinde rezil olduğum çocuktu.İnanmıyorum bizim sınıfamı gelmişti.Hay ben şansımı s*****
Ben böyle düşünürken edebiyat hocamız olan Sevda Hoca derse girmişti.Hocanın derse girmesi ile girdiğim o saçma sapan şokun etkisinden çıkmıştım.Zaten niye bukadar taktıysam.EVET ben saçma şeyleri kafama takıp,sorun etmek benim en büyük hobimdir.Ah Rüya,ne zaman vazgeçiceksin kızım bu huyundan.(*İç ses:Hiçbirzaman sjsjsjs.)
*

*********
Hellöö!!!Bebiklerim bu benim ilk kitabım.Begeneceğinizi umuyorum.Yorumlarinizi ve oylarınızı eksik etmezseniz sevinirim.Seviliyosunuz *)