kalbim

#Adaletsiz Dünya

Şarkının melodisinde kayboldum.Soğuk iyice bastırınca adımlarımı hızlandırdım.Eve girdim.Üstümdekileri çıkarttıktan sonra kendimi yatağa fırlattım.Babama belki birdaha sarılabilirim umuduna kendimi uykunun şefkatli kollarına bıraktım.

***********
Uyandığımda saat gecenin üçüydü.Susadıgımı hissettim.Su almak için ayağa kalktım.Bir iki adım attıktan sonra başım döndü.Umursamadan yürümeye devam ettim.Mutfağa yaklaştığım sırada gözümün önü karardı.Etrafımdaki her şeyi bulanık görmeye başladım.
Elimle kapıya tutundum.Yavaşca yere oturmaya çalıştım ama beceremedim.Elim tutunduğum mutfak kapısından kaydı ve kendimi bir anda yerde buldum.

Üç saat sonra Rüya Zorlu:

Gözlerimi açtığımda evde olmadığımı farkettim.Etrafı biraz inceleyip koluma takılı olan serum şişesinu görünce hastahanede olduğumu farkettim.
Hastahaneye nasıl geldiğimi bilmiyordum.Daha doğrusu hatırlamıyordum.Hatırladığım en son şey yere düşmemdi.Ama beni buraya kim getirmişti?

Zonklayan beynimi olanları hatırlamak için zorlarken odanın kapısı açıldı.Leyla elinde kahve ile içeriye girdi.Kahveyi başucumdaki sehpaya koydu.Benim uyanik olduğumu farkedince yüzündeki hüzün sevince büründü.

"Kuşum!"dedi.Yüzündeki kocaman sırıtma büyürken devam etti.

"Rüya canım çok korkuttun beni."

"Şey" dedim oldukça kısık bir sesle.

"Ney"dedi,benimkine karşın daha yüksek bir sesle.

"İyide sen nasıl girdinki eve?"

Leyla gökyüzünde kurbağa görmüş gibi bana bakıyordu.

"Kızım sen iyice üşüttün he!Anahtar varya bende"dedi kıkırdarken.

"He ,unutmuşum."

"Bu arada sen sormadan önce ben söyleyeyim.Kolundaki serum bitince çıkabilirmişiz.Haberin olsun"

"Tamam"dedim umursamazca.Kolumdaki seruma baktım.Bitmesine daha vardı.
Kafamı pencereye doğru çevirdim, gözlerimi kapattım.Dün yaşadıklarım film şeridi gibi gözümün önünden geçti.Aslında normal insanlar için bu yaşadıklarım sıradandı.

Çınar'ın babası annesine ne yapmış olabilirdi ki?
Sorunun cevabı çok basitti.Ama kendimi akşamdan beri bir türlü inandıramadım bu gerçeğe.Vay be!Dünya bu kadar da şerefsiz olduğunu bilmiyordum.Benim babam annemin saçına dokunmaya kıyamazken, Çınar'ın babası karısının ,hayat arkadaşının canını almıştı.Ya da aldırtmıştı.Ya öldürmüş ya da öldürmüştü...
Belki tek bir kurşun ile hayatını çalmıştı karısının,belki sadece bir bıçak darbesiyle öldürmüş ve ya öldürtmüştü.Bunun hiçbur önemi yok.Sonuçta bir çocuktan annesini almıştı.Almıştı ama geri vermeyecek bir şekilde.
Ah Çınar Ege Zorlu!Seni o kadar iyi anlıyorumki.Kalbinin nasıl acıdığını,insanlara nasıl öfkeli olduğunu,her sabah nasıl gözyaşları içinde uyandığını....
Belkide ikimiz birlikte olmalıydık.Birlikte olursak yaralarımızı sarabilirdik.Belki tüm insanlığa ailemizin bizden aldıkları için hesap sorardık.Yapardık ulan!Sen annenin intikamını alırdın,bende ailemin...

Çalan telefonumun sesi ile gözlerimi açtım.Ekranda gördüğüm isim ile şok oldum.Arayan Çınardı.Açmak ile açmamakta tereddüt ettim.Bir kaç saniye bekledikten sonra telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Alo"

"Çınar"
"Rüya dün için özür dilerim."

"Çınar boşver şimdi özürü felan,sen iyimisin?Onu söyle bana.Çok merak ettim seni.Telefonlarımı açmadın,mesajlarıma cevap vermedin.Öldün sandım lan!Babana hesap sormadan öldün sandım... "Lan içimde surekli dedikodu yapan,hiç susmayan mahallenin yaşlı teyze tiplerinde bir RÜYA ZORLU varmış kız benim.Uyuyan teyzeyi uyandırdın Çınarcım.Bravo!
Kız dur!Çınarcım mı dedin iç ses sen az önce?
İç ses:Ivetttt.Çınarcım;)
İç sesimle dedikodunun dibine vururken Çınarcım konuşmaya çoktan başlamıştı bile.(Hala Çınarcım diyo ya!Bittin sen iç ses hanım,ya da bey.Cinsiyetini bile bilmiyorum lan.Adamsan çık söyle la.Aha Tatar Ramazan geldi.Kaçın beyler!:)

Çınar:
"Etrafımda beni anlayacak hickimse yok cidden.Kendimi çok tuhaf hissediyorum.Ben...Ben..."dedi.
Ardından bir süre sessizlik oldu.

"Çınar?"dedim ürkekçe.
Ses vermedi.
"Çınar?"
Yine sessizlik.Ve yine bir sessizlik...Sesslik...

"Konuş Çınar!Konuş.Dök içindekileri.Bağır, çağır,kır,dök...İçinden ne geliyorsa onu yap.Insanlara sakın boyun eğme Çınar.Çünkü insanlar hayattan daha acımasız,inan bana.Hiçbir zaman yalnız kalmaktan korkma. Aksine yalnızlığınla mutlu olmayı bil.Yalnızlığın senin en büyük tesellin,en büyük mutluluğun,en sıcak tebessümün olsun.Yalnız kalmak bir insana bağlanmaktan daha iyidir.Sakın!Sakın Çınar!Sakın bir insana bağlanma.Amacın ne olursa olsun,karşındaki kişiye olan duyguların en olursa olsun sakın ona bağlanma.Çünku bir insana bağlanırsan o insanı hayatına bağlarsın,kalbine bağlarsın,tebessümlerine ve kahkalarına bağlarsın,en sevdiğin şarkına bağlarsın,okuduğun en güzel şiire bağlarsın,gökyüzündeki maviye bağlarsın...".dedim titrek bir sesle.Biraz daha konuşursam ağlıyacaktım.Ama susmamalıydım.Susmamalıydım...
"Ve"dedim usulca.Ne yazık ki cümlenin devamını getiremeden gözyaşlarım yavaş yavaş akmaya başladı gözlerimden.Elim titremeye başladı,üşüyordum şuan...
Sanırım şuan Çınar'da benim yaşadığım şeylerin aynısını yaşıyordu.Daha fazla telefonu tutamayacağımı hissetiğim an telefonu kapattım.

******
Hastaneden çıkalı yaklaşık 5-6 saat kadar olmuştu.Leyla eve gitmeyip benimle kalmayı istemişti.Sanırım çok korkutmuştum onu.Ama bende korkmuştum.
Ne oluyordu bana bilmiyordum.Kafam karmakarışıktı.Çınar'ın söylediği şeyler beynimi bulandırıyordu.Babası hakkında söylediği şeyler,annesinin ölmüş olma ihtimali...Eğer anlattıkları doğruysa gerçekten yaşadıklari çok zordu.
Annesini kaybeden bir çocuk düşünün ,ve annesini o kara toprağa koyan insanında babanızın.Haliniz ne olurdu?...

Bunları düşündükçe Çınar'ın babasına karşı içimde duyduğum öfkem daha da artıyordu.Bende annemi babamı kaybetmiştim ama böyle iğrenç bur şekilde değil...

Bir insan nasıl kıyar başka bir insanın canına baba?Hiçmi vicdanı sızlamaz,hiçmi düşünmez sevdiklerinin halini baba?İnsanlar neden bu kadar acımasız baba?Dünya neden bu kadar acımasız baba?
Adalet diye bir şey varmı şu dünyada baba?
Herkesin bir şeyi eksik.Kimisinin evi yok ,kimisinin arabası...Kimisi yiyecek bir tek lokma,içecek bir damla su bulamazken kimisi yemeklerin içinde yüzüyor baba!
Ama en zoru da ne biliyomusun baba?
En zoru ailenin yokluğu.En zoru annenin yokluğu.En zoru babanin yokluğu...
En zoru sizin yokluğunuz baba!!!