The Power Couple (ChanBaek)

Chapter 15

Baekhyun's PoV

1 month had passed at naging totoo nga si Chanyeol sa mga sinabi niya sa akin.

Hinayaan niya akong makaalis ng bansa. Nakakapunta ako sa kahit saan ko gusto using all his money. Wala akong pakielam kung maubos ko ang laman ng account niya.

I just want him to get tired and leave me alone! Boys will be boys! Kapag nagsawa o di kaya'y napagod ay iiwanan ka.

I know him, he is a play boy. He will eventually be full of everything. Niloloko niya lang ang sarili niya na ayaw niyang mawala ako.

"Baek, you need to go home. Nahihirapan si Chanyeol na i-manage mag isa ang mga kompanya niyo. Nagkakaroon ng problema ang mga planta dahil hindi na gaanong naasikaso."

So? Kasalanan ko ba na magtayo pa siya ng isang bagong negosyo?

"Kaya niya iyon, Luhan. You know him, he is a Park." Ibinaba ko ang sunglasses ko at humigop ng kape.

For some reasons ay hindi na muling nagpakita sa akin si Suho. Nabalitaan ko lang na naikasal na siya at umalis ng bansa kasama ang kaniyang asawa.

Luhan is also not invited in his wedding. Kung gusto niya na kaming kalimutan eh.

I realized, hindi pala mahalaga ang mga taong iniiwan ka. Mas dapat mong pagtuunan ng pansin ang mga taong nag- iistay at pinipiling samahan ka.

"Alam mo? Naisip ko lang na walang silbi ang latin honors at master's degree ni Chanyeol. Kung ako iyan? Hindi ko papayagan na aksayahin mo ang pera na pinaghihirapan ko." Umirap siya.

Kinibit ko ang balikat ko, not even feeling guilty for wasting thousands or maybe millions of his money.

"Maiba tayo. Bakit hindi ka pa umuuwi ng Pilipinas? Buti hindi ka pa hinahanap ng mga ana—"

"Ghad, Baekhyun! Check your phone! May nakita akong dumating na text. Ang daming zeros!"

Dinampot ko ang telepono at binasa ang mensahe.

"Anong sabi?!"

"Chanyeol just deposited a hundred thousand money." Umikot ang mga mata ko sa inis.

Gusto kong umalis at magliwaliw pero para hindi ko gusto ang nais iparating ng pagpapadala niya ng kaperahan sa akin. Baka naman ayaw na niya talaga akong pauwiin!

Napatingin ako sa lalaking nakasumbrero na nagmamasid sa amin ni Luham, mabilis itong nag iwas nang makita na nagtama ang mga mata namin.

Kinuha ko muli ang cellphone ko upang tawagan si Chanyeol.

"Hello?" Napatianod ako nang marinig ang boses niya.

Bakit ganito ang epekto niya sa akin? Tawag lang ito! Dios mio, Baekhyun!

"Paalisin mo ang tauhan mo dito o hindi na talaga kita uuwian! Ilang beses ko ba uulitin ito sayo?" pagalit kong usal sa kaniya.

I heard him cleared his throat.

"Pero para iyan sa kaligtasan mo."

"Hindi ko gustong may laging nakabuntot sa akin, Chanyeol! Ipilit mo ang gusto mo kung gusto mong mawala ako sayo."

Ipinasok ko ang cellphone sa aking bag.

"Anong nakakatawa, Luhan?"

Tinapos namin ang kalahati ng araw doon sa cafe na iyon. May ibat ibang services din kasi silang inooffer, tulad na lang ng free wifi connection basta may inorder ka.

Pagkatapos ay nag-stroll kami ni Luhan sa parke. Tumingin tingin sa mga masasayang couples. He is looking at something lumingon din ako at narealize na iyon pala ay isang pamilya.

Naka akbay ang lalaki sa asawa niya habang pinapanood ang mga anak nila.

"May problema ano? Hindi ka naman sasama rito kung okay kayo diba?" I know him to well, he can't leave his children..

Hinimas ko ang likod niya nang magsimula siyang umiyak.

"Nung gabi na umuwi si Sehun, nililigpit ko ang gamit niya. Nakakuha ako ng isang bago at naka box pa na lingerie. Hindi naman sa akin iyon, Baek! Hindi ako nagsusuot ng ganoon!"

"Eh paano ang mga anak nyo?" I absentmindedly touched my tummy, nawirduhan ako sa ginawa kong iyon at naalala si Jesper.

I can't help but to feel really sad everytime I remember his death.

"Ibinigay ko kay mama, wala pa kaming pag uusap ni Sehun hanggang ngayon. Mahal na mahal ko siya, Baek! Alam mo yan, high school pa lang tayo." Tumango ako. Nakita ko siya sa pagpapaka-fan niya noon kay Sehun. Halos mabaliw siya noong nalaman niyang may gusto rin ito sa kaniya.

He did everything for Oh Sehun.

I was speechless, hindi ko lubos maisip na si Sehun mismo? Magkakaroon ng kerida? I mean, si Luhan na ito! He is an idiot.

Does that mean ayos lang na magkaroon ng iba si Chanyeol dahil si Byun Baekhyun ka lang?

I frowned because of the voice inside my head.

"Ipaglaban mo siya Luhan! Ikaw ang original! Ikaw ang pinakasalan, kung sino man iyon. Gusto niya lang kayo masira. Remember in high school, you're not like this!"

Tumango siya at pinahid ang luha, pinigil ang mga natitirang hikbi.

"Tama, Baek!"

He should fight for his place becaus— eh bakit hindi mo pinaglaban si Chanyeol?

I immediately erased the thought in my head. Magkaiba kami ng sitwasyon ni Luhan!

"For now, Mag-bar na lang muna tayo."

"Pero—"

"Huwag ka ng killjoy. Kahit huwag ka ng makisalamuha doon. Just let me have fun." Napilit ko din siya sa huli at nadala sa loob.

I drank five shots of vodka bago ko naramdaman ito sa aking sistema.

I danced, pakiramdam ko ay bumalik ako sa mga panahong wala akong problema. Panahon na wala akong iniisip. The times where there is no Jesper and no Chanyeol.

Naramdaman ko na may mainit na kung ano na dumampi sa likuran ko.

"Anong problema mo?!" Sumigaw ako,  hinahanap ko na si Luhan pero wala siya doon sa couch.

Anong problema sa likod ko!? Why is my butt always being molested?

"Easy.. Do you want to go somewhere else?" Hinawakan niya ko doon at dinikit sa likuran niya. Dumampi din ang labi niya sa akin batok.

I know this is wrong.. I don't know this guy, baka makakuha pa ako sa kaniya ng kung anong sakit.

Bakit? Are you going to do it with him?

What?! Of course not! Tinulak ko ang lalaki kahit pa gusto ko ang init na binibigay niya sa akin dahil sa tindi ng aircon ng lugar na ito.

"Halika na.. I'll bring you to my place."

I moaned when he sucked the skin at the back of my ear.

"H-Hindi p-pwede.." I tried to push him once more but his hand touch the thing between my thighs, slowly rubbing it. "S-Stop.."

"I can't. You love it, don't you?" Mas tumindi pa ang nararamdam ko doon.

Pinagdikit ko ang hita ko upang maipit ang kamay niya doon. Pero hindi iyong tumigil. I felt the sticky liquid on my jeans. It is so uncomfortable, I want to remove it.

Nanghina ako at pinaubaya ang sarili sa kaniya. The stranger said something that made me go back to my senses.

"We're done playing, you're going home."

-----
So, who is heeeee???? Omgggg

-dyoderou