Sözün bittiği yer
Mecliste adın geçti yine.
Ve yine aynı yerde aynı sızı!
Konuşamadım…
Hayalin yürüdü gözlerimin önünde,
Aynı bakış,
Aynı gülüş,
Ne vakit vardım kendime, sayamadım.
Sonra mağlubiyetlerimi hatırladım.
Katledilen umutlarımı…
Gözlerim karardı,
Başım döndü,
Acıdı hayatım.
Bir yanda hiçliğim,
Diğer yanda hatıralarım,
Mecliste adın geçti yine.
Ve ben yine aynı yerden aynı şekilde
Bir kez daha kırıldım.
Sözün bittiği yerden dönüş yok biliyorum.
Orası sonsuz boşluk, derin karanlık.
Ne ölüyorum ne yaşıyorum, araftayım.
Olmaz denen ne varsa oluyor ve ben alışıyorum.
Sen kokuyor her yer, kadim bir yalnızlık.
Anlıyorum nihayet;
Demek ben kapanan o kapının ardıyım.
