Melis eve geldiğinde hazırlanmak için hemen odasına çıktı. Kerem'e 1 saat içinde her zamanki yerde buluşmak istediğini yazdığı bir mesaj yollamıştı ve acilen hazırlanması gerekiyordu. Hemen üzerine mini bir elbise geçirdi ve saçlarını yapmak için banyoya geçti. Saçlarını düzelttikten sonra hafif bir makyaj yapıp aynada kendine baktı. Verdiği karar için fazla şık olduğunu düşündü bir an. Ama bu onun her zamanki haliydi. Melis her zaman giyimine özen gösterir, bakımlı olmaya çalışırdı. En berbat gününü geçirdiğinde bile giyimine, saçına ve makyajına o kadar dikkat ederdi ki onu tanımayan biri kötü bir gün geçirdiğini asla fark edemezdi.
Taksiden inip cafeden içeri girdiğinde her zamanki masalarında Kerem'in oturduğunu gördü Melis. Aksel'le konuştuktan sonra kararını vermişti hatta kafasında cümlelerini bile hazırlamıştı. Fakat şimdi karşısında Kerem'i görünce birden heyecanlanmıştı. Derin bir nefes alıp Kerem'in olduğu masaya doğru yürüdü ve karşısına oturdu. Kerem kızı görünce yüzüne geniş bir gülümseme yerleştirdi. "Her zamanki gibi harikasın." dedi Kerem. Melis ufak bir tebessümle karşılık verdi ve söze başladı. "Kerem buraya seninle ciddi bir şey konuşmaya geldim." dedi. Kerem'in yüzündeki gülümseme aniden kayboldu ve ciddi bir şekilde "Seni dinliyorum." dedi. "Seni ne kadar sevdiğimi, önemsediğimi, değer verdiğimi biliyorsun." dedi. Melis. Kerem evet anlamında başını salladı hala konunun nereye bağlanacağını anlamaya çalışıyordu. "Bugüne kadar arkadaşım, sevgilim, her şeyim oldun. İyi ve kötü her anımda yanımda oldun ve ben de aynı şekilde senin yanında olmaya çalıştım." Kerem artık sabırsızlanmaya başlamıştı ve daha fazla dayanamayıp Melis'in sözünü keserek "Benden ayrılıyor musun?" diye sordu. Melis daha olayı yumuşatmaya yeni başlamışken Kerem'in sorusu karşısında birden şaşırdı ama uzatmasının anlamı yoktu başını öne eğmiş tam konuşmak için ağzını açmıştı ki Kerem "Benden ayrılamazsın." dedi sert bir şekilde. Melis aniden kafasını kaldırıp Kerem'le göz göze geldi. Kerem konuşmasına devam etti. "Hadi ama Melis senin sorunun ne? Aramızda hiçbir şey yokken nasıl böyle bir şey isteyebilirsin? Okul başladığından beri ne değişti? Kaç gündür mesafelisin. Etrafta kimseyle konuşmadan dolanıyorsun. En önemlisi bana hiçbir şey anlatmıyorsun." dedi ve arkasından "Ne değişti?" diye sordu. "Sen" diye yanıt verdi Melis. Kerem anlamamış gibi ona baktı sadece. "Evet Kerem, sen değiştin. Ortalıktan kayboluyorsun ve benden habersiz işler yapıyorsun. Sürekli sinirlisin ve evet sen de bana olan biteni anlatmıyorsun." dedi. "Bunlar ayrılmak için neden değil. Doğru söyle o çocuk aklını karıştırdı değil mi?" dedi Kerem. Melis "Hayır hepsi senin yalan söylemen, beni kandırman yüzünden" diye bağırmak istiyordu ama hala Kerem'in yalanının nedenini duymaya hazır değildi. "Saçmalama öyle bir şey yok." demekle yetindi. "Benden ayrılmazsın." dedi Kerem tekrar. "Bu kadar zaman sonra sen ben olmadan yaşayamazsın." diye devam etti. Melis kızgın ve şaşkın bir şekilde Kerem'e bakıyordu. "Ben de bunu görmek istiyorum. Sen olmadan hayatımın nasıl olacağını merak ediyorum. Bugüne kadar her zaman arkamdaydın. Düşmeme asla izin vermedin ama artık ben de düşmek ve kendi çabalarımla kalkmak istiyorum. İnsanlara ben güçlüyüm derken tek başıma olmak istiyorum." dedi Melis. "Tamam, sana 2 hafta süre veriyorum. İlişkimize 2 hafta ara vereceğiz. Eğer 2 hafta sonunda hala benden ayrılmak istersen bitiririz Melis. Hatta beni görmemen için Amerika'ya bile giderim. Ama eminim ki yine beraber olacağız." dedi arkasına rahat bir şekilde yaslanırken. Melis'in aklına bu fikir yatmıştı. Tamam, oraya Kerem'den ayrılmak için gelmişti ama kimi kandırıyordu ki Kerem olmadan nasıl yaşayacağını o da bilmiyordu. Geri dönüşü olmayan bir yola girmektense belki biraz ara vermek daha iyi olur diye düşündü birden. Hem bu ayrılık sayesinde Kerem'in kendisini gerçekten sevip sevmediğini, aralarındakinin aşk mı yoksa alışkanlık mı olduğunu öğrenebilirdi. "Tamam" dedi Melis ayağa kalkarken. "2 hafta sonra görüşürüz bebeğim." diye cevap verdi Kerem sırıtarak.
