Sana Ako na Lang

Part I: Heart Broken

Nasa tapat ako ng maindoor ng bahay ni Stephen, pinipihit ang doorknob.

Galit ako sa kanya, tangina siya. Nasasaktan ako.

"Jean let me explain" he said in convincing tone while grabbing my hands

"Explain what?"

"Yung nakita mo. Wala lang yun. We're just friends" as he gave me a down faced.

I'm bitting my lower lip, hanggat maaari pinipigilan ko ang sarili ko sa pag-iyak pero di ko nagawa.

"Anong wala? That was the most useless reason I've heard. Tangina Stephen hindi ako tanga. At hindi lang ako pinanganak kahapon. Hindi ako bulag, manhid at nasa tama pa ang pag iisip ko. Tangina Stephen anong gusto mo paniwalaan yang stupid reason mo? Kailan pa? Kailan mo pa niloloko? Since when Stephen? Sumagot ka. As I questioning him at the top of my lungs.

Noong ipakilala mo siya sakin? Na walang nangyari sa inyo, ano kayo bata para mag jack en poy sa kwarto. Tangina Stephen. Ang unfair mo. Ano kulang pa ba? Kulang pa ba ang binibigay ko. Hindi pa ba sapat ang pagmamahal ko a. Sabihin mo. Ano hindi ka makatiis. Dahil ano hindi kita napagbibigyan na makipag ano sayo. Tangina Stephen ano ba gusto mo. Heto, gusto mong mahawakan mga 'to. Gusto mong maangkin ang katawan ko. Stephen tangina bakit di moko mahintay. Konting konti na lang. Andun na tayo e. Bakit di ka nakatiis. Shit. Ang sakit Stephen. Ang sakit dito o. (Pointing my chest) Bullshit. I hate you. I HATE YOU."

At tumakbo na ako palayo, palabas sa bahay niya dala-dala ang sakit ng loob at mga luha kong di maikukubli.