Memories of Him (Short story) (COMPLETE)

Epilogue

"If this is what it feels like Fallin in love

Then I'm fallin for you[x4]

I'm trying to explain it

I don't understand it All I know

I feel it Only for you

Think I'm fallin for you[x4]..."

Almost, two years na din ang nakakalipas nang umalis ang nathan ko. Pakiramdam ko parang kahapon lang nangyari ang lahat.

"I got the symptoms Girl, I get anxious (anxious)

When I think about you That I don't see you

I see your future Kids along with cha

Never thought about this Now I think about it..."

Pero kahit ganoon ang nangyari pakiramdam ko kasama ko lang siya lagi. Ung bang parang bumubulong nang 'Hanna... i'm sorry.. I'm setting you free..'

"Every day and every night I just want you by my side

Feels like I'm on cloud nine That's how good I feel inside

Everything with you is right Wanna spend my whole life with you

With you girl..."

Alam ko, matagal na niya akong pinapalaya. Kaya siguro dapat ko na talagang tulungan ang sarili ko na magstep forward na at i-resist ang pagiging stock sa past.

"If this is what it feels like Fallin in love

Then I'm fallin for you[x4]

I'm trying to explain it I don't understand it

All I know I feel it Only for you

Think I'm fallin for you[x4]...."

Pero kahit makahanap ako nang iba, hinding hindi ko makakalimutan ang time na nakasama kita. Itatago ko ang mga iyon para sa isang masayang ala-ala na dadalhin ko kahit saan ako magpunta.

"Can't seem to focus You're the reason for this

From that pretty smile, girl To the way you feel, girl

This gotta be love Cause I can't get enough

I don't wanna lose you Girl, I really need you.." Tapos saglit kong inalis ang mga kamay ko sa keyboard at hinawakan ang lapida niya.

Nga pala, nandito ako ngayon sa semetery para dalawin ang nathan ko, dala-dala ung piano na pinabili ko sa aking ina nung 18 birthday ko. Mas ginusto ko kasing aralin sa piano ung favorite song namin. Ayoko din naman kasing ibuin ung guitara niya. Un  na lang natitira niyang ala-ala sa akin, di ko alam gagawin ko pag nasira pa un.

"Siya geh Nathan, alis na ako may pupuntahan pa din kasi kami nang mommy ko. Pasensyahan mo nang hanggang dun pa lang ang naaaral ko. Pero may progress naman diba?" tapos pinunasan ko ung lapida niya sabay halik dun.

After nun, inaayos ko na ung piano sheets nang biglang lumakas ung hangin at nagliparan un sa kung saan saang direksyon kaya nagdali-dali akong tumayo at dinampot un.

"1....

2...

3...

4...

T...teka kulang nang isa." Imik ko pagkatapos kong bilangin ung mga nadampot kong piano sheets.

Bale limang page kasi ung piano sheets ko, Ung dalawa nalimot ko 5 steps sa left ko tapos ung dalawa pa mga 6 steps sa harap ko.

"Ahh.. Un nandun lang pala." Imik ko sabay takbo papunta sa pinuntahan nang piano sheet ko mejo malayo layo din ung nilipadan nun.

nakatungo na ako nun para akmang damputin ung piano sheet nang may nakita akong kamay na kasabay kong humawak sa piano sheet ko. Pagtunghay namin, napaatras ako at napabitaw sa hawak namin nang makita ang taong un.

"N...NATHAN?" Isang lalakeng mas matangkad sa akin at may dala-dalang gitara ang nakita ko.

"Sorry miss pero hindi ako ung taong un." sagot niya sa akin sabay abot nang piano sheet ko.

"ah.. ganun ba? sorry." -.- Magkamukha lang pala. Tss.. naghahalucinate na nama ata ako.

"ai sorry kuya kala ko ikaw un ex ko. Hehehe" Tapos tumalikod na ako sa kanya nang bigla niya akong tawagin.

"Um.. miss?" imik niya kaya napalingon ako. "Pwede bang malaman ang pangalan mo?"

"Hanna."  sabay ngiti ko.

Siya naman ngumiti din sa akin at inioffer ung kamay niya. "I'm ronnie.. Nice to meet you :) T..teka piano ba un?" sabay turo niya sa kinalalagyan nang gamit ko sa puntod ni Nathan.

"yup, it's mine. Gusto mong tingnan?" Imik ko sabay lakad namin papunta sa tinuro niya.

Pagkalapit namin sa piano ko, Pinakilala ko agad si Ronnie kay Nathan. Pagkatapos nun ay inayos ko na ung gamit ko na tinulungan naman ako ni ronnie nang biglang humangin na naman nang malakas, kaya natakluban nang buhok ko ung mukha ko.

Hinahawi ko ung buhok ko nang isang Nathan ang nakita ko di kalayuan sa amin na nakangiti at kumakaway sa akin.

-FIN-

P.S

.... Minsan hindi natin inaasahan na may mga taong umaalis.

....Ginusto man natin o hindi,

....pero isang bagay lang ang dapat nating tandaan.

Hindi naman porket nawala na siya o sila ay katapusan na nang storya nang buhay mo, kundi pahiwatig lang un na nagtatapos na ang parte nila para buuin ang bagong ikaw... (^0^)

advice lang bilang Hanna:

Siguro nga maiiwan ka niya, pero dapat matutunan mo ung term na PATIENCE.. :)

Pag meron ka niyan.. kusang darating ung taong tatapos sa storyang hindi nagawa nang nangiwan sayo.. ^^

>mXs' NOTE:

 :D Super thanks po sa mga nagabalang magbasa.. ^U^

Uhm,, un lang sorry kung hindi kagandahan ang pagkakadelivery ko sa story.. Di naman po ako talaga writer. Pero salamat sa pagbabasa ulit.. :D

Kung tungkol po sa ending ang irereklamo niyo. 

Natanggap ako.. ^^

At ieexplain ko kung bakit un ang ending.

Dun naman po sa kabuuan nang story.:

Ung pong parts 1-4 po ung halos nangyare sa real life nang author, pero ung next chapters.. KATHANG ISIP NA PO.