Obudziłam się w ciemnym pomieszczeniu, leżąc na szpitalnym łóżku, mimo to reszta pokoju nie wskazywała na to że znajduję się w szpitalu. W powietrzu unosił się zapach starych mebli i kurzu. Podniosłam się żeby rozejrzeć się gdzie jestem. Pokój nie był duży. Po prawej stronie znajdowało się okno, które zabite było deskami jednak można było dostrzec niewielką szczelinę miedzy nimi. Wokoło pełno było porozrzucanych rzeczy. Na ziemi leżały stare, wyblakłe już zdjęcia i wyschnięte płatki róż.
Już miałam stać by podejść do okna, gdy poczułam silny ból, przeszywający moje lewe udo. - Gdy byłam nieprzytomna musieli mi wszczepić to dziwne urządzenie. - Próbowałam to zdjąć jednak bezskutecznie. Każda próba dotknięcia tej maszynki kończyła się jeszcze większym bólem i strumieniem krwi. Postanowiłam to zostawić w spokoju. Kulejąc, doczłapałam się do okna. Przez szczelinę można było zobaczyć ogromny betonowy plac i stare budynki obok. Wszystko to wyglądało na jakiś stary zakład produkcyjny.
Moje rozmyślania przerwał znajomy głos wydobywający się z słuchawki w moim uchu, której nawet nie wyczułam.
- Witaj na placu bojowym Bangtanów. Możesz czuć się wyróżniona bo dzisiaj będziesz mnie reprezentować. Pewnie myślisz że jestem potworem, jednak mylisz się. Jeżeli ukończysz grę jako pierwsza, puszczę Cię wolno. Dill?
Odpowiedziała mi cisza. Jednak po chwili mówił dalej.
- Znajdujesz się w jednym z 23 pokoi, połączonych ze sobą siecią przecinających się korytarzy. Twoim zadaniem jest znalezienie wyjścia jako pierwsza. Tymi samymi korytarzami chodzić będzie 6 innych pionków każdego gracza, które najprawdopodobniej będą chciały Cię zabić. Musisz wykazać się sprytem i zwinnością aby je pokonać. Jeśli Cię zabiją - przegrywasz. Mam jednak nadzieję, że tak szybko nie odpadniesz, w końcu zależy Ci na wyjściu stąd, prawda? Twoją jedyną bronią będzie nóż. Nie zawahaj się go użyć. A, i pamiętaj. Nie zawiedź mnie.
W tym momencie, metalowe, zamknięte dotąd drzwi, otworzyły się.
