Multimedia: Emre
Sadece bakabiliyordum... Sanki saplanmıştım oraya. Tepki veremiyodum... Kıvanç olamaz o! O insan bile değil! Bu...
2 gün önce-
Selin'i evine bıraktıktan sonra tekrar Kıvanç'ın arabasına doğru yol almaya başladık...
Seline gelince biraz sakinleşti ancak acısı hala geçmemişti... en kötüsü ise... hiçbir zaman geçmeyecek olması.
Emir'e gelince... Kıvanç bu işi ne kadar ona bırakmamızı söylesede, bırakmaya hiç etim yok! Selin'i öyle gördükten sonra istesemde bir aydır tanıdığım birisine bırakamam! Ama bunu şu an kimseye söylemicem, bir süre Kıvanç'ı takip edip ne yaptığını anlamaya çalışıcam.
Ben böyle düşünürken bizim eve gelmiştik.
"Şuradaki gri bina" gözlerini oraya çevirip kafasını onaylar bir şekil de salladı.
Araba durunca hemen inmeyip ona döndüm.
"Kıvanç... sağol."bana anlamamış gibi baktı.
"Ne için?"
"Bu gün bize yardımcı olduğun için."
"Tamam." Şaşırmış bir ifadeyle ona baktım 'tamam'? aptal! Sana sağol diyende suç zaten.
Boş boş bakıp arabadan inmek için kapının kulpunu tuttum fakat inemedim. Tam ineceksen kolumu tutmuştu.
"Derin... biraz boş vaktin var mı?" Şaşırdım, niye dedi şimdi bu bunu?
"Evet?" Hafif bir tebessüm etti, çok çok hafif!
"Cafeye gidelim mi? Hem daha iyi tanışmış oluruz?" Şaşırsamda bunu belli etmeden cevap vermedim. En azından bence belli etmedim.
"Olur da, benimle daha iyi tanışma gereği duyuyor musun?" Bıkmış gibi baktı ama fazla belli etmemeye çalışıyordu.
"Her insan gerek duyar." Çok kısık sesle konuşmuştu, sanırım benim duymamı istemişti. Umrumda bile değil! Ama duydum.
"Bunu da insanlar yapar." Bende kısık sesle konuşmuştum ama onun duyduğuna adım gibi eminim.
"Tamam gidiyoruz o zaman." Bunu laf sokma çabasıyla söylememişti, beni takmıyordu. Bunu belli etmeye çalışmıştı!
Hiç cevap vermedim, oda Bunu bekliyormuş gibi hemen arabayı sürmeye başladı.
•••
"Memnun oldum derin" çok sıcak olmasa da bu tanışmayı sevmiştim. Ama Kıvanç öyle görünmüyordu, zoraki bir sırıtma vardı yüzünde.
"Bende memnun oldum Kıvanç"gülümsedim fakat Onunki gibi sahte değil gerçek gülümseme ile baktım.
"İstersen başka biryere de gidebiliriz?" Bu gün cafeye gidiyordum o yüzden gidemem.
"Maalesef, önemli bir işim var." Ne üzülmüş Ne de sevinmiş gibi bir tepki verdi, gerçi bu bir şey sayılmaz ya.
"O zaman ben seni eve bırakayım?" Aslında bıraksaydı iyi olurdu ama ona pekte meraklı olduğum söylenemez.
"Teşekkür ederim, gerek yok." Sevindi mi o?(!)
"Tamam kalkalım o zaman." Kafamı olumlu anlamda sallayınca, o da hesabı ödemek için kasaya gitti. Bende onu bekleme gereği duymadım ve çıkışa doğru yürümeye başladım.
Ben çıkışa gelince oda bana yetişmişti.
"O zaman sen kendin gidiyosun" küstah! Odun!
"Evet. Görüşürüz!" Normal sesimle fakat sert bir şekilde demiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Peri gibi sevmek
Про вампировKadının söyledikleri ne kadar saçma gelmiş olsa da aşık olmaya karar vermiştim. Önümde sayamayacağım kadar normal erkek vardı ama ben gidip içinde en tuhafını seçmiştim. Artık vazgeçsemde kurtulamazdım.
