The Bad Boy The Slight Bad Boy The Bad Girl The Slight Good Girl

[4] "Scandal"

"Ako sasabay sayo!" Sigaw ni Tamara kay Kyle.

WHAT?!

Why bes? Panira ka nang plano!

Biglang nalang lumabas nang kotse si Kyle at lumapit kay Tamara.

"Ako sasabay sayo Kyle." Nakangiting sabi ni Tamara. ARGH! Bes naman eh! Crush niya kasi eh!

"Sige halika." Hinawakan ni Kyle ang kamay ni Tamara at dinala siya papunta sa kotse niya. Sigurado akong namumula na yan. Pinagbukasan niya siya nang pinto. Bago pumasok si Tamara sa kotse nginitian niya ko. Nangaasar ba siya o masaya lang siya? Ano banaman kasi Tams eh!

"O ikaw Bri, sabay ka?" Tanong ni Kyle.

"Hindi mo ba ko narinig, sasabay ako kay Dean. Tse!" Sagot ko.

Lumabas si Dean at nginitian niya ko. Nginitian ko din siya. Pinagbuksan niya ko at pumasok. Katabi ko si Dean.

Pinaandar na ni Dean ang kotse niya, ganun na din si Kyle. Naunang umalis sila Kyle.

Ang tahimik namin buong byahe. Nakakabingi nga ang katahimikan eh.

"So" pagsira ni Dean nang katahimikan. "Bakit sa akin ka sumabay?" Tanong niya.

"Ah kasi mas masaya ka kasama kesa kay Kyle. Isa pa, abnormal ang isang yun. Hindi niya matanggap tanggap na asungot siya." Biglang tumawa si Dean. Tama naman ako eh, hindi ma accept accept ni Kyle na isa siyang asungot. Wahahaha

"Hahaha ah ganun ba? Hehehe." Ngumiti siya.

Onti onti nagkakagusto ako sa kanya. Mas mabait siya kesa kay Kyle. Pero may pagkabadboy parin siya. Mas pogi pa nga eh.

Pagkadating namin sa bahay agad sumalubong si Kuya.

"Sige mauna na ko Dean, thank you pala ah." Tapos nginitian ko siya.

"Sige, bye Irish. See you tomorrow." Nginitian niya din ako.

Lumabas na ko kaagad sa kotse, kasi baka mamula pa ko. Nakakakilig kasi ang ngiti ni Dean.

"Goodbye Irish!" Nagwave siya.

"Bye Dean!" Nagwave din ako.

"Hi Bri!" Sigaw ni Kuya.

Ano nanaman meron sa tandang ito, tinotopak. Alam ko meron yang problema sa akin pag ganyan siya. Baka nahawa kay Kyle.

"Ano nanaman kuya?" Kakauwi ko lang eh.

"Nasaan, laptop ko?" Pagsusungit niya.

"At bakit ako tinatanong mo, mukha ba akong hanapan ng gamit? Lost and Found?" Nakakairita kong sinabi.

"Nasaan nga!" Sigaw niya.
Aba fyi lang ah nasa labas pa kami, biglang sisigaw sigaw siya. Nakakahiya sa kapit bahay.

"Kuya, fyi lang ah nasa labas pa tayo biglang sisigaw sigaw ka pa dyan. At isa pa gamit mo yan, bakit ako tinatanong mo. Hindi naman ako gumagamit ng gamit mo ah, fyi lang ah, never ka pang nagpahiram sa akin nang gamit mo." Biglang inirapan ko siya. Pumasok na ko ka agad para di na lumala tong pagsasagutan namin, I guess.

"I'm home!" Sigaw ko sa buong bahay.

"O Hi anak! Kamusta school?" Sabay yakap at tanong ni mama.

"Okay naman ma, eh si papa? Nakauwi na ba siya?" Tanong ko.

"Hindi pa. Baka bukas pa siya maka uwi." Pagexplain ni mama.

Sanay na ko sa mga ganito. Yung aalis si papa na walang paalam, pero I understand naman. He's just doing one of his job. Malaki naman ang sakripisyo ni papa para sa amin. Hindi naman niya nakakalimutan na magkaroon siya nang time para sa amin.

Dumiretso na ko sa kwarto ko para di na ko madistorbo ni kuya. At yun ang akala ko...

"Brienne Irish! Buksan mo to!" Sigaw niya.

"Eh kung ayaw ko! Manigas ka dyan!" Sagot ko.

"Pag hindi mo binuksan ang pintong ito, ako magbubukas nito!" Sigaw niya.

"Tse! Parang kaya mo naman." Actually kaya niya hihingin niya lang kay yaya yung spare key ng pinto ko. Haist!

"Kayang kaya ko talaga!" Sigaw at pagmamayabang niya.

Patay, baka...

Sinipa niya yung pintuan at nahulog yun. Wow ang bad boy din ni kuya! Sabagay magkabestfriend sila ni Kyle at Dean. Haysss!

"Ano ba kuya! Ang kitid nang utak mo! Pwede mo naman hinggiin yung spare key kay yaya eh, hindi yung sisirain mo tong pinto!" Sigaw ko. Siraulo din tong si Kuya.

"Ay oo nga noh..." Sabi niya. ANO BANAMAN O!

"So bakit ka andito?" Kalma kong pagkasabi.

"Hahanapin ko lang sana laptop ko dito..." Pagpapaliwanag niya.

"O edi maghanap ka na!" Sigaw ko at lumabas ako nang kwarto ko para puntahan si mama.

Kumatok ako sa pinto nang kwarto nila mama.. "Ma?" Pero walang sumagot. Aba asaan si mama?

Kumatok ako ulit, pero wala paring sumasagot. Biglang may narinig akong ingay. Alam ko mali tong gagawin ko pero, nacucurios ako. Sorry ah.

"Please John stop it..." Tawa ni mama... Hala ano toh! Wag mong sabihin...

"No my love, I will love you till the end..." Sabi nung John daw.... Wahhhh what is happeninggg...

"Ahhhhhh" Tili ni mama.

Emeghed! Wahhhh kailangan kong tawagin si Kuya!

Bumalik ako sa kwarto ko, as I expected andito pa rin siya.

"Kuya!" Sigaw ko.

"Ano?" Pagsusungit niya. Tsk tsk.

"Sumama ka sa akin bili!" Sigaw ko.

"At bakit?" Tanong niya.

"Please kuya, nagmamakaawa ako kuya.." Pakiusap ko. Nagpuppy eyes pa ko.

"Ah sige nga, tigilan mo na yan!" Pagsasangayon niya. Hahhaha alam kong di siya papalag sa puppy eyes ko. Wahhahah

Sumunod siya sa akin sa kwarto n mama, na hanggang ngayon nakasarado parin.

"Ano gagawin natin dito?" Tanong niya.

"Alam ko mali toh pero makinig ka." Linapit ko yung ulo ko sa pinto at gayun di si kuya. No choice siya eh.

"Ahhhhhhhh Johnnnn!!" Tili ni mama. OMAY! Tinigan ko si kuya. Yung mukha niya gulat na gulat.

"For you, my love can't be explained by words, but can be feel towards your heart..." Sabi nung John. Aba infareness ang ganda nang sinabi niya... hayss Bri! Wag ka magpa apektado.

"Kuya.." bulong ko.

Biglang tumayo si kuya at sinipa ang pinto. Omay kahit kailan talaga.

Pagkakita namin sa loob gulat na gulat kami, pati na rin si mama...

*********
Itutuloy...

To be continued...