Sağanak ve bir türlü dinemeyen yağmurun altında sıktığım ve sımsıkı sıktığım avuçlarımın içi dahi soğuk,yalnız ve sessizlikle akan damlalar ile buluşmuştu.Hızla tenimi buluyordu dinmeyen ve adını koyamadığım yağmur.Çok karanlıktı fazla karanlıktı...
Islaklığı aldırmadan yürüyordum.Çok hızlı yürüyordum çok hızlıydım.Evet...evet bulmuştum adını.ANLAMSIZ...adı buydu karar vermiştim.Bıkkın yürüyordum,isteksiz ve sebepsiz.
Ne istiyorum kendimden,ne alıp veremediğim var.SAÇMALIK HEPSİ SAÇMALIK...
Yürüdüğüm yola dikkat etmişdim de bariyel yoktu.Tıpkı vücudum gibi o da korunaksızdı.Yazık üzüldüm onun adına.Belki bu karanlıkta etrafımı görme sebebim yaşadıklarımın film şeridi gibi önümden geçmesi ve önümü aydınlatmasıydı.Artık yürümeye alışmış ayaklarım yürümediğini hissediyordu.Bir dakika iyide bu doğruydu yürüyemiyordum.Etrafımda kimse olmadığı halde avazım çıktığı kadar bağırıp kendi saflığımdan ötürü duyurmaya çalışıyordum kendimi.Ne olur yardım edinde çıkayım şu karanlıktan lütfen.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFESİM
Ficção GeralDaha ne kadar dayanabilirdiki narin bir beden... Üstünden gelemedi ama iyi yürekliydi.Güçlüydü,yılmadı.dayandı... SONUCUNU SORARSANIZ TAHMİN ETTİĞİNİZDE DAHA İYİ BELKİDE DAHA KÖTÜ BİTTİ... Nefesin benim nefesim..Eğer soruyorsan sensiz olmayı...biraz...
