Xoxo the new me

Hoofdstuk 5

Ik stond in de keuken eten te maken, toen ik ineens de voordeur open hoorde gaan. Ik ruimde alles zo snel mogelijk op en pakte mijn bordje met daarop mijn broodje. Ik liep voorzichtig via de tussendeur de gang in, hopend dat degene die binnenkwam al de woonkamer in was. Dat geluk had ik. Er stond niemand meer in de gang. Ik deed heel zacht, maar wel snel, de tussendeur dicht en rende naar boven. Het maakte me niet uit dat het harde gebonk van de trap te horen was, ik was binnen enkele seconden al op mijn kamer. Ik rende de gang door en nam de tweede deur aan de rechterkant. Ik duwde de deur achter me dicht en draaide hem op slot. Ik draaide me om om naar mijn te lopen, zodat ik daar mijn broodje kon eten, maar schrok heel erg. Ik deinsde achteruit en draaide de deur van het slot af. Ik draaide me om, opende de deur en wilde wegrennen, maar het was al te laat. Frank had me vast bij mijn mond, zodat ik niet kon gillen, en bij mijn schouder. Ik begon wild te spartelen, en trapte toen achteruit. Recht in Franks ballen. Hij bukte ineen door de pijn, en ik rende mijn kamer uit. Ik wist dat mijn ouders hun kamer op slot ging met een sleutel, en die sleutel had Frank waarschijnlijk. De badkamer was naast mijn kamer, en naast de deur van mijn ouders hun kamer zat gelijk Carters deur. Die zaten tegenover me en waren makkelijk te bereiken. Ik rende Carters kamer in en gooide de deur achter me dicht. Ik draaide hem op slot, en hijgde uit. Ik had nog steeds mijn bordje met daarop mijn broodje vast, wat ik knap van mezelf vond. Ik liep naar Carters bed en ging er op liggen. Ik at nog steeds in spanning mijn broodje, maar merkte al snel dat mijn honger weg was. Ik legde het bordje neer en stond op van het bed. Ik liep de kamer rond, en opende zijn kledingkast. Allemaal normale kleren kwamen tevoorschijn. Ik keek op de plankjes in zijn kast, en zag ineens een stukje plastic uitsteken, verborgen achter alle kleren. Ik duwde de kleren aan de kant en pakte het plastic. Ik schrok toen ik zag dat het een paar dichtgeknoopte zakjes waren om elkaar, met daarin een witte poeder. Hij had dus wel drugs, verbaasde me niets. Ik trok het zakje open en gooide het leeg op zijn bed. Ik zocht naar meer zakjes, en vond die al snel. Eén zakje zat vol met iets wat wel oude blaadjes leken, ik vermoedde dat het wiet was. Ook vond ik een doosje, en toen ik die openmaakte vond ik een spuitje. Ik haalde het spuitje eruit en kneep erin. De vloeistof druppelde op het bed, en ik besloot het allemaal op zijn kussen te druppelen. Toen ik niks meer kon vinden in zijn kledingkast keek ik naar zijn computer. Ik zette hem aan en ging op de bureaustoel zitten. Ik zag een scherm van een code, en dacht na. Ik bedacht me een paar combinaties, maar niks werkte. Ik wilde de computer weer uitzetten, maar toen ik dat deed voelde ik op de achterkant van zijn computer een blaadje. Ik trok het blaadje van de computer af en bekeek het. Hebbes! De code stond op het blaadje, maar het was een rare code. "Whosnext2001", wat betekende "wie is de volgende", en 2001 was Carters geboortejaar. De mijne was 2002, een jaar later. Ik typte de code in en schrok van wat er allemaal op zijn bureaublad stond. Heel veel porno, maar ook een paar bestanden. Ik opende een bestand dat de naam "Who's next" had, en keek wat erin stond. Het was een Word-document, en het leek wel alsof er een verslag in stond van elk meisje dat hij ooit had gehad. Ik scrolde naar beneden, en zag mijn naam staan. Ik las het stukje door, en walgde van Carter. "Camille Gregory, mijn stiefzus. Ze is geboren op 21 januari 2002, en heeft lang bruin haar en blauwe ogen. Ze heeft een mooi zandloper-figuur, maar ze is heel verlegen en durft dit niet te laten zien. Ik vind haar knap en wil haar, maar ze vind me een klootzak. Ik kan niet wachten tot ze me ooit vertrouwt, zodat ik haar kan neuken.
Gisterenavond is het gebeurd. Ze vertrouwde me, en toen ik haar zo zag staan kreeg ik bijna medelijden. Haar ademhaling ging snel en onregelmatig, haar hart klopte hard. Ze wilde mij ook. Ik fluisterde het in haar oor en zoende haar daarna. Hoe meer ze me gaf, hoe meer ik van haar wilde. Camille wilde niet meer, maar ik kon niet helder nadenken door de coke die ik ophad. Ik wilde haar niet verkrachten of opsluiten, maar het moest nou eenmaal. Ik ga haar morgen bevrijden en haar vertrouwen terug winnen." Ik proestte het uit van het lachen. Alsof hij ooit nog mijn vertrouwen wint. Ik schrok me dood toen ik ineens het raam open hoorde gaan. Ik sprong van Carters bureaustoel af, en keek naar het raam. Carter stond op zijn hele kleine balkon, en opende de deur. Hij gooide hem achter zich dicht, en ik voelde de grond trillen. Ik draaide me om naar de deur en haalde hem van slot af, maar ik zag ineens twee handen om me heen. Ik draaide me om en keek recht in Carters ogen. 'Laat me gaan.' siste ik. 'Waarom zou ik? Je hebt in mijn computer gekeken, en hebt mijn bed helemaal onder dat smerige spul besmeurd.' zei Carter. Ik bleef stil. Dit was mijn kans om te veranderen. Ik hoefde niet bang voor hem te zijn. Hij had me verkracht, en erger kon niet. Hij was ook maar een mens. Een verschrikkelijk mens, dat wel, maar hij bleef een mens. 'Jij hebt me verkracht, me opgesloten en geslagen. Ik heb net zo goed het recht om boos te zijn.' zei ik. 'Alsof je dat ooit zou kunnen. Ik ben toch veel sterker dan jij.' zei Carter. 'Maar ik ben slimmer en sneller.'