Xoxo the new me

Hoofdstuk 30

Met een trots gevoel kwam ik aan op school. Ik liep naar mijn vriendengroep toe. 'Hebben jullie het gehoord? Frank is vannacht vermoordt.' hoorde ik Lizzy zeggen. Ik grijnsde kort en kwam toen met een gespannen gezicht aan bij mijn vrienden, alsof ik niet wist wat ik ervan moest vinden dat mijn stiefvader dood was. 'Camille, gaat het?' vroeg Isaiah. Ik knikte kort. Ik wilde net wat gaan zeggen, toen er ineens een bericht omgeroepen werd door de school. 'Willen alle leerlingen zich zo snel mogelijk verzamelen in de aula.' zei de stem. Mijn vrienden en ik liepen op ons gemakje naar de aula toe, en praatten wat gespannen over van alles.
Toen we met de hele school in de aula waren verzameld begon de meneer die op het podium stond te praten. 'Zoals jullie misschien al weten is er vannacht een moord geweest op Frank Gregory, de vader van de voormalige leerling Carter Gregory en de stiefvader van Camille Gregory. Nu moet dat natuurlijk heel zwaar voor de twee zijn, maar dit kan voor andere leerlingen ook wel angst verzorgen. Wij als docenten willen geen risico's nemen en laten jullie tijdens de lesuren en pauzes binnen. Zolang die moordenaar daarbuiten rondloopt is het niet veilig om daar zomaar heen te gaan.' zei de man. Ik grijnsde in mijn hoofd. Wist hij veel dat de moordenaar eigenlijk hierbinnen zat. 'Dat wat even iets wat ik kwijt wilde. Als iemand ook maar iets heeft gezien wat handig kan zijn, meldt het dan asjeblieft bij de politie.' zei de man. 'Bedankt voor jullie tijd.' 'WoW, Camille. Sinds wanneer heb je die tatoeage?' vroeg Isaiah toen we allemaal opstonden. 'Sinds gisteren.' zei ik. 'Die is echt mooi.' zei Lizzy. Ik glimlachte en bedankte haar. 'Waar staat het voor?' vroeg ze. Ineens hoorde ik heel veel mensen schreeuwen. Ik keek op om te zien wat er aan de hand was, en zag zo'n tien zwaarbewapende politieagenten de aula binnenstormen. Ze leken op zoek te zijn naar iemand, en ik wist heel zeker dat ik die iemand was. Ik draaide me naar Sam. Hij keek me diep in mijn ogen aan en wees naar mijn tas. Ik zuchtte. Ik voelde Sams lippen kort op de mijne. 'Ik zie je snel.' zei Sam. Ik knikte. Ik gooide mijn tas op de grond en ritste hem open. 'Camille, dit is nou niet bepaald het beste moment om je eten te pakken!' siste Isaiah. Ik greep in mijn tas en trok er een pistool uit. Ik hield hem naast mijn lichaam, en zag Lizzy bevroren naar het pistool staren. 'Op mijn tatoeage staat "xoxo the new me", en dat is mijn weg om met mijn nieuwe ik vaarwel te zeggen.' zei ik. Ik draaide me om en schoot op een van de ramen van de aula. Ik rende erop af en sprong door het glas heen. Ik hoorde mensen achter me schreeuwen en ik hoorde hoe er op me geschoten werd, maar ik negeerde het. Ik was geboren om te vluchten. Al mijn hele leven was ik aan het vluchten. Als klein kind vluchtte ik voor de monsters onder mijn bed. Op de basisschool vluchtte ik voor de tandarts en op het begin van de middelbare school vluchtte ik van iedereen, omdat niemand begreep wat ik doormaakte zonder vader. En nu, op mijn zestiende jaar, vluchtte ik voor de politie, omdat ik de moordenaar van mijn vader had vermoord. Ik voelde een scherpe pijn in mijn rug, en wist het gelijk. Ik had het mis. Ik was niet geboren om te vluchten. Ik was geboren om dood te gaan, zoals wij allemaal zijn. Ons doel was niet allemaal hetzelfde, de ene wilde honderd worden, terwijl de ander op zijn twaalfde al klaar was met leven, maar iedereen heeft hetzelfde einde; de dood. Sommige mensen krijgen niet de kans om vaarwel te zeggen, maar gelukkig kreeg ik die wel.
Xoxo, the new me

Einde