Xoxo the new me

Hoofdstuk 21

'Wil je al slapen?' vroeg Sam. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik ben moe, maar wil niet slapen.' zei ik. 'Wat wil je dan doen?' vroeg Sam. Ik was even stil, en glimlachte toen onschuldig naar hem. Sam pakte het op, en lachte. 'Asjeblieft?' vroeg ik, terwijl ik naast me op bed klopte. Sam knikte en tilde me wat tegen de rand van het bed aan. Hij liep om het bed heen en kroop via het logeerbed naar mijn bed toe. Hij liet zich zachtjes in mijn bed zakken, en legde zijn arm om me heen. Ik kroop tegen hem aan, en luisterde naar zijn hartslag. Ik voelde hoe Sam me een kus op mijn hoofd gaf. We bleven zo een hele lange tijd zitten, totdat ik het een beetje warm begon te krijgen. 'Sam, kun jij misschien even mijn tas pakken om te kijken of mam daar een slaaphemd in heeft gedaan?' vroeg ik. Sam knikte en liet me voorzichtig los. Ik ging zitten en pakte de tas aan. Ik opende hem en zocht naar een ander topje. Al snel vond ik een schone slaapbeha en een hemdje. Ik trok het ziekenhuisjurkje -of wat het ook mocht zijn- uit en merkte dat Sam aan het staren was. Ik zwaaide naar hem, en teleurgesteld keek hij op. 'Ik had net zo'n mooi uitzicht.' mompelde hij. Ik schudde lachend mijn hoofd, maar stopte daar al snel mee. Ik zag Sam naar me grijnzen. 'Kijk maar even weg, anders is het awkward. Zorg anders dat de deur dichtblijft.' zei ik. Sam keek me teleurgesteld aan en liep naar de deur toe. Ik keek naar de schone slaapbeha en legde hem voor me neer. Ik trok mijn slaapbeha die ik nu droeg uit en deed mijn schone aan. 'Je mag weer kijken.' zei ik, waarna ik mijn hemd aantrok en ik weer naar Sam opkeek. Ik zag hem grijnzend naar me kijken. 'Wa- Sam?!' riep ik. 'Waarom?' 'Waarom niet?' zei Sam. Hij kwam op me afgelopen en drukte zijn lippen op de mijne. In een snelle beweging hing hij ineens boven me, met aan beide kanten van mijn hoofd een arm. Onze kus werd onderbroken door een sterke steek in mijn hoofd. Ik kneep mijn ogen dicht, beet hard op mijn lip en kneep in mijn handen. 'Gaat het?' vroeg Sam bezorgd. Ik antwoordde niet, en Sam drukte op het rode knopje. Hij sprong snel van het bed af en draaide zich om naar de deur. Er kwam gelijk een zuster aan. Mijn hoofdpijn ebde langzaam weg, en toen het voorbij was keek ik door mijn tranen heen de zuster aan. 'Ik geef haar nog wat meer pijnstillers, en daarna moet ze gaan rusten.' zei de zuster. 'Ga jij ook maar slapen, en anders wacht je in de ruimte hiervoor. We willen niet dat haar rust verstoord wordt.' zei de zuster. Ik zag haar de kamer uitlopen, en keek toe hoe ze, toen ze terug was gekomen, mijn infuus verving van zakje. Sam pakte de tas van mijn bed af en zette het op de grond. Hij ging in zijn bed liggen en bedankte de zuster. De zuster deed het licht uit en ging de kamer uit. Gelukkig deed ze de deur dicht. Ik staarde naar het plafond, toen ik me ineens heel moe voelde. Ik sloot mijn ogen, en hoorde nog een "slaap lekker" van Sam, maar ik was te moe om te antwoorden.

Het was een lange nacht geweest, maar ik had het overleefd. Telkens als ik wakker werd gemaakt vroegen de zusters me vragen zoals "Hoe heet je?" of "Hoeveel vingers steek ik op?". Dan duurde het lang voordat ik in slaap viel, en als ik dan eindelijk in slaap was gevallen leek het alsof ik na enkele minuten alweer wakker werd gemaakt met de volgende vraag. Ik was nog steeds heel erg moe, maar het was laat genoeg om wakker te blijven. Vijf voor acht 's ochtends was een redelijke tijd om op te staan. Ik voelde alleen wel dat ik naar de wc moest, maar over vijf minuten zou er een zuster me komen controleren. Dan zou ik naar de wc kunnen.
Al snel kwam de zuster binnen. 'Hey, Camille. Al wakker zie ik. Hoe heb je geslapen?' vroeg de zuster. Het was de zuster die me gisteren ook had geholpen. 'Eerlijk gezegd, heb ik echt kut geslapen.' mompelde ik. 'Hoi.' hoorde ik Sam heel moe naast me kreunen. 'Sam, ga liggen. Je mag best even slapen. Ik red me wel.' zei ik. Zonder verder nog iets te zeggen ging Sam weer liggen. 'Wil je vast ontbijten?' vroeg de zuster. Ik knikte. 'Maar ik moet eerst even naar de wc.' mompelde ik. 'Dan zal ik even de rolstoel pakken.' zei de zuster. Ik knikte. Na enkele seconden zag ik een rolstoel de kamer in rollen. De zuster tilde me in de rolstoel, en keek toen heel even naar het infuus. 'Ik ga het infuus eruit halen, maar als je veel last krijgt moet je het zeggen en dan geven we je gewoon nog wat pijnstillers.' zei ze. Ik knikte. Ik keek toe hoe de zuster het infuus uit mijn arm trok en er een pleister overheen plakte. Ze rolde me de kamer uit, en bracht me naar een invalide wc. Ik reed mezelf naar binnen en deed de deur achter me op slot. Ik pakte me vast aan de ijzeren leuningen die aan de rand zaten en duwde me daarmee omhoog. Ik probeerde mijn benen te bewegen, en dat lukte, maar mijn onderbenen en voeten leken wel haren die aan een hoofd hingen, zo slap waren ze. Ik ging op de wc zitten en deed mijn behoefte. Toen ik daarmee klaar was ging ik weer in de rolstoel zitten en waste ik mijn handen. Ik draaide de wc van slot af en werd door de zuster weer naar mijn kamer gebracht. Ik werd weer op bed gezet, en de zuster verdween door de deur. Even later kwam er een lief uitziend vrouwtje met een karretje vol met eten binnen. Ze gaf me een bord met een kleine salade en een flesje sinaasappelsap en liep toen weer weg.