Never Be the Same

Charpter 4

Previously, on NBTS...:
Ο Τζαστιν εσωσε την Μαιρη απο τον Αλεξ
Η Μαιρη εκλαψε οταν ειδε τον Τζαστιν να φιλιεται με την Μπλαιρ
Ζητησε απο τον Γιωργο να την παει σπιτι και να μεινει μαζι της.
Ο Γιωργος το κανει, αλλα αργοτερα φερνει και την Αννα, η οποια μετα απο τοσο μεθυσι, κοιμαται σαν βοδι.

Now, on NBTS...:

Mary's POV:

Λιγο μετα την Αννα ξαπλωσα και εγω. Δεν ηξερα ποτε κοιμηθηκε ο Γιωργος. Περασαν οι ωρες, και ξυπνησα πρωτη απο ολους. Ηξερα πως πλεον ημουνα ξυπνια, αλλα δεν ειχα ανοιξει τα ματια μου. Με το που προσπαθησα να σηκωθω ομως, κατι με σταματησε και επεσα παλι στο κρεβατι. Ανοιγω τα ματια μου και βλεπω τον Γιωργο να μρ εχει παρει αγκαλια σφιχτα, και το κεφαλι μου να "ξεκουραζεται" πανω στο στερνο του. Θεε μου ποσο καιρο ημασταν ετσι?

Φοβαμαι να μην κουνηθω, γιατι θα ειναι υπερβολικα αβολο αμα ξυπνησει και αυτος. Μπορει απλα να προσποιουμαι οτι κοιμαμαι ακομα, μεχρι να ξυπνησει αυτος, και αρκετα αργοτερα, να "ξυπνησω" και εγω.. και αυτο και εκανα. Εκατσα περιπου μιση ωρα μεχρι να ξυπνησει αυτος. Εκλεισα αμεσως τα ματια μου, για να νην καταλαβει οτι ειμουνα ξυπνια. Μου ηταν ευκολο ολο αυτο, αφου απο μικρη επαιζα αυτο το θεατρο στους γονεις μου τα βραδυα για να μην καταλαβουν πως ειμαι ακομα ξυπνια. Ολα ηταν ευκολα, μεχρι που ενιωσα κατι απαλο και ζεστο στο κουτελο μου. Με φιλησε. Νταξη δεν περιμενα τετοια αντιδραση απο αυτον. Εγω αμα ειμουνα στην θεση του θα τσιριζα δεν θα φιλαγα τον αλλο στον μετωπο γτφ..
Γ: "Καλημερα γλυκια μου" μου ψυθιρισε στο αυτι, αρκετα σιγανα, ωστε να μην με ξυπνησει. Εσκυψε και με φιλησε στο σημειο αναμεσα στα χειλη και στο μαγουλο.
Τι ηταν και αυτο τωρα;
Κατεβηκε γρηγορα τις σκαλες, και πηγε στην κουζινα. Μετα απο ενα τεταρτο, κατεβηκα και εγω, κανοντας την ανυξερη, και την μισοξυπνια.

Μ: "Καλημεραα..." Λεω βαριεστημενα, τεντωνοντας τα χερια μου. Εκανα πως χασμουριεμαι για να γινω και καλα πιο πειστικη, και οπως φαινεται το πετυχα.

Γ: "Μερα." Λεει χωρις καν να με κοιταξει. Επειτα γυρναω προς το μερος μου και μου χαμογελαει.

Γ: "Πεινας μικρη;" συνεχιζει.

Μ: "Μχμμ.."

Ο Γιωργος εφτιαξε κατι τιγανήτες μουρλια, και επειτα μου εβαλε μερικες στο πιατο. Οσο εκεινος σερβιρε, εγω εψαχνα την νουτελα. Προφανως...

Φαγαμε, με μια αβολη σιωπη αναμεσα μας. Ειχαμε ηδη τελειωσει πανω απο το μισο μας πιατο, χωρις να σταυρωσουμε λεξη. Θα συνεχιζαμε να τρωμε ετσι, αλλα ο Γιωργος αποφασισε να σπασει την σιωπη.