Never Be the Same

charpter 8

Justin's POV:

Πρωτη ωρα Ιστορια. Βαριεμαι την ζωη μου. Δεν ξερω καν σε ποιο κεφαλαιο ειμαστε, και να πω την αληθεια, πυτε με νοιαζει. Το μονο που σκεφτομαι συνεχεια, ειναι ενα συγκεκριμενο ζευγαρι ματια. Τα δικα της. Τον τροπο που με κοιταζε καθως εμπαινε στο προαυλιο με την κολλητη της.

Flashback:

Μπηκε στο προαυλιο με το βλεμμα της να κοιταει κατω. Ενα πραγμα διακρινονταν στο προσωπο της... Ντρεποταν. Ντρεποταν τοσο πολυ..

Ηταν πανεμορφη. Ηθελα τοσο πολυ να παω κοντα της, αλλα δεν μπορουσα. Ηταν και οι αλλοι εδω. Εμεινα βυθησμενος στις σκεψεις μου, οταν ξαφνικα ακουσα τον Μαριο να λεει...

Μ: "Βρε βρε, το μπαζο μας αλλαξε στυλ. Χαχα, νομιζει οτι με αυτα τα ρουχα θα γλιτωσει απο εμας; μη χεσω"

Τα νευρα μου... Καλα ποσο μαλακας παιζει να ειναι; Νταξη ειπαμε κολλητος μου ειναι, τον αγαπω και το σεβομαι, αλλα οχι οταν λεει παπαριες.

Τζ: "Λιγα τα λογια σου για την Μαιρη" λεω σιγανα, και απειλητικα.

Εβγαλε εναν μορφασμο εκνευρισμου, και στριφογυρησε τα ματια του.

Μ: "Τς... και τι δηλαδη τωρα εμεις με τι θα διασκεδαζουμε ρε μαλακα;" ρωταει ψιθυριστα..

Τζ: "Αυτο δεν με ενδιαφερει. Παντως την Μαιρη δεν θα την ξαναπιασεις στο στομα σου, και μην διανοηθεις να την ξανακουμπησεις, καταλαβες;" ειπα και εγνεψε βαριεστημενα.

Ακουγα και αλλους σχολιασμους για εκεινη. Δεν το αντεχα αλλο. Ακουγα συνεχεια το πως θα την φερουν στο κρεβατι, να την πηδηξουν, και να την ρεζιλεψουν. Τσαντιστηκα, και με γρηγορες κινησεις, εφυγα απο το παγκακι, κοιταζοντας την για μια τελευταια φορα ανεκφραστα. Με το που με ειδε, χαμογελασε αυθορμητα, αλλα οταν εφυγα, η χαρα της αντικαταστηθηκε με λυπη.

End of flashback

Το μαθημα περνουσε αργα. Συνεχιζα να την σκεφτομαι. Ηθελα τοσο πολυ να βγω απο την ταξη και να παω να την δω. Εστω για λιγο.

Τι εχω παθει γαμωτο και την σκεφτομαι συνεχεια;

Ερωτας; Αποκλειεται.

Μπορει να 'ναι απλα ενας ενθουσιασμος.

Αλλα εχω ξαναενθουσιαστει πολλες φορες

Ποτε μου δεν ενιωθα ετσι.

Οταν αυτη γελαει, η ψυχη μου κανει το ιδιο.