Lionheart 2 - secrets

Verwarring

Mijn hart klopt hard, mede door het onweer, maar vooral op wat me te wachten staat zodra ik naar Luke's kamer ga.

Moet ik wel gaan? Misschien kan ik beter een rustige avond alleen op mijn kamertje hebben en om half twaalf met James afspreken. En Luke kan een moordenaar zijn, ik bedoel laatst dat geschreeuw en gekrijs, maar er is iets met hem... Ik ben bang. Dan zie ik Luke langslopen. Mijn ogen worden groot, nu of nooit! Zodra hij de hoek om is begint mijn zoektocht. Ik zet mijn muts op, zodat niemand me aan mijn haren herkent. Ik ren zo zacht mogelijk te trappen op, maar natuurlijk zijn de trappen van metaal! Het galmt, dus daarom moet ik 'zacht' rennen. Uitgeput ben ik dan eindelijk boven. Ik ga kort even op de rand van de trap zitten, maar sta ook gauw weer op. Ik loop naar de deur en trek eraan. Op slot! Oh! Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan, waarom heb ik daar niet aan gedacht?! Ik geef nog twee harde rukken, maar in de deur komt geen beweging. Ik leun tegen de deur aan en glijd naar beneden tot ik zit. Ik leg mijn hoofd in mijn handen en kijk dan omhoog, mijn oog valt op iets glinsterends, er hangt iets aan de muur. Ik loop er naar toe, sleutels! Ik glimlach en haal de twee sleutels van het haakje af. Zodra ik een paar keer draai in het slot gaat de deur open, ik kijk om me heen en glip dan naar binnen. Ik kijk weer om me heen, het is pikkedonker, daar heb ik aan gedacht! Ik haal een klein zaklampje uit mijn zak en schijn rond. Vorige keer had ik niet de tijd om goed te kijken, nu wel. Het is twee keer zo groot als mijn kamertje, het heeft een mini keukentje, een zacht kleed voor de televisie, een grote kast die de keuken en de 'woonkamer' van elkaar scheidt, een groot raam waar nu een gordijn voor hangt, en nog veel meer. Best gezellig hoor, maar ik moet nu eerst zoeken! Mijn hart klopt van spanning en ik begin met zoeken. Ik begin met de grote kast, die aan beide kanten lades heeft. Ik trek de eerste lade open, er ligt niks in, ik klop op de bodem, wie weet is er een dubbele bodem, maar nee. Zo gaan er nog zeven lades voorbij, er liggen oude papieren, tekeningen, flesjes en nog meer 'normale' spullen, niks verdachts.

Dan kom ik na tien minuten bij een iets grotere lade aan, er zit een slot op! Ik graai in mijn zak, de tweede sleutel komt misschien van pas. Ik schijn met de zaklamp bij, draai het kleine sleuteltje in het gat, en ja, de lade opent. Ik trek hem verder, dan krijg ik de schok van mijn leven...

In de lade ligt een hand, een afgehakte hand! En een mes! Ik sla een hand voor mijn ogen. Ik adem snel en kort. God, wat heb ik gezien? een afgehakte hand??? Aan de hand zie ik een horloge, maar wacht eens, het horloge dat Nick om had! Oftewel Tijs! Hoe durft Luke dit te doen?

Plots hoor ik een deur open kraken en voetstappen. 'Wie is daar? Kom tervoorschijn!' Hoor ik de stem van Luke roepen. 'Niet voor een moordenaar!' Zeg ik en ik voel dat mijn litteken begint te branden. Binnen een paar seconden voel ik mijn vacht en grom ik boos. 'Emma?' Vraagt hij en probeert door het donker te kijken. Ik grom boos. 'Wat heb je gedaan met Nick?' Vraag ik en loop langzaam naar Luke toe. 'Niks, waarom zou ik?' Vraagt Luke. 'Lieg niet.' Zeg ik fel en ik sla mijn klauwen uit. 'Emma luister naar me.' Zegt Luke en deinst niet achteruit door mijn klauwen, er is geen angst in zijn ogen af te lezen. Ik blijf stil en wacht af wat hij gaat zeggen.

'EMMA, KOM GAUW HIERHEEN!' Hoor ik James schreeuwen vanaf de gang. Luke en ik kijken beide verbaasd om. 'Nee, Emma! Blijf hier, ga niet naar James toe!' Zegt Luke. 'En waarom niet?' Snauw ik naar Luke en loop naar James. 'OMDAT IK JAMES UIT HEARTLAND BEN!' Roept Luke me na, en slaat meteen daarna een hand voor zijn mond en kijkt verschrikt. Ik draai me in een ruk om. Ineens rennen Micheal en Mike uit het niets op hem af en duwen hem in elkaar. Hij kan geen kant meer op. 'James?' Vraag ik, te zacht om te horen, bijna onhoorbaar... 

Vanaf dat moment lijkt alles in slowmotion te gaan, ik word hardhandig vastgegrepen door James (de neppe James). Ik zie hoe Luke/de 'echte' James in elkaar geslagen wordt en vervolgens wordt vastgebonden. Ik krijg een blinddoek om mijn ogen, ik krab wild om me heen. Plots voel ik hoe er pijnlijke schokken door mijn lichaam gaan door een Taser*, mijn Lionheart krachten zakken weg en ik voel me terug veranderen in een mens. Na de zesde schok is het genoeg, ik zak helemaal in elkaar en hoor niks, op een vreemde piep na. Het gaat niet goed met me, slecht zelfs. Ik tril en ademhalen gaat amper, ik ben totaal in paniek maar zie niks door de blinddoek. Zou ik dood zijn? Ik laat me meesleuren in het wegzakkende gevoel tot ik niks meer voel...

😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰😰

Heeeeeey liefste lezers!

Ik ga binnenkort op vakantie, maar ik weet niet of ik daar wifi heb! Daarom gauw dit hoofdstuk, en ik probeer veel te schrijven natuurlijk!

DE WINNAAR/WINNARES VAN DE VORIGE WEDSTRIJD IS GEWORDEN:

:] @CaitlinTheSuperNinja      gefeliciteerd! jij wint een opdraging van het vorige hoofdstuk :D

QUESTION: Waar gaan jullie allemaal heen op vakantie?

HELE FIJNE VAKANTIE, HOPELIJK ZIE IK JULLIE NOG (Ik heb nog heel veel schrijftijd na het buitenland gelukkig, no worries!)

kusjes van mij, Lauw <3

*Taser is zo'n schokapparaat, die de politie soms ook wel gebruikt (zie media)