Lionheart 2 - secrets

adventure

Emma's P.O.V.

'Em, je moet je concentreren straks lukt het niet!' Vertelt James me.

Ik knik, maar hoe kan ik me concentreren? De groep is nu al weer drie uur lang weg! Ik maak me zorgen.

'Stop maar even.' 'sorry, ik-' 'Geen sorry, I get it!' Ik glimlach naar James. 'Het spijt me Brownie.' Zeg ik als ik langs hem loop naar de slaapkelder.

Ook het knalharde onweer dat blijkbaar weer is begonnen stelt me niet gerust. Ik plof op mijn matras neer. Even later ploft Gloria tot mijn verbazing naast me, niet vriendschappelijk dichtbij maar op een kleine afstand.

'Hey Emma, ik eh... ik zou je niet te veel zorgen maken. Ik bedoel lichamen tillen enzo is niet gemakkelijk en door het sneeuw rijden ook niet. Ik denk dat ze daardoor lang bezig zijn. Het komt vast wel goed met ze.' zegt Gloria. ik knik, ze heeft gelijk. Ik moet me gewoon minder zorgen maken.

Ik wil "Thanks" zeggen maar plots maakt Gloria een rare beweging. 'Gloria?' 'Ze zijn in gevaar, ik voel het!'

Skye's P.O.V.

Ik haal gejaagd adem, Louis en Twan staan naast me. Brent blokkeert nog steeds de weg. Langzaam lijken zijn irissen te vergroten, zijn ogen worden langzaam pikzwart. Zijn aders vergroten en ik zie hoe er zwart bloed (of wat het ook mag zijn!) doorheen vloeit. Hij haalt grijnzend één wenkbrauw op.

'Nou? Gaan jullie nog iets proberen?' Vraagt Brent, die ik niet langer meer vertrouw.

Niemand durft iets uit te brengen.

'Oké, mijn beurt!' Zegt hij. 'Laten we een spelletje spelen; jullie verstoppen je door het huis, als ik jullie vind gaan jullie... Dood. Als jullie weg weten te komen dan heb je geluk.'

Ik kijk angstig naar Twan en vervolgens naar Louis. Brent begint te tellen. Twan tilt Serena en Huib op zijn schouders en rent de trap op. Louis neemt Thijmen en Tijs en rent ook de trap op.

'5... 4...' Hoor ik Brent tellen. Ik kijk angstig om me heen, ik hoef gelukkig niemand te dragen maar waar moet ik me verstoppen?

De lift! Ik ren ook de trap op, en ren richting de lift.

'2... 1...'

Ik trek met al mijn krachten de liftdeuren open. Bijna val ik in de liftschacht. Nog net weet ik met vast te houden aan een kabel.

'Wie niet weg is wordt gezien... Ik kom!' Schreeuwt Brent.

Ik sta op een randje waar ik alleen op kan staan als ik op mijn tenen sta, anders kan de liftdeur niet dicht. De lift hangt ver boven me, onder me is het diepe gat. Als je het goed bekijkt kan ik nergens heen zonder pijn te krijgen. De meest minst pijnlijke manier om hier weg te komen lijkt me naar beneden te gaan. Ik volg de acht ijzeren kabels die diep beneden eindigen.

Als ik de voetstappen op de metalen trap hoor, van Brent, denk ik niet maar doe ik wat mijn instinct me zegt. Ik zet af vanaf de rand en klem me om één van de acht kabels. En nu?

Misschien had ik mijn best moeten doen bij gym, bij het touwklimmen! Ik denk kort na, mijn voet langs de kabel en dan de andere voet zo... Mijn armspieren verzwakken al... Langzaam laat ik me op de gym-manier naar beneden zakken... Langzaam... Te langzaam.

Als ik iets over de helft ben hoor ik gestommel boven me. Ik zie hoe er licht van boven de liftschacht in valt. De liftdeuren worden geopend! Ik laat me met een snellere snelheid naar beneden zakken. Ik kijk weer omhoog, het is Brent. Hij kijkt om zich heen. Nog even Skye! Ik denk nog zo'n tien meter. Dan vallen de ogen van Brent op mij. Ik zie een grijns verschijnen op zijn mond, scherpe tanden komen tevoorschijn. Oh god!

Hij springt ook naar een kabel, de linker. Uit angst laat ik me het laatste stuk vallen. Het is erg angstaanjagend want ik weet niet precies hoe diep het nog is. Met een klap kom ik neer op de stoffige ondergrond. De laag stof komt zeker tot mijn hielen. Ik kijk omhoog, Brent is nú al op de helft.

Ik kijk om me heen, door de duisternis kan ik maar een meter voor me uit kijken. Ik tast met mijn handen om me heen naar een uitgang. Dan zie ik een holletje waar ik zeker in pas, ik wurm me in het holletje, het stopt als ik mijn voeten uitstrek. Oftewel, ik lig nu in een holletje. Ik voel langs de randen, zou er een uitgang zijn? Dan voel ik dat er links en gat is. Ik moet mijn zaklamp nu wel aanknippen. Gauw kijk ik naar boven, maar er is niks meer van Brent te zien... Mooi, want nu kan ik de zaklamp aan doen. Het kleine lichtje gaat aan. Ik schrik van de laag stof, de verlaten spinnenwebben en van de lengte van de gang.

Maar ik kan niks anders doen dan de gang volgen en kijken waar ik uitkom...

Louis' P.O.V.

'Rennen man! NU!' Sis ik naar Twan. We horen voetstappen naar onze verdieping komen, de achtste verdieping om precies te zijn. We rennen een kamer in, de "lijken" zijn te zwaar en mijn benen doen het amper. Wat zou ik graag willen dat ik Lionheart krachten had nu! We stoppen bij een groot raam. Ik slik. 'We moeten springen.' Zeg ik. Twan werpt een bange blik naar me. 'We zitten op de achtste verdieping, Louis!' Zegt hij. De voetstappen komen alsmaar dichterbij. 'Come on!' Zeg ik en ruk aan het raam. Het gaat niet open! Ik kijk gestrest om me heen. Ik til een stoel op en sla de stoel door het raam. De stoel valt met een plof in de laag sneeuw onder ons. De deur van de kamer vliegt open. 'Daar zijn jullie!' Grijnst Brent. 'Jullie zijn goed in verstoppen zeg!' 'JUMP!' Schreeuw ik en laat me vallen door het raam. Ik klem Tijs en Thijmen stevig vast en land met een harde klap in de laag sneeuw. De laag was niet zacht genoeg. Ik kreun van de pijn, naast me hoor ik hetzelfde geluid van Twan. 'DAMN!' Jammert hij. Op grote blauwe plekken, wonden van de glasscherven en pijnlijke enkels na zijn we nog in orde. 'We moeten gaan, nu!' Zeg ik. 'En Skye dan?' Kreunt Twan. 'Shit! We moeten eerst de anderen waarschuwen, oké?' 'Nee, nee... Nee! Ik wil Skye niet achterlaten.' Mompelt Twan met een pijnlijk gezicht. Ik weet dat ik hem pijn zal doen, maar eerst moeten we hier echt weg! Ik sleur onze vrienden, nu dood, in de schoolbus. Ik neem Twan ook mee en start zo gauw mogelijk de motor, want Brent was misschien slim. Maar hij heeft de sleutel nog wel in het slot laten zitten!

🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀🙀

Heeeeeeeeeeeey! Eigenlijk heb ik niks te zeggen... Ehm...

Have a nice day!!! See you soon :D

xxxlauw