Lionheart 2 - secrets

The last paragraph

Emma's P.O.V.

'JONGENS!' Horen we iemand roepen, het is Serena. Ze komt de slaapzaal binnen lopen.

'Ruzie maken heeft geen zin, jullie hadden niet eens door dat ik weg was maar het idee van Em en Brownie is wel goed!' Vervolgt ze.

'Ik ben net naar de schoolbibliotheek gegaan en ik heb de oplossing!'

'Check dit boek, hier staan allerlei spreuken en dranken in!' Zegt Serena en zwaait met een dik boek, met een donker-rode kaft, in haar handen.

'Waar heb je dat vandaan?' Vraagt Louis.

'Uit de schoolbieb, ik zocht naar informatie voor een plan, toen vond ik dit.' Zegt Serena en zwaait nog eens met het boek.

'En hoe weet je dat het niet nep is, wat er allemaal in de boek staat?' Vraagt Louis. 'Ik bedoel, straks is het een streek van de Blackdeathers!'

'Ik heb het al gecheckt, het klopt precies!' Zegt Serena met een grote glimlach op haar gezicht, en zij kan het weten want ze doet niets liever dan met drankjes en spreuken werken.

'Maar wat kunnen we hiermee?' Vraagt Skye.

'Nou aangezien jullie willen verspreiden, dus Emma en James met z'n tweeën gaan, kunnen jullie wel wat hulp gebruiken!' Zegt Serena. 'In het boek, de laatste paragraaf, staat van alles over krachten, ook jullie kracht. En nu komt het verassendste: Jullie kracht is de sterkste kracht van alle werelden!' Zegt Serena enthousiast.

'M-maar, ik heb de krachten van de Blackdeathers gezien. Vergeleken dat is onze kracht helemaal niks!' Zegt James.

'Ja, NU is jullie kracht nog niks, maar als jullie deze benodigdheden vinden, en het slikken of drinken, dan weet je niet wat je meemaakt!' Zegt Serena met open mond en een grote glimlach, in de hoop dat we het snappen.

Ik snap er niks van...

'Wat bedoel je? I don't get it!' Vraag ik. Serena zucht. 'Ik bedoe-hoel dat jullie opzoek moeten naar allerlei dingetjes, het vervolgens bij elkaar moeten gooien en dan opdrinken of eten. Jullie zijn dan zo sterk als het maar kan!' Zegt ze.

'Dus het versterkt onze kracht?' Vraagt James. Serena knikt. 'Jup!'.

'Net als het Hamadryas februa kruid!' Zegt Serena, om het duidelijker te maken. 'Maar dan zijn de ingrediënten een stuk moeilijker te vinden...'

'Het wattes?' Vraagt Gloria. 'Te moeilijk om uit te leggen Gloor.' Zegt Twan en stoot haar aan. 'Gloor?!' Vraagt Gloria verafschuwend. Twan grinnikt. Terwijl de rest begint lachen. Twan ook...

Die ochtend zijn we bezig met het uitvogelen van de ingrediënten en waar we ze kunnen vinden. Maar ik kan me niet concentreren. Ik kijk goed naar alle gezichten, stel je voor dat ik ze straks niet of zelfs nooit meer zal zien. Ik kijk naar Skye, naar Thijmen, naar iedereen! Als laatste naar James, hij kijkt me recht in de ogen terug terwijl hij in gesprek is met Twan. James loopt weg en komt naast me zitten op het bureau in de schoolbibliotheek. 'Alles allright?' Vraagt hij, terwijl hij probeert te oncijferen waar ik aan denk. Ik wil niks zeggen, want ik wil me niet aanstellen. 'Hé. Em,' Zegt hij en legt zijn hand op de mijne. 'We vinden dit allemaal moeilijk.' Zegt hij vervolgens alsof hij mijn gedachtes kan lezen. Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken, zonder succes. 'Wil je anders even naar boven? Of ergens anders heen?' Vraagt hij en kijkt me ongerust aan. Ik knik kort. We springen van het bureau af en lopen de bieb uit zonder dat iemand het merkt.

Op de gang houd ik het niet meer en de eerste traan druipt over mijn wang. Ik kijk weg van James, ook al wil ik het liefste in zijn ogen blijven kijken. James slaat beschermend een hand om mijn heen. Ik kan op dit moment niks beters wensen dan een beschermende James.

Na de trappen op gelopen te hebben komen we aan in het laatste lokaal, ons lokaal. James duwt het raam open en we gaan op de vensterbank zitten. Voor de laatste keer.

We zeggen niks. Ik leun met mijn hoofd tegen zijn schouder en hij met zijn hoofd op mijn hoofd. Ik haal mijn neus op, met veel gesnotter. Ik voel hoe een traan op mijn voorhoofd drupt, maar het is niet mijn traan, het is James' traan.

'Niet jij ook al!' Glimlach ik sniffend. 'Sorry.' Zegt hij ook glimlachend, en veegt over mijn voorhoofd. Even later voel ik zijn lippen op de mijne. Al sniffend en snotterend kussen we. Ik zou willen dat de tijd stopte, dat ik kon blijven genieten hiervan. Maar zo gaat het nu eenmaal niet.

Die na-middag, terwijl de zon nu al lang onder is omdat het winter is, zijn we er al uit. We weten welke ingrediënten we moeten zoeken en waar ongeveer. Morgenochtend, rond vier uur (s'ochtends ja!) gaan we verspreiden. Het doet me denken aan vorig jaar, dat liep nog maar net goed af...

Ik ben als de dood, maar iedereen zegt dat we "niets te verliezen hebben". Dat is niet zo, vind ik, we hebben Heartland te verliezen! En nog belangrijker: elkaar. Maar daar heb ik het vandaag al genoeg over gehad.

💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏💏😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢

😢😢😢😢 sorry beetje zielig en slijmerig hoofdstukje, maar het moest! Ze zijn te cute samen! 😩😩😫😫

OMG je moet het liedje Stay With Me van Sam Smith hierbij eens opzetten... Of doe toch maar niet...

11K reads! Kan jullie niet bedanken! Het liefst zou ik jullie allemaal een bloemetje opsturen, maar dat lukt denk ik niet.

Bedenk maar hoe ik jullie kan bedanken!!

Love you! Keep reading!

Xjes Laura